International America’s Cup Class

NZL-39 „Kiel” i GBR-52 „Valencia” – jachty klasy IACC podczas Kieler Woche 2005 w Zatoce Kilońskiej

„Alinghi” (SUI-100) i „New Zealand” (NZL-92) podczas regat o Puchar Ameryki w 2007 tuż przed startem do pierwszego biegu. Uwagę zwraca odmienny niż w poprzednich edycjach kształt grota. Kształt grota w NZL-39 i GBR-52 został spowodowany przycięciem liku wolnego przez nowego właściciela jednostek. Chciano uzyskać mniejszą powierzchnię (to samo dotyczyło żagli przednich), którą łatwiej było operować załogom czarterowym.

Ten artykuł od 2022-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

International America’s Cup Class (IACC) – międzynarodowa klasa jachtów stworzona specjalnie na potrzeby regat o Puchar Ameryki po aferze, jaką wywołała w 1988 rywalizacja pomiędzy katamaranem „Stars & Stripes” a jednokadłubowym „New Zealand” o długości linii wodnej 90 stóp (27,4 m). W przygotowaniu do tych regat obie drużyny wykorzystały luki w akcie Deed of Gift. Aby zapobiec powtórzeniu podobnej sytuacji stworzono specjalną klasę, której warunki muszą spełniać wszystkie jachty uczestniczące w tych zawodach.

Jacht IACC musi spełnić następujące warunki:

• szerokość jednostki nie może przekroczyć 5,5 m
• zanurzenie musi być mniejsze niż 4 m
• maszt nie może przekroczyć 32,4 m wysokości
• regulacjom podlegają również pewne detale, takie jak maksymalna wysokość bomu i inne
• pozostałe parametry są dowolne, pod warunkiem że spełniona jest następująca nierówność:

${\displaystyle {\frac {L+1{,}25{\sqrt {S}}-9{,}8{\sqrt[{3}]{W}}}{0{,}679}}\leqslant 24,}$

gdzie:

${\displaystyle L}$ – długość linii wodnej,

${\displaystyle S}$ – powierzchnia ożaglowania,

${\displaystyle W}$ – wyporność.

Pomimo tej dowolności większość jachtów jest do siebie bardzo podobna, a największe różnice dotyczą powierzchni ożaglowania i wyporności. Załogę jachtu klasy IACC de facto stanowi szesnaście osób. Na jachcie znajduje się również miejsce dla obserwatora (tzw. 17th Man), który nie może podczas zawodów brać udziału w prowadzeniu jachtu. Zazwyczaj jest to miejsce zarezerwowane dla armatora.

Średnie wymiary jachtów IACC

• długość całkowita: 25 m
• masa: 24 tony
• wysokość masztu: 35 m
• waga balastu: 19 ton
• powierzchnia żagla
  • w kursie na wiatr: 325 m²
  • w kursie z wiatrem: 750 m²
• załoga: 17 osób.

Jedynym polskim jachtem tej klasy jest „MK Café-Posti” (POL-5), ex „Decca-1” (ESP-5) zakupiony od hiszpańskiego syndykatu biorącego udział w Louis Vuitton Cup w 1992. Miał on stanowić bazę dla stworzenia polskiego syndykatu Polska 1, który miał rzucić wyzwanie w zmaganiach o Puchar Ameryki, jednak ze względu na problemy finansowe przedsięwzięcie upadło.

Klasę tę niekiedy określa się również krótszą nazwą – America’s Cup Class (ACC). Symbolem klasy jest czarna sylwetka Pucharu Ameryki na grocie.

Na jednostkach klasy IACC w latach 1992–2007 rozegrano pięć edycji Regat o Puchar Ameryki. Ostatnimi regatami w których mogliśmy oglądać jachty tej klasy były zawody Louis Vuitton Trophy w Dubaju w listopadzie 2010 roku.