Ił-76

Iliuszyn Ił-76

Ił-76MD
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR  Uzbekistan  Rosja
Producent	zakłady lotnicze im. W. Czkałowa w Taszkencie Rosyjskie Zakłady Lotnicze Aviastar w Uljanowsku
Konstruktor	biuro konstrukcyjne Iljuszyna
Typ	samolot transportowy
Konstrukcja	metalowa
Załoga	6-7 osób
Historia
Data oblotu	25 marca 1971
Lata produkcji	Od 1974
Liczba egzemplarzy	960+
Dane techniczne
Napęd	4 silniki turboodrzutowe Sołowiew D-30KP
Ciąg	4 × 117,7 kN (4 x 12000 kG)
Wymiary
Rozpiętość	50,5 m
Długość	46,59 m
Szerokość kadłuba	4,80 m
Wysokość	14,76 m
Powierzchnia nośna	301,2 m²
Masa
Własna	89 000 kg (Ił-76), 87 200 kg (Ił-76TD)
Startowa	157 500 kg (Ił-76), 170 000 kg (Ił-76 M/T), 190 000 kg (Ił-76MD/TD), 210 000 kg (Ił-76 MF/TF)
Do lądowania	155 000 kg
Paliwa	84 840 kg
Zapas paliwa	109 480 l
Osiągi
Prędkość maks.	900 km/h
Prędkość przelotowa	750-780 km/h
Pułap	13 000 m
Zasięg	3650 km (Ił-76), 4000 km (Ił-76M/T), 4200 (Ił-76MF/TF) 4400 (Ił-76MD/TD)
Rozbieg	1700 m
Dobieg	900-1000 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
w niektórych samolotach - tylne stanowisko z działkiem GSz-23 kal. 23 mm
Przestrzeń ładunkowa
długość - 20,0 m szerokość - 3,45 m wysokość - 3,40 m
Użytkownicy
Rosja, Irak, Iran, Chiny, Ukraina, Białoruś, Indie, Korea Północna, Algieria
Rzuty

Iljuszyn Ił-76 (ros. Ил-76) jest 4-silnikowym odrzutowym radzieckim samolotem transportowym, zaprojektowanym przez biuro konstrukcyjne im. Iljuszyna. Prototyp został oblatany w 1971 roku, seryjna produkcja rozpoczęła się w 1974 roku w zakładach TAPO znajdujących się w Taszkencie w Uzbekistanie. Dotychczas wyprodukowano 938 egzemplarzy tego samolotu. Jest jednym z najpopularniejszych samolotów transportowych. Samoloty o nazwie MF są przedłużoną wersją wojskową, a TF - wersją cywilną.

Samolot miał przenosić ładunek o masie 40 ton na odległość 5000 km w czasie krótszym niż 6 godzin, być zdolnym do startu na krótkich pasach startowych oraz mieć możliwość pracy w niesprzyjających warunkach pogodowych. Konstrukcja była inspirowana C-141 Starlifterem. W 1990 roku wprowadzono zmodernizowane wersje MD i MT, lecz z powodu kłopotów finansowych wyprodukowano ograniczoną ich liczbę^[1]. W 1997 produkcję zawieszono, w 2004 część samolotów zmodernizowano, wymieniając im silniki^[1]. W 2005 roku Chiny zamówiły 34 samoloty w wersji MD oraz 4 cysterny Ił-78^[2]. W styczniu 2009 Pakistan odebrał pierwszy z 4 zamówionych samolotów Ił-78.

W wersji wojskowej samolot posiada: dwulufowe działko automatyczne kal. 23 mm GSz-23L w ogonie samolotu.

Historia

Pierwszy samolot dostarczono do radzieckich Sił Powietrznych w czerwcu 1974 roku. Następnie stał się on głównym radzieckim samolotem transportowym. Od 1976 roku był eksploatowany przez linie Aerofłot.

W latach 1979 – 1991 radzieckie Siły Powietrzne za pomocą samolotów Ił-76 wykonały 14 700 lotów do Afganistanu, transportując 786 200 żołnierzy oraz 315 800 ton ładunków. Ił-76 przetransportował 89% wojsk radzieckich oraz 74% towarów potrzebnych w Afganistanie. Ponieważ afgańscy partyzanci nie mogli z ziemi zestrzeliwać wysoko latających samolotów Ił-76, ich taktyką był atak podczas startu lub lądowania. Samoloty te były trafiane przez rakiety ziemia-powietrze oraz wielkokalibrowe karabiny maszynowe, lecz wytrzymałe płatowce były prawie nie do zniszczenia i nawet po atakach nadal sprawnie działały. Ił-76 miał zadziwiająco niski wskaźnik rotacji w okresie konfliktu. Bazując na tym doświadczeniu, większość wyposażenia dla Kanadyjskich Sił Powietrznych w Afganistanie była dostarczana przy użyciu cywilnej wersji Ił-76. W 2006 roku rosyjskie Siły Powietrzne miały około 200 samolotów Ił-76S. 108 użytkowników cywilnych posiada te samoloty na własność.

Przy użyciu tego samolotu możliwy jest obecnie tzw. lot paraboliczny w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina w Gwiezdnym Miasteczku w pobliżu Moskwy^[3].

Ił-476

W styczniu 2013 roku prototyp Ił-76MD-90A (znany pod nazwą Ił-476) rozpoczął loty testowe w LII im. M.M. Gromowa (lotniczym instytucie badawczym) w Żukowskim. Samolot jest zmodernizowaną wersją Ił-76 z nowym płatem nośnym, wyposażoną w cyfrową awionikę, nowy kokpit ze skomputeryzowanymi przyrządami pokładowymi i wyświetlaczami zamiast standardowych wskaźników. Posiada również nowe silniki Aviadvigatel PS-90A-76 o zmniejszonym zużyciu paliwa.

Ministerstwo Obrony Rosji podpisało kontrakt z producentem na dostarczenie dla WWS RF 39 statków powietrznych tego typu do 2018 r. Do 2020 roku zakłady Aviastar planują zbudować 100 egzemplarzy tego samolotu dla różnych odbiorców w Rosji^[4]. Pierwszy z zamówionych samolotów, przyleciał 2 grudnia 2015 roku z fabrycznego lotniska w Ulianowsku do bazy Iwanowo. Pierwsza z dostarczonych maszyn jest w kolejności trzecim wybudowanym egzemplarzem, dwa pierwsze pozostają u producenta w roli samolotów testowych, a przyszłości mają posłużyć do zabudowy systemu wczesnego ostrzegania^[5].

Katastrofy

Galeria

• 

  Ił-76 w malowaniu linii Turkmenistan Airlines

• 

  Ił-76 w malowaniu Sił Powietrznych Białorusi na Air Show Radom 2009

• 

  Ił-76 linii Ałrosa

• 

  Ił-76T linii Syrian Air

• 

  Ił-76 linii Silk Way Airlines

• 

  Lądujący Ił-76, widoczne szczegóły podwozia

• 

  Rosyjski Ił-76

Zobacz też

• Ił-78 – rosyjska cysterna powietrzna skonstruowana na bazie Ił-76
• Iljuszyn
• Berijew A-50 – rosyjski samolot lotniczego systemu ostrzegania
• Lista wytwórni lotniczych

Przypisy

Bibliografia

• Encyklopedia Techniki Wojskowej 1987

Linki zewnętrzne

• Ił-76TD-90 na stronie zakładów Iljuszyna. ilyushin.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-03)]. (ang.)
• O wspomaganiu desantowania z Ił-76 nocą. armia24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-15)].