II Klucz Kominowy (Op)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1940 |
Rozformowanie | 1940 |
Dowódcy | |
Pierwszy | kpt. Tadeusz Opulski |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa kampania francuska 1940 | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk |
II Klucz Kominowy (Op) – polska jednostka lotnicza utworzona we Francji w maju 1940 w jako pododdział Polskich Sił Powietrznych.
Formowanie i walki
Utworzony został w połowie maja 1040. Składał się z sześciu pilotów i 15-osobowego personelu naziemnego[1]. Jednostka stacjonowała w Romorantin i wykonywała zadanie osłony powietrznej wytwórni lotniczej znajdującej się w mieście. Klucz liczył 7 pilotów i dysponował samolotami Morane MS.406. Na przełomie maja i czerwca lotnisko i sama miejscowość została kilka razy zbombardowana. Do 18 czerwca klucz wykonał około dwudziestu zadań. Kluczowi przyznano 5 zwycięstw powietrznych bez strat własnych. Był to najskuteczniejszy polski klucz kominowy[2].
Żołnierze klucza
- Piloci[3]
- kpt. Tadeusz Opulski – dowódca
- ppor. Jan Daszewski
- ppor. Witold Łokuciewski
- plut. Karol Krawczyński
- sierż. Albin Łakomy[4]
- kpr. Zygmunt Rozworski
Przypisy
- ↑ Zuziak 2013 ↓, s. 285.
- ↑ Zuziak 2013 ↓, s. 286.
- ↑ Śliżewski; Polskie „kominy” nad Francją
- ↑ „Pilot Wojenny”. 2(14)/2001, s. 8, 02-03.2001. Warszawa: ECHO.
Bibliografia
- „Pilot Wojenny”. 4(7)/2000, s. 44 – 65, 07.2000. Warszawa: ECHO.
- „Pilot Wojenny”. 3(15)/2001, s. 143, 04.2001. Warszawa: ECHO.
- Grzegorz Śliżewski: Polskie „kominy” we Francji w 1940 roku. [dostęp 2022-11-27]. (pol.).
- Janusz Zuziak: Wojsko Polskie we Francji. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2013. ISBN 978-83-7399-580-2.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lotnictwo polskie w kampanii francuskiej (1940)