Huta cynku w Grodźcu

Huta cynku w Grodźcu
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Miejscowość	Będzin (Grodziec)
Ukończenie budowy	1845
Pierwszy właściciel	August Wilhelm Martens
Położenie na mapie województwa śląskiego Huta cynku w Grodźcu
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Huta cynku w Grodźcu
50°20′56″N 19°06′32″E/50,348889 19,108889

Huta cynku w Grodźcu – huta wybudowana w 1845 roku w Grodźcu (dzielnicy Będzina) przez berlińskiego kupca Augusta Wilhelma Martensa.

• Długość budynku huty wynosiła 32, a szerokość 13 m. Zbudowano ją z kamienia łamanego, na zaprawie wapiennej. Dach budynku był pokryty gontem. Wewnątrz znajdował się piec z cegieł ogniotrwałych do wytwarzania galmu. Podczas cyklu produkcji czynnych było od ośmiu do dziesięciu pieców "dubeltowych" połączonych z muflami.

• Produkcja huty w latach 40. XIX w. wynosiła 6000 cetnarów rocznie, tj. 600 ton cynku. Głównym odbiorcą cynku z huty grodzieckiej był Dom Handlu "George E. Miler" z Petersburga. Dostarczano ją również do Warszawy i Brzegu. Dochód ze sprzedanego cynku wynosił około 48000 zł.

• Dostawcą węgla do wytopu rudy cynku w hucie - była pierwsza - mała grodziecka Kopalnia węgla "Barbara". Rudę cynku sprowadzano do huty ze Starczynowa k. Olkusza. Przywożono ją furmankami z zaprzęgiem konnym. Jadąc po rudę, zabierano do Starczynowa węgiel z kopalni.

• Trudności transportowe związane z przewozem rudy cynku, czyniły hutę mało opłacalną. W związku z tym została unieruchomiona. Przetrwała do drugiej połowy XIX w.

Dziś, po latach po hucie cynku w Grodźcu, poza zwałami odpadów piecowych i kanałami, nie ma śladu.