Huta Jedność

Huta Jedność

dawne logo huty „Jedność”
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Siedziba	Siemianowice Śląskie
Adres	ul. Sienkiewicza 12 lub ul. 27 Stycznia 1
Data założenia	1836
Data likwidacji	2003
Forma prawna	spółka akcyjna
Udziałowcy	Skarb Państwa
Nr KRS	0000076591
Zatrudnienie	ok. 4 tys. (w najlepszym okresie)[1]
Położenie na mapie Siemianowic Śląskich Huta Jedność
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Huta Jedność
Położenie na mapie województwa śląskiego Huta Jedność
50°17′53″N 19°01′48″E/50,298056 19,030000

Huta Jedność (dawniej Huta Laura, niem. Laurahütte) – nieistniejąca huta stali, która znajdowała się w Siemianowicach Śląskich, założona w 1836 r., a w 2003 postawiona w stan likwidacji.

Historia

Laurahütte (1840)

Budynek dyrekcji Huty Jedność przy ul. 27 Stycznia 1 (2006)

Ostatnia niewyburzona hala huty (2018)

W 1836 r. decyzję o budowie huty podjęli Hugo I Henckel von Donnersmarck i berliński Dom Bankowy braci Oppenfeldów. Tego samego roku położono kamień węgielny pod budowę zakładu hutniczego. Nowej hucie nadano niem. nazwę Laurahütte (do 1922 i w 1939–1945). W latach 1922–1939 i 1945–1948 zakład miał pol. nazwę Huta Laura, którą zmieniono na Huta Jedność. Według projektu miała być to huta surowcowa z dwoma wielkimi piecami z wydziałem pieców pudlarskich, walcownią i z wydziałami pomocniczymi. Pierwszy spust surówki z wielkiego pieca nastąpił 17 lutego 1839^[2]. Gdy w 1842 r. zatonął statek z ładunkiem angielskich szyn na budowę linii kolejowej Wrocław Górnośląski-Mysłowice, Towarzystwo Kolei Górnośląskiej zamówiło szyny interwencyjnie w wówczas nieznanej jeszcze na rynku hucie „Laura”. Ich jakość rozsławiła firmę w Europie i szereg pierwszych kolei europejskich budowanych w tym okresie zamawiało odtąd tutaj szyny i akcesoria torowe (m.in. Kolej Wilhelma, Kolej Dolnośląsko-Marchijska).

Huta w swej historii produkowała szeroką gamę wyrobów takich jak: surówka, stal pudlarska, stal martenowska, pręty różnych kształtów, bednarka, kątowniki, szyny kolejowe, blacha gruba, blacha cienka, beczki, wiadra, rynny potrzasalne, rury zgrzewane ogniowo na zakładką i na styk, rury bez szwu.

Po 1945 r. zrezygnowano z produkcji surowcowej i huta zaczęła się specjalizować w rurach stalowych bez szwu, produkowanych w szerokim asortymencie do czasów obecnych.

Na początku XXI wieku czarną kartą w historii Siemianowic Śląskich zapisały się niespełnione obietnice rządu premiera Leszka Millera, doprowadzając najpierw do manifestacji pracowniczych (pracownikom miesiącami nie wypłacano pensji), aż w końcu do masowych zwolnień i bankructwa Huty Jedność przekształconej w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa, który nie zapewnił środków na ukończenie zaawansowanej już inwestycji w nową walcownię. W 2003 r. postawiono spółkę w stan likwidacji^[3]. 3 czerwca 2015 blisko 16-hektarowy teren po hucie nabyła na licytacji spółka Nexus Group Sp. z o.o. za 2,75 mln zł^[4].

Większość zabudowań dawnej huty została wyburzona, pozostawiono zakładową wieżę ciśnień^[3], rozdzielnię i jedną halę^[5].

Wydziały

• Wydział Stalowni z Oddziałem Ciągłego Odlewania Stali (produkował półwyroby w postaci kęsisk kwadratowych i okrągłych dla potrzeb walcowni)
• Wydział Walcowni Rur Mannesmann z Oddziałem Rur Wiertniczych (produkował rury stalowe bez szwu walcowane na gorąco, o średnicach od 63,5 do 139,7 mm)
• Wydział Walcowni Rur Innocenti (produkował rury stalowe bez szwu o średnicach od 26,9 do 88,9 mm)^[6]
• Wydział Ciągarni Rur (produkował rury stalowe bez szwu ciągnione na zimno o średnicach od 6,0 do 110 mm)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Opowieść o Hucie, która zbudowała miasto w serwisie YouTube