Huta Silesia

Huta Silesia

Walcownia Huty Silesia, niemiecka pocztówka, ok. 1910
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Siedziba	Świętochłowice
Adres	ul. Chorzowska 117
Data założenia	1847
Data likwidacji	2000 (zakończenie działalności)
Położenie na mapie Świętochłowic Huta Silesia
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Huta Silesia
Położenie na mapie województwa śląskiego Huta Silesia
50°18′17,8″N 18°53′29,3″E/50,304944 18,891472

Huta Silesia – huta cynku w Świętochłowicach w dzielnicy Lipiny, założona w 1847 roku, działała do 2000 roku.

Nieistniejący obecnie budynek łaźni Huty Silesia (po prawej, 2018)

Powstała w 1847 jako Huta Konstancja. W 1852 obok wybudowano Hutę Gabor. Obie huty w roku 1857 przeszły na własność pol. Śląskiej Spółki Akcyjnej dla Górnictwa i Hutnictwa Cynkowego we Wrocławiu. W latach sześćdziesiątych XIX wieku nastąpiła dalsza rozbudowa hut i wówczas otrzymały nazwę Zakłady Cynkowe „Silesia”. W 1859 uruchomiono walcownię cynku o napędzie parowym. W latach 1885–1895 wybudowano walcownię blachy cynkowej, która przed I wojną światową była największym tego typu zakładem na kontynencie europejskim^[1]. W 1961 doszło do połączenia Zakładów Cynkowych „Silesia” w Lipinach i Zakładów Cynkowych „Wełnowiec” w Katowicach, dawna Huta „Hohenlohe”, w Zakłady Cynkowe „Silesia” w Katowicach, od 1984 Zakłady Metalurgiczne „Silesia”. W latach 1998–2000 zakład w Lipinach zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej, a produkcję głównego wyrobu – stopów odlewniczych przeniesiono do walcowni w Wełnowcu[1]. W 2001 nieczynny zakład kupiło przedsiębiorstwo MetalCo, gdzie prowadzi przetwarzanie skupowanych odpadów cynkowych^[2].

Do dziś zachowała się jedynie zachodnia część kompleksu, czyli zespół zabudowań walcowni z urządzeniami. Do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego wpisano zespół walcowni cynku na terenie zakładu metalurgicznego Silesia, tj. walcownię z 1858 roku, pralnię i rozdzielnię z 1 połowy XIX wieku, kotłownię i warsztat mechaniczny z 2. połowy XIX wieku^[3] – jest to najlepiej zachowany zespół historycznych zabudowań związanych z przetwórstwem cynku na terenie Polski^[4].

Przypisy