INS Tarszisz (1995)

INS Tarszisz
„Tarszisz” w 2009 r.
Klasa	kuter rakietowy
Typ	Saar 4,5
Historia
Stocznia	Israel Shipyards Port Hajfa
Wodowanie	1995
Izraelski Korpus Morski
Nazwa	„Tarszisz”
Wejście do służby	czerwiec 1995
Los okrętu	w służbie (2018)
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	pełna: 488 t
Długość	61,7 metra
Szerokość	7,6 m
Zanurzenie	2,5 m
Napęd
4 silniki wysokoprężne MTU o łącznej mocy 16 600 KM 4 śruby
Prędkość	31 węzłów
Zasięg	3000 Mm przy prędkości 17 węzłów
Sensory
radary Thomson-CSF TH-D 1040 Neptune, Elta EL/M-222 1 GM STGR
Uzbrojenie
8 wyrzutni pocisków rakietowych Harpoon (2 x IV) 6 wyrzutni pocisków rakietowych Gabriel (6 x I) wyrzutnie rakiet plot. Barak 1 1 armata OTO Melara kal. 76 mm 2 działka plot. Oerlikon kal. 20 mm (2 x I) 2 lub 4 wkm kal. 12,7 mm CIWS Phalanx kal. 20 mm
Załoga	53

INS Tarszisz (hebr.) תרשיש – izraelski kuter rakietowy z końca XX wieku, jedna z dziesięciu jednostek typu Saar 4,5. Okręt został zwodowany w 1995 roku w stoczni Israel Shipyards w Hajfie, a do służby w Marynarce Wojennej Izraela wszedł w czerwcu 1995 roku. Jednostka nadal znajduje się w składzie floty (stan na 2018 rok).

Projekt i budowa

Kutry rakietowe typu Saar 4,5 stanowiły powiększoną wersję jednostek typu Saar 4^[1]. Nowe okręty były dłuższe w celu zabrania powiększonego zestawu uzbrojenia^[1].

INS^[a] „Tarszisz” został zbudowany w stoczni Israel Shipyards w Hajfie^[2][3]. Okręt został zwodowany w 1995 roku i ukończony w ciągu kilku miesięcy^[2][3].

Dane taktyczno-techniczne

Wyrzutnie rakiet Harpoon na pokładzie „Tarszisz” w 2009 r.

Okręt jest kutrem rakietowym o długości całkowitej 61,7 metra, szerokości 7,6 metra i zanurzeniu 2,5 metra^[2][4]. Jednostka ma gładkopokładowy kadłub, krótką nadbudówkę usytuowaną przed śródokręciem i wysoką wolną burtę^[4]. Wyporność pełna wynosi 488 ton^[2][3]. Siłownię okrętu stanowią cztery silniki wysokoprężne MTU 16V538 TB93 o łącznej mocy 16 600 KM, napędzające poprzez wały napędowe cztery śruby^[2][3]. Maksymalna prędkość jednostki wynosi 31 węzłów^[2][4]. Zasięg wynosi 3000 Mm przy prędkości 17 węzłów lub 1500 Mm przy 30 węzłach^[2][3].

Główne uzbrojenie okrętu stanowią dwie czteroprowadnicowe wyrzutnie amerykańskich przeciwokrętowych pocisków rakietowych Harpoon, umieszczone bezpośrednio za nadbudówką^[2][4]. Pocisk rozwija prędkość 0,9 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 227 kg, zaś maksymalny zasięg sięga 130 km^[2][3]. Za wyrzutniami rakiet Harpoon umieszczono sześć pojedynczych wyrzutni izraelskich przeciwokrętowych pocisków rakietowych Gabriel Mark II^[2][4]. Pocisk rozwija prędkość 0,7 Ma, masa głowicy bojowej wynosi 75 kg, zaś maksymalny zasięg sięga 36 km^[2][3]. Za nimi zamontowano pionowe wyrzutnie rakiet plot. Barak 1 (ośmioprowadnicowe kontenery na 16 lub 32 pociski) o zasięgu 10 km, prędkości 2 Ma i masie głowicy bojowej 22 kg^[2][3].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składa się z umieszczonej na rufie w wieży pojedynczej armaty uniwersalnej OTO Melara kalibru 76 mm L/62^[2][3]. Maksymalny kąt podniesienia lufy wynosi 85°, masa naboju 6 kg, donośność 16 000 metrów, a szybkostrzelność 85 strz./min^[2][3]. Broń małokalibrową stanowią dwa pojedyncze działka plot. Oerlikon kal. 20 mm (o szybkostrzelności 900 strz./min i zasięgu 2000 m) i jedno podwójne lub poczwórne stanowisko wkm kal. 12,7 mm^[2][3]. W części dziobowej umieszczono 6-lufowy system artyleryjski obrony bezpośredniej Phalanx Mark 15 kal. 20 mm^[2][4]. Szybkostrzelność zestawu sięga 3000 strz./min, a zasięg 1500 m^[2][3].

Wyposażenie radioelektroniczne obejmuje m.in. radar nawigacyjny Thomson-CSF TH-D 1040 Neptune, radar kontroli ognia Elta EL/M-222 1 GM STGR i system rozpoznawczy Elisra NS 9003/5^[2][3]. Na pokładzie umieszczono też wyrzutnie pocisków zakłóceń pasywnych Elbit Deseaver^[4].

Załoga okrętu składa się z 53 oficerów, podoficerów i marynarzy^[2][3].

Służba

INS „Tarszisz” został wcielony do służby w Marynarce Wojennej Izraela w czerwcu 1995 roku^[2][3]. Okręt nadal służy w izraelskiej flocie (stan na 2018 rok)^[5].

Zobacz też

• Tarszisz

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Keith Faulkner: Jane’s Okręty Wojenne Przewodnik Encyklopedyczny. Poznań: Zysk i S-ka, 2004. ISBN 83-7298-588-X.
• Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.)
• Nitzahon (ang.). www.worldwarships.com. [dostęp 2018-05-21].
• Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004-2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.)
• Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009-2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.)

Kutry rakietowe typu Saar 4,5 Izrael podtyp Alija „Alija” „Ge’ula” podtyp Hetz „Romat” „Keszet” „Hetz” „Kidon” „Tarszisz” „Jafa” „Cherew” „Sufa” Meksyk typ Huracán „Huracán” „Tormenta”