Huta Szkła Wołomin

Termisil Glass Sp. z o.o.

Zakład „Termisil” (Dawny oddział B)
Państwo	Polska
Siedziba	Wołomin
Adres	ul. Wileńska 68a, 05-200 Wołomin
Data założenia	1905
Forma prawna	Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Prezes	Radosław Rogacki
Nr KRS	0000804430
Położenie na mapie Wołomina Termisil Glass Sp. z o.o.
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Termisil Glass Sp. z o.o.
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Termisil Glass Sp. z o.o.
Położenie na mapie powiatu wołomińskiego Termisil Glass Sp. z o.o.
Położenie na mapie gminy Wołomin Termisil Glass Sp. z o.o.
52°20′55,0″N 21°15′07,0″E/52,348611 21,251944
Strona internetowa

Szkło Termisil w sklepie

Termisil Glass Sp. z o.o. (Huta szkła Wołomin) - zakład przemysłowy z zarządem czeskiego przedsiębiorstwa KavalierGlass oraz jeden z trzech europejskich producentów szkła borokrzemowego (żaroodpornego) z własną zastrzeżoną marką szkła TERMISIL, produkowanego według technologii, opracowanej w trakcie wieloletniej działalności. Szkło borokrzemowe ma zastosowanie w przemyśle AGD, laboratoryjnym, chemicznym, oświetleniowym, medycznym i innych^[1].

Historia

Początki powstania huty sięgają 1905 roku, ale to przede wszystkim za czasów Polski Ludowej zakład się najbardziej rozwinął ponieważ były to jego najlepsze lata. W 1949 r. w mieście podjęło pracę Biuro Studiów i Projektów Przemysłu Szklarskiego, przeniesione tu z Warszawy. Upaństwowione huty zostały zjednoczone w Wołomińskie Zakłady Szklarskie i znacznie rozbudowane w okresie planu 6-letniego (1950-1955). Początkowo nowa władza cieszyła się znacznym poparciem pracowników huty, lewicowych na ogół z przekonań już za czasów II Rzeczypospolitej. W 1948 r. niemal połowa robotników huty należała do PPR. Stopniowo następowało jednak rozczarowanie, zwłaszcza w pełnym represji i spadku poziomu życia okresie stalinowskim. W rezultacie udział robotników w PZPR malał, aż pod koniec istnienia PRL spadł do minimum. W partii pozostał jedynie pion kierowniczy zakładu: dyrekcja, kadra inżynieryjno-techniczna, administracja^[2].

Hutnicy szkła w pracy

Zarząd idący do pracy

Dawna huta Wołomin

Proces uprzemysłowienia w czasach PRL objął w dużej mierze Wołomin, w którym powstało kilka dużych, nowych przedsiębiorstw. W latach 1959–1965 na rozbudowę Wołomińskich Zakładów Szklarskich państwo przeznaczyło 140 mln zł. Dzięki temu uruchomiono tu oddziały produkcji i obróbki szkła laboratoryjnego oraz termosów, wprowadzono pełną automatyzację produkcji butelek. Dalsze inwestycje zakładów, noszących teraz imię działacza PPR i AL Feliksa Paplińskiego, umożliwiły modernizację działu opakowań szklanych^[3].

Najpomyślniejsza dla Huty Szkła im. F. Paplińskiego była dekada Gierka (1970-1980). Wówczas to podjęto automatyczną produkcję szklanek termoodpornych, huta osiągnęła najwyższy w swej historii poziom produkcji. W 1978 r. zatrudniała 2200 pracowników. W pełni zautomatyzowany zakład A (dawna huta Vitrum) wytwarzał szkło opakowaniowe, natomiast rozbudowany najbardziej zakład B z nową halą produkcyjną (dawna Praca) – szkło techniczne i laboratoryjne. 1 lipca 1980 r. uruchomiono w hucie linię produkcyjną na licencji japońskiej, produkującą szkło stołowe^[3].

