Hyla

Hyla[1]
Laurenti, 1768[2]

Przedstawiciel rodzaju – rzekotka drzewna (H. arborea)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Podgromada

Aspidospondyli

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Rodzina

rzekotkowate

Podrodzina

Hylinae

Rodzaj

Hyla

Typ nomenklatoryczny

Hyla viridis Laurenti, 1768 (= Rana arborea Linnaeus, 1758)

Gatunki

zobacz opis w tekście

Hyla – rodzaj płaza bezogonowego z podrodziny Hylinae w rodzinie rzekotkowatych (Hylidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji na południe od Morza Bałtyckiego na wschód z przerwą między wschodnią Rosją a krainą orientalną od północno-wschodnich Indii do Wietnamu, Chin i wyspy Hajnan; Sardynia i Korsyka, skrajnie północna Afryka od Maroka po Tunezję; północno-wschodni Egipt, Turcja i południowy Półwysep Arabski[13].

Systematyka

Etymologia

  • Ranetta (Ranella): rodzaj Rana Linnaeus, 1758; łac. przyrostek zdrabniający -etta[14]. Gatunek typowy: Rana arborea Linnaeus, 1758.
  • Hyla: w mitologii greckiej Hylas (gr. Ὕλας Hylas) był służącym i kompanem Herkulesa, i został porwany przez zakochane w nim nimfy wodne[2][15].
  • Calamita (Calamites): gr. καλαμιτης kalamitēs „gatunek żaby” wspomniany przez Pliniusza[5]. Gatunek typowy: Rana arborea Linnaeus, 1758.
  • Hylaria: wariant nazwy rodzajowej Hyla Laurenti, 1768[6]. Nazwa zastępcza dla Hyla.
  • Hylanus (Hyleisinus, Hylesinus): wariant nazwy rodzajowej Hyla Laurenti, 1768[7]. Nazwa zastępcza dla Hyla.
  • Hyas: w mitologii greckiej Hyas (gr. Ὑας Hyas) był synem Atlasa i Plejone (lub Ajtry), brat Plejad i Hiad[9]. Gatunek typowy: Rana arborea Linnaeus, 1758.
  • Dendrohyas: gr. δενδρον dendron „drzewo”; rodzaj Hyas Wagler, 1830[11]. Nazwa zastępcza dla Hyas Wagler, 1830.
  • Discodactylus: gr. δισκος diskos „płyta”[16]; δακτυλος daktulos „palec”[17]. Nazwa zastępcza dla Calamita Schneider, 1799.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[13]:

Uwagi

  1. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Ranetta Garsault, 1764.
  2. ↑ a b Niepoprawna późniejsza pisownia Hylanus Rafinesque, 1815, 1764.
  3. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Calamita Schneider, 1799.

Przypisy

  1. ↑ Hyla, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. ↑ a b J.N. Laurenti: Specimen Medicum, Exhibens Synopsin Reptilium Emendatum cum Experimentis Circa Venena et Antidota Reptilium Austriacorum. Viennae: Joan. Thomae nob. de Trattnern, 1768, s. 32. (łac.)
  3. ↑ Garsault 1764 ↓, s. ryc. 672.
  4. ↑ Garsault 1764 ↓, s. 414.
  5. ↑ a b J.G. Schneider: Historiae amphibiorum naturalis et literariae. Fasciculus Primus. Continens Ranas, Calamitas, Bufones, Salamandras et Hydros in Genera et Species Descriptos Notisque suis Distinctos. Impressus Ienae: Friederici Frommanni, 1799, s. 151. (łac.)
  6. ↑ a b C.S. Rafinesque. Fine del Prodromo d’Erpetologia Siciliana. „Specchio delle Scienze, o, Giornale Enciclopedico di Sicilia”. 2 (2), s. 103, 1814 (wł.). 
  7. ↑ a b Rafinesque 1815 ↓, s. 220.
  8. ↑ a b Rafinesque 1815 ↓, s. 78.
  9. ↑ a b Wagler 1830 ↓, s. 201.
  10. ↑ Wagler 1830 ↓, s. 200.
  11. ↑ a b Wagler 1830 ↓, s. 342.
  12. ↑ C. Michahelles. Wagler’s Synonymie der Sebaischen Amphibien. „Isis von Oken”. 26, s. kol. 888, 1833 (niem.). 
  13. ↑ a b D. Frost: Hyla Laurenti, 1768 (ang.). W: Amphibian Species of the World 6.0, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2020-02-14].
  14. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 86.
  15. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 107.
  16. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 73.
  17. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 67.
  18. ↑ a b E. Keller (red.), J.H. Reinchholf, G. Steinbach, G. Diesener, U. Gruber, K. Janke, B. Kremer, B. Markl, J. Markl, A. Shlüter, A. Sigl & R. Witt: Gady i płazy. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 50, seria: Leksykon Zwierząt. ISBN 83-7311-873-X. (pol.)

Bibliografia

Media użyte na tej stronie