II bitwa u przylądka Finisterre

II bitwa u przylądka Finisterre
Wojna o sukcesję austriacką
Ilustracja
Czas25 października 1747
MiejscePrzylądek Finisterre
Terytoriumwybrzeże Hiszpanii
PrzyczynaAtak floty brytyjskiej na francuski konwój
WynikZwycięstwo Brytyjczyków
Strony konfliktu
Wielka BrytaniaFrancja
Dowódcy
Edward HawkeDesherbiers de l'Etenduère
Siły
14 okrętów liniowych
kilka fregat
8 okrętów liniowych,
1 fregata,
1 uzbrojony statek
Straty
712 zabitych i rannych800 zabitych i rannych,
6 okrętów
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
42,882220°N 9,404297°W/42,882220 -9,404297

II bitwa u przylądka Finisterre – starcie zbrojne, które miało miejsce 25 października 1747 podczas austriackiej wojny sukcesyjnej (1740–1748).

Bitwa została stoczona koło przylądka Finisterre pomiędzy flotą brytyjską liczącą 14 liniowców (ok. 850 dział) i kilka fregat dowodzoną przez admirała Hawke'a a francuskim konwojem (252 statki) ochranianym przez eskadrę (8 liniowców, 1 fregata i 1 uzbrojony statek) dowodzoną przez admirała Desherbiers de l'Etenduère. Zdecydowane zwycięstwo floty brytyjskiej położyło kres dalszym operacjom francuskim na morzu do końca tej wojny.

Francuzi z 8 liniowcami (ok. 550 dział) (2 pozostałe popłynęły razem z handlowcami) stawili dzielny opór, a wysoka jakość ich okrętów pozwoliła im w pewnym stopniu wyrównać przewagę liczebną Brytyjczyków. Brytyjczycy stopniowo otaczali i opanowywali w walce abordażowej okręty Francuzów. Hrabia de Vaudreuil na okręcie Intrépide, największym z francuskich liniowców, zawrócił by pomóc swemu admirałowi (na 80-działowym okręcie flagowym Tonnant), co umożliwiło obu okrętom ucieczkę. Jednak pozostałe sześć okrętów francuskich po 7-godzinnej walce zostało zdobyte.

Uratowane okręty Intrépide i flagowy Tonnant dotarły do Brestu.

Anglicy stracili 712 zabitych i rannych, natomiast Francuzi nie licząc jeńców i okrętów stracili ok. 800 zabitych i rannych.

W czasie trwania bitwy francuskie statki handlowe pod ochroną jedynie dwóch okrętów – 26-działowego uzbrojonego handlowca Castora i 64-działowej fregaty Content, kontynuowały rejs do Zachodnich Indii. Docelowo dotrzeć miały do francuskich kolonii na Antylach.

Klęska ta przekonała francuski rząd o bezsensowności prowadzenia dalszych działań na morzu.

Zobacz też

Bibliografia

  • A History of the French Navy (1973).

Media użyte na tej stronie