Hydra (księżyc)
| ||
 Zdjęcie Hydry wykonane przez sondę New Horizons 14 lipca 2015 roku | ||
| Odkrywca | Hal Weaver i inni (Kosmiczny Teleskop Hubble’a)[1] | |
| Data odkrycia | czerwiec 2005[1] | |
| Tymczasowe oznaczenie | S/2005 P 1 | |
| Charakterystyka orbity | ||
| Półoś wielka | 64 698 km[2] | |
| Mimośród | 0,0056[2] | |
| Okres obiegu | 38,20 d[2] | |
| Nachylenie do płaszczyzny orbity planety | 0,304°[2] | |
| Długość węzła wstępującego | 113,173°[2] | |
| Argument perycentrum | 153,307°[2] | |
| Anomalia średnia | 326,678°[2] | |
| Własności fizyczne | ||
| Wymiary | 43×33 km[3] | |
| Masa | 5×1016 − 2×1018 kg | |
| Albedo | 0,51[3] | |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) | 22,9 do 23,3m | |
| Temperatura powierzchni | 33-55 K | |
Hydra – naturalny satelita Plutona, po raz pierwszy sfotografowany 15 maja 2005 roku przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Jest jaśniejszy (o 33%) i większy od siostrzanego satelity Nix, odkrytego w tym samym roku.
Na podstawie obserwacji sondy New Horizons stwierdzono, że ciało to ma wysoce nieregularny kształt i określono jego rozmiary: 43 na 33 kilometry. Stwierdzono także istnienie na powierzchni ciemnego obszaru[4]. Wcześniejsze pomiary jasności sugerowały, że Hydra jest większa i ma średnicę od 60 do nawet 160 km. Masa może być równa nawet 2×1018 kg. Hydra jest najdalszym znanym księżycem Plutona i krąży wokół barycentrum układu po prawie kołowej orbicie, której półoś wielka wynosi 64 698 km[2]. Pełnego obiegu dokonuje w czasie ok. 38,2 dnia.
Nazwa księżyca pochodzi od mitologicznego stwora, z którym walczył Herkules[1]. Zanim Międzynarodowa Unia Astronomiczna nadała temu księżycowi nazwę, nosił on tymczasowe oznaczenie „S/2005 P 1”, gdzie „S” oznacza satelitę, „2005” to rok odkrycia, a „P 1” informuje, że jest to pierwszy księżyc Plutona odkryty w danym roku.
Zobacz też
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- Księżyce Plutona
Przypisy
- ↑ a b c Hydra: In Depth (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2016-01-23].
- ↑ a b c d e f g h Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2015-03-24].
- ↑ a b S. A. Stern et al. The Pluto system: Initial results from its exploration by New Horizons. „Science”. 350 (6258), 2015-10-16. DOI: 10.1126/science.aad1815 (ang.).
- ↑ Hydra Emerges from the Shadows. W: New Horizons [on-line]. The Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory, 2015-07-15. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-15)].
Media użyte na tej stronie
This is a revised version of Solar_System_XXIX.png.
Color image of Hydra, image create using high resolution LORRI image and MVIC color data.
This image, taken by NASA's Hubble Space Telescope, shows five moons orbiting the distant, icy dwarf planet Pluto. The newly discovered small moon, Styx (initially designated P5), is the innermost of the moons found by Hubble over the past seven years. The diagram shows that Styx is in a 58,000-mile-diameter circular orbit around Pluto that is assumed to be co-planar with the other satellites in the system. Though Charon (discovered in 1978) is an even closer moon to Pluto, some astronomers consider the Pluto-Charon pair a "double planet" because Charon's mass is 12 percent of Pluto's mass (by comparison, our Moon is 1.2 percent Earth's mass). This image was taken with Hubble's Wide Field Camera 3 on July 7. Other observations that collectively show the moon's orbital motion were taken on June 26, 27, and 29, 2012 and July 9, 2012. The new data will help scientists in their planning for the July 2015 flyby of Pluto by NASA's New Horizons spacecraft.
The original NASA image has been modified by replacing "P4" and "P5" with newer designations "Kerberos" and "Styx", respectively.