Nie było żadnych problemów ze zbytem, bowiem chłonny rynek ZSRR i państw RWPG kupował każdy towar. Huta szkła stale dominowała na rynku pracy, była nadal największym przedsiębiorstwem w Wołominie.Bogatym, wspierającym kulturę, oświatę, sport, budownictwo mieszkaniowe. Tak więc huta wybudowała dla swoich pracowników osiedle mieszkaniowe, ośrodki wczasowe, Dom Kultury (dzisiaj Miejski) organizujący przedstawienia teatralne, koncerty, wystawy akademickie, zabawy taneczne itp., założyła orkiestrę dętą, zbierającą liczne nagrody w kraju i za granicą. Huta wspierała przez długie lata Zespół Szkół Szklarskich. Jej uczniowie odbywali tu darmowo praktyki produkcyjne pod kierunkiem doświadczonych fachowców, inżynierowie huty uczyli w szkole przedmiotów zawodowych. Huta dostarczała szkole darmo gaz, sprzęt i urządzenia niezbędne do nauki zawodu, organizowała dla uczniów i nauczycieli wycieczki, na każde zawołanie dostarczała im nieodpłatnie autokary. Masowo też zatrudniała absolwentów szkoły. Rozwój i rozbudowa Zespołu Szkół Szklarskich w latach 60. i 70. Był nie do pomyślenia bez pomocy huty.

Narastający w końcu lat 70. kolejny kryzys gospodarczy doprowadził do nowych napięć społecznych i politycznych. Sierpniowe strajki 1980 r. na Wybrzeżu stanowiły zapowiedź upadku komunizmu i zasadniczych przemian ustrojowych. Niebawem huta stała się największym w mieście ośrodkiem NSZZ Solidarność. Tutaj odbywały się strajki, demonstracje i akcje protestacyjne. Przodowali w nich młodzi pracownicy, buntujący się przeciw zmurszałemu ustrojowi. Nie przypuszczali wtedy, że przyczyniają się do upadku swego zakładu^[3].

Przemiany ustrojowe po 1989 r., przejście do gospodarki wolnorynkowej, usamodzielnienie przedsiębiorstw doprowadziły hutę do kryzysu. Upadek ZSRR, rozwiązanie RWPG, kryzys w Rosji spowodowały utratę rynku zbytu na wschodzie. Opakowania szklane zaczęły masowo zastępować teraz tworzywa sztuczne. Rynek zbytu na szkło gwałtownie malał.

Dyrekcje huty nie przeprowadziły w porę prywatyzacji. Brak uregulowania stosunków własnościowych zniechęcał do współpracy ewentualnych partnerów strategicznych, hutą nie zainteresował się kapitał zagraniczny. W rezultacie długi zakładu stale rosły, produkcja stawała się przestarzała, bowiem po epoce Gierka nie inwestowano tu w nowe technologie. Nie pomogło pozbycie się ośrodków wczasowych, przejęcie przez miasto osiedla mieszkaniowego i domu kultury. Z braku zbytu produkcja i zatrudnienie nieustannie malały. W końcu pozostało w hucie niewiele ponad 1 tys. Pracowników. Mimo różnych prób, huta nie wyszła z dołka. Ostatecznie zakład zakończył swą działalność państwową 1 lipca 1999 r^[4].

Zakończenie produkcji

W roku 2022 huta w wyniku trzystuprocentowej podwyżki gazu oraz spadku na popyt wyrobów szklanych związanych z niezadowoleniem klientów odnotowała ogromne straty. Liczne awarie oraz przerwy w produkcji wraz ze zwiększoną ceną surowców do wytopu masy szklanej przyczyniły się do podjęcia decyzji przez czeski zarząd firmy Kavalier Glass do wyłączenia pieca hutniczego elektrodowego 16 listopada 2022 roku a wraz z tym do całkowitego zamknięcia wydziału produkcji.

Przypisy

Bibliografia

• Mieczysław Zakrzewski Wołomin – Huta, ludzie i miasto

Linki zewnętrzne

• Termisil Glass Sp. z o. o.