IRB Sevens World Series (2000/2001)

IRB Sevens World Series 2000/2001
1999/2000 2001/2002
Szczegóły turnieju
Termin	18 listopada 2000 – 3 czerwca 2001
Liczba drużyn	36 (z 6 konfederacji)
Stadiony	11 (w 10 miastach)
I miejsce	Nowa Zelandia
II miejsce	Australia
III miejsce	Fidżi
Statystyki turnieju
Najwięcej przyłożeń	Karl Te Nana
Strona internetowa

IRB Sevens World Series (2000/2001) – druga edycja IRB Sevens World Series, organizowanej przez IRB corocznej serii turniejów dla męskich reprezentacji narodowych w rugby 7. Składała się z dziewięciu turniejów rozegranych pomiędzy listopadem 2000 a czerwcem 2001 roku, w których startowało szesnaście bądź dwadzieścia cztery zespoły. Zawody zostały zdominowane przez reprezentacje Nowej Zelandii i Australii, które podzieliły między sobą wygrane turnieje, a ostatnie cztery finały rozegrały między sobą. W całym cyklu ostatecznie triumfowali Nowozelandczycy.

Informacje ogólne

Wstępne plany harmonogramu rozgrywek pojawiły się w lipcu 2000 roku – w porównaniu do poprzedniego sezonu zrezygnowano z paryskiego turnieju, w Mar del Plata miał się odbyć Puchar Świata 2001, zaś Fiji Sevens został odwołany przez Fiji Rugby Union po zamachu stanu w tym kraju^[1][2]. We wrześniu 2000 roku IRB potwierdziła lokalizacje siedmiu turniejów i poinformowała, że cykl rozpocznie się w RPA przenosząc się jednak ze Stellenbosch do Durbanu^[3][4]. W ciągu następnego miesiąca z rozpiski wypadł Punta del Este Sevens, pojawiły się natomiast dwa kolejne turnieje w Azji. Malezja miała już doświadczenie w organizacji poważnych zawodów w tej dyscyplinie sportu po Igrzyskach Wspólnoty Narodów 1998, przyznanie zaś turnieju Chinom miało na względzie rozwój siedmioosobowego rugby w tym kraju oraz starania IRB w celu jego wprowadzenia w poczet sportów olimpijskich^[5][6][7]. Pod koniec października 2000 roku zakończono budowanie terminarza ogłaszając gospodarzy kończących sezon zawodów – Londyn i Cardiff^[5]. Tak więc ostatecznie zaplanowano rozegranie dziesięciu turniejów w okresie od listopada 2000 do czerwca 2001 roku, w tym cztery w nowych lokalizacjach – Chinach, Malezji, Anglii i Walii^[8][9][10].

W związku z sankcjami nałożonymi na Fidżi po zamachu stanu z 2000 roku rząd australijski odmówił wydania reprezentantom tego kraju wiz wjazdowych, co doprowadziło do odwołania przez IRB zawodów w Brisbane^[11]. Taka sama możliwość istniała również w przypadku nowozelandzkiego turnieju, jednak nacisk ze strony New Zealand Rugby Union spowodował, iż fidżyjscy rugbyści otrzymali prawo wjazdu do tego kraju^[12][13]. Ostatecznie odbyło się zatem dziewięć turniejów^[14].

Zgodnie z zapowiedziami z połowy poprzedniego sezonu^[15], Anglicy wystąpili we wszystkich turniejach, co było jednocześnie warunkiem udzielenia zgody na organizację przez Rugby Football Union zawodów w Londynie^[16]. Prócz Anglików i broniących tytułu Nowozelandczyków, do uczestnictwa we wszystkich zawodach IRB wytypowała również Argentynę, Australię, Fidżi, Francję, Kanadę, RPA, Samoa i Walię^[5]. Szkoci odrzucili zaproszenie do uczestnictwa, skupiając swoje wysiłki na przygotowaniach do Igrzysk Wspólnoty Narodów 2002^[17], występ Fidżyjczyków stał zaś pod znakiem zapytania ze względów politycznych i finansowych^[2]. Po raz pierwszy natomiast w poważnych zawodach zaprezentował się wspólny zespół Indii Zachodnich^[18], który po otrzymaniu zgody na jego utworzenie ze strony IRB wyrażonej ze względu na słabość poszczególnych reprezentacji z tego regionu^[19][20] zadebiutował w Hong Kong Sevens^[18]. Ich dobra postawa dała im miejsce również w dwóch finałowych zawodach^[21].

