Hymny orfickie

Hymny orfickie – powstały w II lub III wieku[1][2] anonimowy zbiór hymnów religijnych, pochodzących rzekomo od Orfeusza[2]. Przypuszcza się, iż były dziełem jednego autora[3]. Powstałe prawdopodobnie w Azji Mniejszej utwory zostały przekazane w rękopisach wspólnie z Hymnami homeryckimi oraz hymnami Kallimacha i Proklosa[1]. Zbiór obejmuje 87 krótkich pieśni religijnych, poprzedzonych wstępem adresowanym do Muzajosa[4].

Mające w większości formę litanii[3] hymny adresowane są do poszczególnych bogów greckich, ze szczególnym wyszczególnieniem Dionizosa, któremu poświęcono 8 pieśni[1].

Pierwszy pełny, naukowy przekład hymnów orfickich na język polski, autorstwa Emilii Żybert, ukazał się w 2012 roku nakładem wrocławskiego wydawnictwa Atut. W roku 1993 Jacek Dziubiński przełożył 30 z 87 hymnów, a w roku 2003 Daniel Zarewicz dokonał przekładu artystycznego[5].

Przypisy

  1. ↑ a b c Anna Świderkówna: Bogowie zeszli z Olimpu. Bóstwo i mit w greckiej literaturze świata hellenistycznego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 303. ISBN 978-83-01-15488-2.
  2. ↑ a b Umberto Eco: W poszukiwaniu języka uniwersalnego. Gdańsk: Marabut ; Warszawa : Volumen, 2002, s. 129. ISBN 83-916989-1-2.
  3. ↑ a b Stanisław Stabryła: Historia literatury starożytnej Grecji i Rzymu. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 178. ISBN 83-04-04624-5.
  4. ↑ Janina Gajda, Jacek Dziubiński, Andrzej Orzechowski: Hymny orfickie. Prawda, prehistoria pojęcia. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1993, s. 3. ISBN 83-229-0963-2.
  5. ↑ Ewa Osek. Recenzje. Hymny Orfickie.. „Littera Antiqua”. 4, s. 276, 2012. Lublin: Instytut Filologii Klasycznej Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. ISSN 2082-9264 (pol.).