Ił-40

Ił-40 Ил-40 (Dane (I) – pierwszy prototyp, (II) – drugi prototyp)
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Iliuszyn
Typ	samolot szturmowy
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcja metalowej, podwozie trójgoleniowe – chowane w locie
Załoga	2 (pilot, strzelec-radiooperator)
Historia
Data oblotu	7 marca 1953
Dane techniczne
Napęd	2 silniki turboodrzutowe AM-5F
Ciąg	26,48 kN (każdy)
Wymiary
Rozpiętość	16,00 m (I) 17,00 m (II)
Długość	16,60 m (I) 17,22 (II)
Wysokość	5,90 m (I) 5,76 m (II)
Powierzchnia nośna	47,60 m² (I) 54,10 m² (II)
Masa
Własna	12 190 kg
Startowa	16 480 kg (normalna), 17 470 kg (maksymalna) (I) 16 600 kg (normalna), 17 600 (maksymalna) (II)
Osiągi
Prędkość maks.	964 km/h
Pułap	11 500 m
Zasięg	1 000 km (I) 1 200 km (II)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 działka NS-37 kal. 37 mm (umieszczone w skrzydłach) 2 działka NR-23 kal. 23 mm (w stożku ogonowym, obsługiwane przez strzelca) do 1000 kg bomb
Użytkownicy
ZSRR

Ił-40 (ros. Ил-40) – radziecki odrzutowy samolot szturmowy z okresu po II wojnie światowej.

Historia

Wobec pojawienia się w produkcji silników odrzutowych biuro konstrukcyjne Iljuszyna w 1953 roku opracowało samolot szturmowy o napędzie odrzutowym, który otrzymał oznaczenie Ił-40.

Pod wybudowaniu prototypu w dniu 7 marca 1953 roku dokonano jego oblotu. W czasie prób wykazywał on dobre właściwości w locie i dobre osiągi. Po serii prób w 1955 roku zbudowany został drugi prototyp samolotu, w którym zmieniono usytuowanie chwytów doprowadzających powietrze do silników. Po serii prób nowego prototypu także pierwszy prototyp przebudowano tak, że chwyty powietrza znajdowały się w części nosowej kadłuba.

Po serii badań i prób, pomimo dobrych wyników, ostatecznie zrezygnowano z seryjnej produkcji samolotu Ił-40 w związku z wprowadzeniem do użytku samolotu myśliwskiego MiG-17, który mógł również wykonywać zadania szturmowe.

Zbudowano tylko dwa prototypy samolotu Ił-40

Użycie

Samolot Ił-40 używany był tylko do prób i badań w locie.

Opis konstrukcji

Samolot szturmowy Ił-40 był zbudowany w układzie wolnonośnego dolnopłata, o konstrukcji metalowej.

Kadłub w przedniej części mieścił dwa silniki turboodrzutowe, nad którymi znajdowała się kabina załogi. Członkowie załogi siedzieli jeden za drugim, plecami do siebie.

Napęd stanowiły dwa silniki turboodrzutowe umieszczone w przedniej części kadłuba, a chwyty powietrza w pierwszym prototypie znajdowały się po bokach kadłuba, natomiast w drugim prototypie miały kształt dwóch kolistych stożków umieszczonych obok siebie w przodzie zwężającego się stożka nosowego kadłuba.

Podwozie trójpodporowe, amortyzowane z przednim kółkiem.

Życiorys

• Zbigniew Krala Samoloty Ił wyd. WKŁ Warszawa 1991 ​ISBN 83-206-0830-9​

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia, opis w jęz. rosyjskim