III Klucz Kominowy (Ku)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1940 |
| Rozformowanie | 1940 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | kpt. Kazimierz Kuzian |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa kampania francuska 1940 | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
III Klucz Kominowy (Ku) – polska jednostka lotnicza utworzona we Francji w maju 1940 w jako pododdział Polskich Sił Powietrznych.
Formowanie i walki
Klucz utworzony został w Lyon- Bron, skąd 20 maja wyruszył do Nantes z zadaniem powietrznej osłony zakładów lotniczych S.N.C.A.O. Otrzymane przez Polaków trzy samoloty Morane MS.406 nie były uzbrojone i w złym stanie technicznym . Dopiero po dwóch dniach klucz osiągnął gotowość bojową. 5 czerwca został dodatkowo wzmocniony dwoma kolejnymi polskimi pilotami i jednym „Moranem”, a od następnego dnia mógł też wykorzystywać maszyny przybyłego właśnie klucza francuskiego. Około 10 czerwca znacznie wzrosła liczba zadań bojowych. Samoloty jednak podrywane były przeważnie zbyt późno, w wyniku czego polscy piloci ani razu nie nawiązali walki z przeciwnikiem[1]. 14 czerwca lotnisko opuścił francuski personel naziemny wobec czego dalsze pozostawanie na nim polskich pilotów wydawało się być bezcelowe, dlatego podjęto decyzję przelotu do La Rochelle skąd lotnicy zostali ewakuowani do Wielkiej Brytanii. Klucz nie uzyskał żadnego zestrzelenia ani nie poniósł żadnej straty własnej.
Żołnierze klucza
- Piloci[2]
- kpt. Kazimierz Kuzian – dowódca
- por. Mirosław Ferić
- sierż. Stefan Wójtowicz
Przypisy
Bibliografia
- „Pilot Wojenny”. 3(15)/2001, s. 143, 04.2001. Warszawa: ECHO.
- Grzegorz Śliżewski: Polskie „kominy” we Francji w 1940 roku. [dostęp 2022-11-27]. (pol.).
- Janusz Zuziak: Wojsko Polskie we Francji. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2013. ISBN 978-83-7399-580-2.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
.svg)
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lotnictwo polskie w kampanii francuskiej (1940)