Sezon rozpoczął się wznowieniem rywalizacji z poprzedniej edycji, bowiem w pierwszych czterech turniejach w finale gościli Fidżyjczycy i w trzech z nich ulegli oni Nowozelandczykom. W czwartym okazali się natomiast słabsi od włączających się do walki o tytuł Australijczyków, którzy wykorzystali potknięcie gospodarzy w Wellington. Podzieliwszy się zwycięstwami w kolejnych dwóch zawodach podopieczni Gordona Tietjensa i Glena Elli po sześciu turniejach zgromadzili tyle samo punktów w klasyfikacji generalnej, lecz pozostałe trzy finały rozstrzygnęli na swoją korzyść reprezentanci Nowej Zelandii triumfując ostatecznie w całym cyklu. Australia będąca jedyną drużyną, która awansowała przynajmniej do półfinału w każdym z zawodów, zajęła ostatecznie pozycję drugą. Najwięcej przyłożeń w sezonie zdobył nowozelandzki kapitan, Karl Te Nana^[8][22][23].

Kalendarz

Turniej	Gospodarz	Stadion	Data	Zwycięzca
South Africa Sevens 2000	Durban	ABSA Stadium	18–19 listopada 2000	Nowa Zelandia
Dubai Sevens 2000	Dubaj	Dubai Exiles Rugby Ground	23–24 listopada 2000	Nowa Zelandia
New Zealand Sevens 2001	Wellington	Westpac Stadium	9–10 lutego 2001	Australia
Hong Kong Sevens 2001	Hongkong	Hong Kong Stadium	30 marca–1 kwietnia 2001	Nowa Zelandia
Shanghai Sevens 2001	Szanghaj	Yuanshen Sports Centre Stadium	7–8 kwietnia 2001	Australia
Kuala Lumpur Sevens 2001	Kuala Lumpur	Petaling Jaya Stadium	21–22 kwietnia 2001	Australia
Japan Sevens 2001	Tokio	Chichibunomiya Rugby Stadium	29–30 kwietnia 2001	Nowa Zelandia
London Sevens 2001	Londyn	Twickenham Stadium, Twickenham Stoop	27–28 maja 2001	Nowa Zelandia
Cardiff Sevens 2001	Cardiff	Rodney Parade, Millennium Stadium	2–3 czerwca 2001	Nowa Zelandia

System rozgrywek

W poszczególnych turniejach brało udział szesnaście zespołów, z wyjątkiem Hong Kong Sevens, skupiającego dwadzieścia cztery drużyny^[24].

W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku turnieju w Hongkongu po zakończeniu fazy grupowej ustalany był ranking – pierwsze osiem zespołów awansowały do ćwierćfinałów, kolejna ósemka do turnieju Plate, a pozostałe do Bowl. W pozostałych turniejach czołowa dwójka z każdej grupy awansowała do ćwierćfinałów, pozostałe zaś walczyły o Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty były ustalane kolejno na podstawie^[24]:

1. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
2. większej ilości zdobytych przyłożeń;
3. wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami.

W przypadku remisu w fazie pucharowej, organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części^[24].

Punkty liczone do klasyfikacji generalnej przyznawane były zespołom walczącym o Cup, finalistom i półfinalistom Plate oraz zwycięzcy Bowl, przy czym zawody w Hongkongu były wyżej punktowane^[8][9][25].

Turnieje

Miejsce Reprezentacja 1  Nowa Zelandia 2  Fidżi 3  Australia  Argentyna 5  Południowa Afryka 6  Samoa 7  Francja  Kanada

Półfinały Finał                 Nowa Zelandia 40     Argentyna 0           Nowa Zelandia 34     Fidżi 5   Fidżi 10   Australia 5

Miejsce Reprezentacja 1  Nowa Zelandia 2  Fidżi 3  Australia  Samoa 5  Południowa Afryka 6  Argentyna 7  Anglia  Zimbabwe

Półfinały Finał                 Nowa Zelandia 26     Samoa 0           Nowa Zelandia 38     Fidżi 12   Fidżi 31   Australia 12

Miejsce Reprezentacja 1  Australia 2  Fidżi 3  Stany Zjednoczone  Wyspy Cooka 5  Samoa 6  Argentyna 7  Kanada  Nowa Zelandia

Półfinały Finał                 Australia 36     Stany Zjednoczone 5           Australia 19     Fidżi 17   Fidżi 27   Wyspy Cooka 12

Miejsce Reprezentacja 1  Nowa Zelandia 2  Fidżi 3  Australia  Samoa 5  Argentyna  Południowa Afryka  Kanada  Anglia

Półfinały Finał                 Nowa Zelandia 14     Australia 12           Nowa Zelandia 29     Fidżi 5   Fidżi 12   Samoa 10

