Hyracodon

Hyracodon
Leidy, 1856
Okres istnienia: środkowy eocen–późny oligocen PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 47.8/23.03 47.8/23.03
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Podkrólestwo	tkankowce właściwe
Nadtyp	wtórouste
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Infratyp	żuchwowce
Nadgromada	czworonogi
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Nadrząd	Laurasiatheria
Rząd	nieparzystokopytne
Rodzina	Hyracodontidae
Podrodzina	Hyracodontinae
Rodzaj	Hyracodon

Hyracodon^[1] – wymarły rodzaj ssaków z rzędu nieparzystokopytnych.

Było to lekko zbudowane, przypominające kucyka zwierzę o długości 1,5 m. Jego czaszka w porównaniu z resztą ciała była wielka. Uzębienie przypomina to spotykane u nosorożców, ale zwierzę było jednak o wiele mniejsze, a z wyglądu bardzo mało różniło się od ówczesnych (32 – 26 milionów lat temu) prymitywnych koników. Posiadało krótki, szeroki pysk oraz długie smukłe kończyny o 3 palcach.

Jak prymitywne koniowate, Hyracodon, jak jego krewni, zamieszkiwał lasy i zadrzewione stepy, od spożywania ulistnienia przeszedł do skubania traw. Grupa ta wymarła bez pozostawienia po sobie następców, możemy ją więc określić jako boczne odgałęzienie bezrogich biegających nosorożców.

To małe, szybko biegające stworzenie było krewnym największego lądowego ssaka, jaki kiedykolwiek istniał wysokiego na 7 metrów, Paraceratherium.

Gatunki

• H. browni
• H. leidyanus
• H. medius
• H. nebraskensis
• H. petersoni

Przypisy

Bibliografia

• Benes, Josef. Prehistoric Animals and Plants. Pg. 220. Prague: Artua, 1979.