Hydromyini
| Hydromyini | |||
| J.E. Gray, 1825[1] | |||
 Przedstawiciel plemienia – pseudomysz wschodnia (Pseudomys australis) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | Hydromyini | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
Hydromys É. Geofrroy Saint-Hilaire, 1804 | |||
| Rodzaje | |||
| |||
Hydromyini – plemię ssaków z podrodziny myszy (Murinae) w rodzinie myszowatych (Muridae).
Zasięg występowania
Plemię obejmuje gatunki występujące w południowej i południowo-wschodniej Azji, Australii i Oceanii[2].
Podział systematyczny
Do plemienia należą następujące rodzaje[2][3]:
- Chiropodomys Peters, 1868 – drzewiarka
- Haeromys O. Thomas, 1911 – ranimysz
- Soricomys Balete, Rickart, Heaney, Alviola, M.V. Duya, M.R.M. Duya, Sosa & Jansa, 2012 – sorkomyszak
- Chrotomys O. Thomas, 1895 – pręgoszczur
- Archboldomys Musser, 1982 – sorkoszczurzyk
- Rhynchomys O. Thomas, 1895 – ryjoszczur
- Apomys Mearns, 1905 – filipinomysz
- Anisomys O. Thomas, 1904 – irianoszczur – jedynym przedstawicielem jest Anisomys imitator O. Thomas, 1904 – irianoszczur wiewiórkozębny
- Lorentzimys Jentink, 1911 – długonóg – jedynym przedstawicielem jest Lorentzimys nouhuysi Jentink, 1911 – długonóg papuaski
- Chiruromys O. Thomas, 1888 – papuasogon
- Macruromys Stein, 1933 – drobnozębnik
- Hyomys O. Thomas, 1904 – białouch
- Pogonomys Milne-Edwards, 1877 – myszarek
- Coccymys Menzies, 1990 – irianomysz
- Brassomys Musser & Lunde, 2009 – jedynym przedstawicielem jest Brassomys albidens (Tate, 1951) – irianomysz białozębna
- Xenuromys Tate & Archbold, 1941 – dziwnoszczur – jedynym przedstawicielem jest Xenuromys barbatus – dziwnoszczur nowogwinejski
- Mammelomys Menzies, 1996 – mozaikogon
- Pogonomelomys Rümmler, 1936 – krzakorzyk
- Abeomelomys Menzies, 1990 – papuasomysz – jedynym przedstawicielem jest Abeomelomys sevia (Tate & Archbold, 1935) – papuasomysz górska
- Mallomys O. Thomas, 1898 – wełnistek
- Xeromys O. Thomas, 1889 – szczureczek – jedynym przedstawicielem jest Xeromys myoides O. Thomas, 1889 – szczureczek namorzynowy
- Pseudohydromys Rümmler, 1934 – pyskomysz
- Mirzamys K.M. Helgen & L.M. Helgen, 2009 – mchoszczur
- Microhydromys Tate & Archbold, 1941 – ryjówkomyszka
- Paraleptomys Tate & Archbold, 1941 – górobobrek
- Leptomys O. Thomas, 1897 – nowogwinejek
- Baiyankamys Hinton, 1943 – papuabobrek
- Crossomys O. Thomas, 1907 – bobromysz – jedynym przedstawicielem jest Crossomys moncktoni O. Thomas, 1907 – bobromysz bezucha
- Hydromys É. Geofrroy Saint-Hilaire, 1804 – bobroszczur
- Parahydromys Poche, 1906 – bobroszczurzyk – jedynym przedstawicielem jest Parahydromys asper (O. Thomas, 1906) – bobroszczurzyk papuaski
- Uromys Peters, 1867 – szczurowiec
- Solomys – O. Thomas, 1922 salomonek
- Melomys O. Thomas, 1922 – szczurzynek
- Protochromys Menzies, 1996 – sierścinek – jedynym przedstawicielem jest Protochromys fellowsi (Hinton, 1943) – sierścinek rudobrzuchy
- Paramelomys Rümmler, 1936 – paraszczurzynek
- Leporillus O. Thomas, 1906 – zającoszczur
- Conilurus Ogilby, 1838 – królikoszczur
- Mesembriomys Palmer, 1906 – skoczynoszczur
- Zyzomys O. Thomas, 1909 – skałoskakun
- Leggadina O. Thomas, 1910 – australoskoczek
- Notomys Lesson, 1842 – skakuszka
- Mastacomys O. Thomas, 1882 – zajączkoszczurek – jedynym przedstawicielem jest Mastacomys fuscus O. Thomas, 1882 – zajączkoszczurek szerokozębny
- Pseudomys J.E. Gray, 1832 – pseudomysz
Przypisy
- ↑ J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 341, 1825. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 484–210. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 263–283. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
Media użyte na tej stronie
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Plainsrat.jpg
Autor: Tim Bawden, Licencja: CC BY 2.0
A photograph of the plains rat (Pseudomys australis) taken on the 18th September 2017 in the Mac Clark (Acacia peuce) Conservation Reserve, Northern Territory, Australia by Tim Bawden.
Autor: Tim Bawden, Licencja: CC BY 2.0
A photograph of the plains rat (Pseudomys australis) taken on the 18th September 2017 in the Mac Clark (Acacia peuce) Conservation Reserve, Northern Territory, Australia by Tim Bawden.