Huta Pieniacka

Huta Pieniacka
Ilustracja
Huta Pieniacka, pomnik pomordowanych Polaków
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

brodzki

Populacja 
• liczba ludności


0

Tablice rejestracyjne

BC

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Huta Pieniacka”
Położenie na mapie Ukrainy
Ziemia49°54′07″N 25°05′56″E/49,901944 25,098889
Portal Ukraina

Huta Pieniacka (ukr. Гута Пеняцька) – wyludniona wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie brodzkim, od 1919 do 1945 roku[1] w Polsce, od grudnia 1920 w województwie tarnopolskim, w powiecie brodzkim, w gminie Pieniaki.

Huta Pieniacka leży w odległości 5 km na północny zachód od Pieniak.

Historia

Według Pierwszego katastru gruntowego Galicji (metryki józefińskiej), w 1786 wieś została wzmiankowana jako nowo osadzona[2]

W 1875 roku we wsi znajdowała się jedyna huta szkła na terenie powiatu brodzkiego[3].

Wiosną 1942 wieś została główną bazą radzieckiej partyzanckiej grupy pod dowództwem lekarza, bolszewika P. Kundiusa[4]. W styczniu-lutym 1944 we wsi stacjonowali partyzanci sowieccy pod dowództwem płk. NKWD Dmitrija Miedwiediewa[5].

28 lutego 1944 roku we wsi miał miejsce mord na ludności polskiej, dokonany przez żołnierzy 4. Pułku Policji Schutzstaffel (SS) złożonego z ukraińskich ochotników do 14. Dywizji Grenadierów SS (SS-Galizien) pod dowództwem niemieckim, przy udziale oddziału Ukraińskiej Powstańczej Armii i oddziału paramilitarnego ukraińskich nacjonalistów pod dowództwem Włodzimierza Czerniawskiego[6][7].

Galeria

Przypisy

  1. Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).
  2. Dmytro Czobit. Trahedija Huty Peniaćkoji. „Kultura i żyttia”. 17, s. 8, 27 kwietnia 2018. wersja elektroniczna. (ukr.)
  3. Powiat brodzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 374.
  4. Dmytro Czobit. Trahedija Huty Peniaćkoji. „Kultura i żyttia”. 20, s. 7, 18 maja 2018. wersja elektroniczna.
  5. D. Miedwiediew: Silnyje duchom. Kijów, 1981. wersja elektroniczna (ros.)
  6. PAP: Śledztwo ws. mordu w Hucie Pieniackiej. [dostęp 2009-03-11].
  7. Marcin Wojciechowski, Grzegorz Motyka, 65 lat temu spacyfikowano polską wieś na Ukrainie. Co stało się w Hucie Pieniackiej, Wyborcza.pl, 27 lutego 2009 [dostęp 2009-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2010-03-07].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Lviv Oblast location map.svg
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Львовской области с 17 июля 2020 года.
Flag of Lviv Oblast.svg
Flag of Lviv Oblast (Ukraine).
Костел в Гуті-Пеняцькій.jpg
Костел Гута Пеняцька
HutaPieniacka-2.jpg
Autor: Stako, Licencja: CC BY-SA 3.0
Pomnik poświęcony pamięci ponad 1000 Polaków zamordowanych przez 5 pułk policyjny SS i ukraińskie oddziały SS Galizien w Hucie Pieniackiej 28 lutego 1944 roku.
Huta Pieniacka.gif
Okolice Huty Pieniackiej
GrobyHutaPieniacka2.jpg
Autor: Lelek 2v, Licencja: CC BY-SA 4.0
Old Polish graves in Huta Pieniacka, Ukraine
GrobyHutaPieniacka1.jpg
Autor: Lelek 2v, Licencja: CC BY-SA 4.0
Old Polish graves in Huta Pieniacka, Ukraine