III Batalion Saperów
| Historia | |
| Państwo |  II Rzeczpospolita |
|---|---|
| Sformowanie | 1919 |
| Rozformowanie | 1929 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | kpt. Artur Górski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | Puławy |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
| Rodzaj wojsk | saperzy |
| Podległość | 3 Dywizja Piechoty Legionów 2 Pułk Saperów Kaniowskich |
III Batalion Saperów (III bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Historia batalionu
III Batalion Saperów, powstał w grudniu 1919 r. z 3 i 5 kompanii II batalionu 1 pułku inżynieryjnego. Kompanie te zostały przemianowane w 1 i 2 kompanię saperów. Od tego czasu batalion walczy w składzie dowództwa i 1 kompanii saperów przy 3 Dywizji Piechoty Legionów, a 2 kompania saperów do września 1920 roku w składzie 1 Dywizji Piechoty Legionów, a następnie do stycznia 1921 roku w składzie 3 Armii, w którym to czasie odchodzi do 3 Dywizji Piechoty Legionów.
W 1920 roku w skład batalion weszła 3 kompania saperów i kolumna saperska nr 3. Batalionem dowodził początkowo kapitan Artur Włodzimierz Górski następni w zastępstwie porucznik Stanisław Perko, a kolejnym dowódcą został porucznik Stanisław Arczyński, dowodzi nim do końca wojny i później do sierpnia 1925 roku.
Do najświetniejszych czynów tego batalionu zaliczyć należy obronę Lwowa – Persenkówki. 13 stycznia 1919 roku w czasie wypadu na Kozice i Damanyż zginął śmiercią bohaterską dowódca 1 kompanii saperów podporucznik Marian Ejzert. 17 i 18 lutego 1919 w czasie wypadu na Korzec ginie podporucznik Ludwik Nebelski. 20 czerwca 1920 r., ginie wraz z całym plutonem podporucznik Kazimierz Gawkowski. Szlak marszu 3 batalionu saperów to Lwów–Wilno–Dźwińsk–Kijów–Warszawa[1].
W 1921 roku III bsap został włączony w skład 2 pułku saperów kaniowskich w Puławach. W 1925 roku w skład III bsap została włączona jedna z kompanii zlikwidowanego XXVII bsap. Kompania ta została przemianowana na 3/III bsap.
W 1929 roku batalion został rozformowany.
Żołnierze batalionu
- Dowódcy batalionu
- kpt Artur Włodzimierz Górski (20 XI 1918 – I 1919 ?)
- por. Stanisław Perko (p.o. od XII 1919[2])
- por. Stanisław Arczyński (1920 - VIII 1925[2])
- mjr Zenon Lenczewski[3] (VIII 1926[4] – XII 1929)
- Oficerowie
- por. Bohdan Staniszewski – dowódca 3/III bsap †9 VI 1920[5]
- ppor. Marian Ejzert - dowódca 1/III bsap †13 I 1919 Persenkówka, pośmiertnie odznaczony VM i KW[6]
- ppor. Ludwik Nebelski †17 II 1919 Kozice, pośmiertnie odznaczony VM[7]
- ppor. Kazimierz Gawkowski †28 VI 1920 Korzec, pośmiertnie odznaczony VM[7]
- ppor. Mieczysław Niedzielski
- por. Władysław Weryho
Przypisy
- ↑ Bielski 1928 ↓, s. 37-38.
- ↑ a b Bielski 1928 ↓, s. 37.
- ↑ Bielski 1928 ↓, s. 37, jako Zenon Lenczewski-Samotyja.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926 roku, s. 270.
- ↑ Bielski 1928 ↓, s. 8.
- ↑ Bielski 1928 ↓, s. 5, 37, 55-56.
- ↑ a b Bielski 1928 ↓, s. 5, 38, 55.
Bibliografia
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Romuald Bielski: Dziesięć lat istnienia 2-go Pułku Saperów Kaniowskich 1918-1928. Puławy: 2 Pułk Saperów Kaniowskich, 1928.
- Wiktor Brummer, Wacław Zawadzki. Spis byłych oddziałów Wojska Polskiego. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (183), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).