Hutie
| ||
Capromyinae[1] | ||
Hamilton Smith, 1842[2] | ||
(c) Jensflorian, CC-BY-SA-3.0 Przedstawiciel podrodziny – hutia kubańska (Capromys pilorides) | ||
Systematyka | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | zwierzęta | |
Typ | strunowce | |
Podtyp | kręgowce | |
Gromada | ssaki | |
Podgromada | żyworodne | |
Infragromada | łożyskowce | |
Rząd | gryzonie | |
Podrząd | jeżozwierzowce | |
Infrarząd | jeżozwierzokształtne | |
Rodzina | kolczakowate | |
Podrodzina | hutie | |
Typ nomenklatoryczny | ||
Capromys Desmarest, 1822 | ||
Plemiona | ||
zobacz opis w tekście |
Hutie[3], hutiowate[3] (Capromyinae) – podrodzina gryzoni z rodziny kolczakowatych (Echimyidae). Hutie, jak inne Hystricognathi różnią się od innych gryzoni strukturą kości czaszki. Część mięśni szczęki przechodzi przez otwory podoczodołowe i łączą się z kośćcem po drugiej stronie. Również ukształtowanie i wielkość otworu podoczodołowego odróżnia Hystricognathi od innych przedstawicieli Rodentia. Około połowa gatunków jest uznana za wymarłe.
Zasięg występowania
Podrodzina obejmuje gatunki występujące na Karaibach[4].
Charakterystyka
Hutiowate w niektórych aspektach przypominają nutrie. Pysk jest krótki, łuki jarzmowe silne i szerokie. Wzór zębowy członków tej podrodziny jest następujący: 1 / 1, 0 / 0, 1 / 1, 3 / 3 = 20. Masa ciała huti[5] wynosi do ok. 7 kg. Największy gatunek Capromys pilorides jest wielkości dużego kota domowego. Mniejsze hutiowate są wielkości szczura. Długość od 20 do 60 cm. Funkcjonalność ogonów jest zależna od gatunku. Niektóre są chwytne, a u niektórych pozostały jedynie jako relikt.
Jak prawie wszystkie gryzonie, hutiowate są zwierzętami stadnymi. Żyją w parach, rodzinach lub w dużych grupach, tworząc kolonie. Często mają wspólne gniazda lub nory.
Rozród
Okres godowy trwa cały rok. Ciąża: 110 do 140 dni. Rodzi się zazwyczaj od 1 do 6 młodych – przeciętnie 2
Środowisko naturalne
Niektóre gatunki hutiowatych są naziemne, inne są częściowo nadrzewne. Nie kopią nor, ale najczęściej mieszkają w dziuplach drzew lub szczelinach skalnych. Kilka gatunków jest uznawanych za szkodniki w rolnictwie.
Odżywianie
Większość gatunków hutiowatych jest roślinożercami, choć niektóre żywią się małymi zwierzętami (bezkręgowcami, a nawet jaszczurkami).
Hutiowate jako pożywienie
Na hutiowate poluje się na Kubie, gdzie często są gotowane w garnku z dzikimi orzechami i miodem. Jednym z kulinarnych specjałów jest gulasz z hutii: sauté z zieloną papryką, cebulą, sosem pomidorowym i dużą ilością czosnku.
Podział systematyczny
Do podrodziny należą następujące plemiona[6][3]:
- Plagiodontini Ellerman, 1940 – domingohutie
- Hexolobodontini G.S. Miller, 1929 – pseudohutie – jedynym przedstawicielem był rodzaj Hexolobodon G.S. Miller, 1929 – pseudohutia – z jednym gatunkiem Hexolobodon phenax G.S. Miller, 1929 – pseudohutia podstępna
- Isolobodontini Woods, 1989 – eremohutie
- Capromyini Hamilton Smith, 1842
Przypisy
- ↑ Capromyinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ Ch.E.H. Smith: Mammalia. W: W. Jardine: The naturalist’s library. Cz. 15. Edinburgh: W. H. Lizars, 1842, s. 308. (ang.)
- ↑ a b c Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 296–297. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.)
- ↑ P.-H. Fabre, J. Patton & Y. Leite: Family Echimyidae (Hutias, Coypu South and American Spiny-rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 552–641. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.)
- ↑ P. Myers: Capromyidae (ang.). Animal Diversity Web. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 568–570. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
(c) Jensflorian, CC-BY-SA-3.0
Capromys pilorides (Hutiaconga, familia Capromyidae)