Husiny

Artykuł

50°29′53″N 23°11′20″E

- błąd

39 m

WD

50°33'N, 23°10'E

- błąd

19671 m

Odległość

5 m

Husiny
część wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

zamojski

Gmina

Krasnobród

Sołectwo

Wólka Husińska

Część miejscowości

Wólka Husińska

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-440[1]

Tablice rejestracyjne

LZA

SIMC

0891631

Położenie na mapie gminy Krasnobród
Mapa konturowa gminy Krasnobród, na dole znajduje się punkt z opisem „Husiny”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Husiny”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Husiny”
Ziemia50°29′53″N 23°11′20″E/50,498056 23,188889

Husiny – część wsi Wólka Husińska w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Krasnobród[2][3].

W latach 1975–1998 Husiny administracyjnie należały do województwa zamojskiego.

Oddalona około 1 km na południe od Wólki, na terenie wsi swoje źródło ma niewielka rzeka Sopot, prawy dopływ Tanwi.

Historia

Husiny, w wieku XIX stanowiły wieś i dobra ziemskie, położone w stronie południowej powiatu zamojskiego w ówczesnej gminie Podklasztór, parafii Krasnobród, odległe od Zamościa 30 ½ wiorsty. Dobra zajmowały przestrzeni 1725 mórg ziemi położone pomiędzy lasami majątku Krasnobród i Tarnawatka. Własność niejakiego Sznuka.
Wieś figuruje w spisie z 1827 roku spisano wówczas 10 domów i 87 mieszkańców[4].

Przypisy

  1. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1485 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  2. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  3. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-12-01].
  4. Husiny, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 226.

Media użyte na tej stronie