IFA P3
.jpg) | |
| Inne nazwy | P3 |
|---|---|
| Producent | VEB Automobilwerke Ludwigsfelde |
| Okres produkcji | 1962–1966 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca | brak |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 3- i 4-drzwiowe, otwarte z brezentem i możliwością złożenia przedniej szyby |
| Silniki | R6: 2,4 l o mocy 75 KM |
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna |
| Napęd | 4x4 |
| Długość | 3710 mm |
| Szerokość | 1950 mm |
| Wysokość | 1950 mm |
| Rozstaw osi | 2400 mm |
| Masa własna | 1860 kg |
| Liczba miejsc | 5-7 |
| Ładowność | 700 kg |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
IFA P3 – samochód terenowy produkowany przez wschodnioniemieckie przedsiębiorstwo VEB Automobilwerke Ludwigsfelde w latach 1962–1966.
Historia i opis modelu
Pod koniec lat 50. XX wieku ze względu na ciągłe braki samochodów terenowych we wschodnioniemieckich służbach państwowych postanowiono stworzyć kolejny pojazd z napędem na cztery koła, który miałby zaspokoić potrzeby. Na bazie modelu IFA P2M, którego produkcja seryjna zakończyła się na przełomie 1957 i 1958 roku stworzono samochód o nazwie IFA P3. Był to w zasadzie udoskonalony i odświeżony P2M. Zwiększono moc silnika z 65 do 75 KM, żeliwny blok silnika zastąpiono aluminiowym, powiększono również karoserię co pozwoliło przewozić nawet siedem osób, zmienił się także przód samochodu, a zwiększeniu uległa masa pojazdu. Od 1962 do 1966 roku wyprodukowano seryjnie według różnych źródeł od 3 do 4 tys. egzemplarzy. Zakończenie produkcji zostało wymuszone ustaleniami RWPG, która wybrała Rumunię (ARO) i ZSRR (UAZ) w specjalizacji i produkcji samochodów terenowych. P3 występował głównie w wersji z trzydrzwiowym nadwoziem, rzadko w wersji czterodrzwiowej przeznaczonej dla kadry dowódczej[1].
IFA P3 początkowo montowana była w zakładach VEB Kooperationszentrale Automobilbau Karl-Marx-Stadt (Chemnitz), a od 1963 roku w VEB Automobilwerke Ludwigsfelde[2].
Pojazdy używane były głównie przez Nationale Volksarmee (gdzie do końca istnienia armii były w rezerwie), straż graniczną NRD (Grenztruppen der DDR) do końca lat 80. oraz też przez straż pożarną (do dziś w ochotniczej), obronę cywilną NRD, a także w rolnictwie, leśnictwie czy geodezji, a po zjednoczeniu Niemiec, kiedy auta były wycofywane ze służb lub złomowane głównie nabywali je prywatni użytkownicy, a w ostatnich latach zainteresowanie tymi samochodami wzrosło wśród kolekcjonerów pojazdów zabytkowych[2].
Dane techniczne
Źródło:[1]
Silnik
- R6 2,4 l (2407 cm³), benzynowy, OM 6-35L
- Zasilane: gaźnik
- Średnica × skok tłoka: 78,00 mm × 84,00 mm
- Stopień sprężania: 7,1:1
- Moc maksymalna: 75 KM (55 kW) przy 3500 obr./min
- Maksymalny moment obrotowy: b.d.
- Prędkość maksymalna: 95 km/h
Inne
- Zużycie paliwa: 24 l/100 km
- Zdolność pokonywania wzniesień: 65%
- Rozstaw kół przód / tył: 1420 mm / 1400 mm
Galeria
IFA P3
IFA P3
IFA P3 w wersji czterodrzwiowej
IFA P3
Przypisy
- ↑ a b Terenówki wschodnich Niemiec (pol.). szatan.de. [dostęp 2016-07-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-02-27)].
- ↑ a b Suhr, Christian: Von Hornig bis zur IFA: 100 Jahre Karosseriebau in Meerane. Schwarz Druck, Werbung und Verlag GmbH, Meerane 2006, ISBN 3-9811118-0-X.
| Osobowe | |
|---|---|
| Dostawcze |
|
| Sportowe i terenowe |
|
| Ciężarowe | |
| Mikrociężarowe i komunalne | |
| Autobusy |
|
Media użyte na tej stronie
Autor: Mike Jentsch from Ludwigsfelde, Germany, Licencja: CC BY 2.0
Horch P3 Geländewagen (IFA-Produktion)
Logo des ehem. "Industrieverbands Fahrzeugbau" (IFA)
.jpg)
.jpg)
Autor:
André Karwath aka Aka
, Licencja: CC BY-SA 2.5IFA P3 from 1962 during the Saxony Classic Rallye 2010