Huta Miedzi Głogów

Ten artykuł od 2010-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

KGHM Polska Miedź S.A.

Oddział
Huta Miedzi "Głogów"

Huta w 1973 roku
Państwo	Polska
Adres	ul.Żukowicka 1 67-200 Głogów
Data założenia	1971
Dyrektor	Artur Król[1]
Położenie na mapie Głogowa KGHM Polska Miedź S.A.
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de KGHM Polska Miedź S.A.
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego KGHM Polska Miedź S.A.
Położenie na mapie powiatu głogowskiego KGHM Polska Miedź S.A.
51°41′15″N 15°58′41″E/51,687500 15,978056
Strona internetowa

Huta Miedzi Głogów – kombinat metalurgiczny w Głogowie, zajmujący się hutnictwem miedzi.

Historia

Budowę głogowskiej huty rozpoczęto w 1968 (zdolność produkcyjna 80 tys. ton miedzi elektrolitycznej rocznie). Rok później podjęto decyzję o jej rozbudowie, zwiększając zdolność produkcyjną do 160 tys. ton. W lipcu 1971 HM „Głogów I”, wyposażona w tradycyjne piece szybowe, została przekazana do eksploatacji^[2].

W HM „Głogów I” od 2014 r. trwały przygotowania do zmiany technologii pieców szybowych na technologię pieca zawiesinowego. W kwietniu 2015 r. zatrzymano piec szybowy nr 1 do rozbiórki. W lipcu 2016 r. zatrzymano piece szybowe nr 2 i nr 3, kończąc tym samym produkcję miedzi w technologii pieców szybowych w HM „Głogów I”. W październiku 2016 r. została uruchomiona największa na świecie instalacja pieca zawiesinowego i pieca elektrycznego, tworząc tym samym najnowocześniejszą linię produkcji hutniczej miedzi. (https://kghm.com/pl/biznes/hutnictwo-i-rafinacja/glogow)

W 1974 w Żukowicach pod Głogowem rozpoczęto budowę drugiej części huty – HM „Głogów II” (150 tys. t/rok). Jej uruchomienie nastąpiło 8 stycznia 1978. W HM „Głogów II” zastosowano nowoczesną, pierwszą tego typu na świecie, jednostadialną technologię wytopu miedzi w piecu zawiesinowym.

Obok głównych ciągów produkcyjnych w HM „Głogów” powstały wydziały zagospodarowujące metale i związki towarzyszące miedzi:

• Fabryka Kwasu Siarkowego – utylizująca gazy konwertorowe na kwas siarkowy;
• Wydział Ołowiu – przerabiający surowce ołowionośne na ołów surowy;
• Wydział Metali Towarzyszących z oddziałami: arsenianu sodu, szlamów anodowych i oczyszczania elektrolitu.

W latach 1990–1993 przy HM „Głogów” został zbudowany Wydział Metali Szlachetnych, przerabiający szlamy anodowe powstałe w procesie elektrorafinacji miedzi, z których odzyskuje się srebro, złoto i niewielkie ilości platynowców.

W latach 2000–2001 całkowicie zmodernizowano istniejący od 1973 r. Wydział Ołowiu. Jego docelowa zdolność produkcyjna wynosi 22 tys. ton ołowiu surowego rocznie^[3].

Produkty

Podstawowe produkty HM „Głogów” to:

• Miedź elektrolitycznie rafinowana o czystości 99,99%, wytwarzana w postaci katod o wadze ok. 100 kg. Jakość katod miedzianych gwarantują marki: HMG-S dla huty „Głogów I” i HMG-B dla huty „Głogów II”, pod którymi są one zarejestrowane na Londyńskiej Giełdzie Metali (London Metal Exchange) w gatunku „A”.
• Srebro o czystości 99,99%, produkowane w postaci sztabek i granulatu. Głogowskie srebro ma dwa certyfikaty: od 17 marca 1995 certyfikat „Good Delivery” na London Bullion Market Association oraz od 26 lipca 2006 certyfikat „Good Delivery” na Dubai Multi Commodities Centre. Srebro z KGHM może być używane w rozliczeniach z bankami. Produkt w postaci granulatu jest wykorzystywany głównie w wymagającym najwyższej czystości przemyśle fotograficznym i elektronicznym^[3]. W drugiej dekadzie XXI w. uzyskuje się około 1200 ton srebra rocznie.
• w lubińskiej rudzie miedzi znajdują się też niewielkie domieszki złota, platyny, palladu i selenu, które są pozyskiwane z tej rudy w hucie. Wielkość produkcji złota w 2015 wyniosła 2,7 tony^[4], w 2016 r. 3,54 tony, a w 2017 r. 3,649 tony^[5].

Kontrowersje

Z powodu szkodliwego wpływu zakładu na środowisko zostały wysiedlone miejscowości Wróblin Głogowski (pozostała 1 rodzina, tj. 6 osób) ^[6][7], Winowno, Bogomice, Rapocin, Biechów, Żukowice (pozostało ok. 100 osób)^[7].

Przypisy