Miejsce Reprezentacja 1  Australia 2  Południowa Afryka 3  Nowa Zelandia  Korea Południowa 5  Fidżi 6  Anglia 7  Samoa  Argentyna

Półfinały Finał                 Australia 19     Nowa Zelandia 7           Australia 19     Południowa Afryka 12   Południowa Afryka 40   Korea Południowa 10

Miejsce Reprezentacja 1  Australia 2  Nowa Zelandia 3  Fidżi  Południowa Afryka 5  Samoa 6  Francja 7  Walia  Argentyna

Półfinały Finał                 Australia 19     Fidżi 7           Australia 19     Nowa Zelandia 17   Nowa Zelandia 19   Południowa Afryka 7

Miejsce Reprezentacja 1  Nowa Zelandia 2  Australia 3  Fidżi  Samoa 5  Południowa Afryka 6  Anglia 7  Walia  Kanada

Półfinały Finał                 Nowa Zelandia 17     Samoa 12           Nowa Zelandia 26     Australia 12   Australia 17   Fidżi 7

Miejsce Reprezentacja 1  Nowa Zelandia 2  Australia 3  Samoa  Fidżi 5  Południowa Afryka 6  Anglia 7  Kanada  Argentyna

Półfinały Finał                 Nowa Zelandia 15     Fidżi 7           Nowa Zelandia 19     Australia 12   Australia 33   Samoa 17

Miejsce Reprezentacja 1  Nowa Zelandia 2  Australia 3  Południowa Afryka  Samoa 5  Fidżi 6  Walia 7  Argentyna  Gruzja

Półfinały Finał                 Nowa Zelandia 24     Samoa 7           Nowa Zelandia 31     Australia 5   Australia 21   Południowa Afryka 12

Klasyfikacja generalna

Miejsce	Reprezentacja	Punkty
		DUR	DUB	WEL	HKG	SHA	KUL	TOK	LON	CAR	Ogółem
1	Nowa Zelandia	20	20	4	30	12	16	20	20	20	162
2	Australia	12	12	20	18	20	20	16	16	16	150
3	Fidżi	16	16	16	24	8	12	12	12	8	124
4	Samoa	6	12	8	18	4	8	12	12	12	92
5	Południowa Afryka	8	8	2	8	16	12	8	8	12	82
6	Argentyna	12	6	6	8	4	4	2	4	4	50
7	Anglia	0	4	0	8	6	0	6	6	2	32
8	Kanada	4	0	4	8	2	0	4	4	0	26
9	Walia	0	0	0	3	0	4	4	2	6	19
10	Stany Zjednoczone	–	–	12	4	–	–	0	–	–	16
11	Korea Południowa	–	–	–	0	12	2	0	–	–	14
12	Francja	4	–	–	2	–	6	0	0	0	12
=	Wyspy Cooka	–	–	12	–	–	–	–	–	–	12
14	Zimbabwe	0	4	–	–	–	–	–	–	–	4
=	Gruzja	0	0	–	–	–	–	–	0	4	4
=	Portugalia	2	–	–	2	–	–	–	0	0	4
17	Irlandia	–	2	–	–	–	–	–	–	–	2
18	Hongkong	–	0	–	1	0	–	0	–	–	1
19	Zatoka Perska	–	0	–	0	–	–	–	–	–	0
=	Rosja	–	–	–	0	–	–	–	0	0	0
=	Malezja	–	–	–	0	0	0	0	–	–	0
=	Papua-Nowa Gwinea	–	–	0	–	–	–	–	–	–	0
=	Indie Zachodnie	–	–	–	0	–	–	–	0	0	0
=	Tajlandia	–	–	–	0	–	0	–	–	–	0
=	Hiszpania	–	–	–	–	–	–	–	0	0	0
=	Sri Lanka	–	–	–	0	0	–	–	–	–	0
=	Singapur	–	–	–	0	–	0	–	–	–	0
=	Chińskie Tajpej	–	–	–	0	0	0	0	–	–	0
=	Japonia	–	–	0	0	0	0	0	–	–	0
=	Kenia	0	0	–	–	–	–	–	–	–	0
=	Chiny	–	–	0	0	0	–	–	–	–	0
=	Niue	–	–	0	–	–	–	–	–	–	0
=	Maroko	0	0	–	–	–	–	–	–	–	0
=	Tonga	–	–	0	–	–	–	–	–	–	0
=	Szkocja	–	–	–	–	–	–	–	0	0	0
=	Namibia	0	–	–	–	–	–	–	–	–	0

Przypisy

Bibliografia

• Series Standings (ang.). irbsevens.com. [dostęp 2013-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-25)].
• 2001 IRB Sevens Standings (ang.). rugby7.com. [dostęp 2013-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)].

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona (ang.)