IRB Sevens World Series (2003/2004)

IRB Sevens World Series 2003/2004
2002/2003 2004/2005
Szczegóły turnieju
Termin	4 grudnia 2003 – 6 czerwca 2004
Liczba drużyn	39 (z 6 konfederacji)
Stadiony	8 (w 8 miastach)
I miejsce	Nowa Zelandia
II miejsce	Anglia
III miejsce	Argentyna
Statystyki turnieju
Najlepszy zawodnik	Ben Gollings (394)
Najwięcej przyłożeń	Fabian Juries, Rob Thirlby (po 35)
Strona internetowa

IRB Sevens World Series (2003/2004) – piąta edycja IRB Sevens World Series, organizowanej przez IRB corocznej serii turniejów dla męskich reprezentacji narodowych w rugby 7. Składała się z ośmiu turniejów rozegranych pomiędzy grudniem 2003 a czerwcem 2004 roku, w których startowało szesnaście bądź dwadzieścia cztery zespoły. Cztery zespoły zwyciężały poszczególne zawody – triumfatorzy cyklu, Nowozelandczycy, okazali się najlepsi w dwóch z nich; Anglicy, którzy uplasowali się ostatecznie na drugiej pozycji, wygrali trzy turnieje; jeden, po raz pierwszy w historii, rozstrzygnęli na swą korzyść Argentyńczycy, co pomogło im w zdobyciu trzeciego miejsca w klasyfikacji generalnej; reprezentanci RPA, którzy wygrali dwa turnieje, zostali pozbawieni zwycięstwa w jednym z nich.

Informacje ogólne

W porównaniu do poprzedniego sezonu zmieniła się liczba i gospodarze poszczególnych zawodów. Welsh Rugby Union oznajmił, iż nie będzie się ubiegał o odnowienie kontraktu, w gronie zainteresowanych była natomiast Kanada^[1]. Z jedenastu ubiegłosezonowych turniejów wypadło pięć – w Australii, Chile, Chinach, Malezji i Walii – po raz pierwszy pojawiły się natomiast zawody w USA, cykl powrócił też do Francji, a wszystkie umowy zostały podpisane na trzy lata^[2][3]. Ostatecznie zatem odbyło się osiem turniejów^[4].

Po raz pierwszy w historii cyklu cztery rozpoczynające sezon turnieje miały czterech różnych triumfatorów – kolejno zwyciężały bowiem RPA, Anglia, Nowa Zelandia i, po raz pierwszy, Argentyna^[5][6]. Nowozelandczycy utrzymywali jednak przewagę nad resztą stawki, bowiem prócz jednego zwycięstwa byli obecni także w pozostałych trzech finałach pierwszej połowy sezonu^[7][8]. Trzecia z rzędu wygrana Anglików w Hongkongu zmniejszyła ich stratę do czterech punktów^[9][10], tydzień później na drugim miejscu w klasyfikacji dołączyli do nich Południowoafrykańczycy po wymagającym dwóch dogrywek zwycięstwie w Singapurze^[11], a w obu tych finałach wzięli udział Argentyńczycy^[12], toteż przed europejską częścią cyklu, wartą czterdzieści punktów, prócz Nowozelandczyków w walce o zwycięstwo utrzymywali się reprezentanci Anglii, RPA i Argentyny. Liderzy cyklu pokonali jednak Anglików we Bordeaux^[13], więc gospodarze ostatniego turnieju mieli jeszcze szansę na wyprzedzenie Nowozelandczyków w klasyfikacji generalnej, jednak musieliby wygrać te zawody i liczyć, by ich rywale zajęli w nich maksymalnie piątą lokatę^[14]. Obrońcy tytułu zapewnili sobie końcowy triumf ćwierćfinałowym zwycięstwem nad Szkocją, ulegli jednak w finale Anglikom, którzy uplasowali się ostatecznie na drugiej pozycji ze stratą sześciu punktów^[15][16]. Trzecie miejsce zajęła Argentyna, bowiem reprezentacja RPA została ukarana karą finansową i utratą punktów z dwóch pierwszych turniejów z powodu wystawienia do meczowego składu nieuprawnionego gracza Tonderaia Chavhangi^[17][18][19]. Najwięcej punktów w sezonie zdobył Anglik Ben Gollings (394)^[20], w klasyfikacji przyłożeń ex aequo triumfował jego rodak Rob Thirlby wraz z reprezentantem RPA Fabianem Juriesem^[21].

Transmisje telewizyjne osiągnęły łącznie liczbę 364 godzin, potencjalnie docierając do 129 milionów gospodarstw domowych w 128 terytoriach, co oznaczało wzrost z poprzednim sezonem odpowiednio o 29%, 175% i 58%^[22].

Kalendarz

Turniej	Gospodarz	Stadion	Data	Zwycięzca
Dubai Sevens 2003	Dubaj	Dubai Exiles Rugby Ground	4–5 grudnia 2003	Południowa Afryka
South Africa Sevens 2003	George	Outeniqua Park	12–13 grudnia 2003	Anglia
New Zealand Sevens 2004	Wellington	Westpac Stadium	6–7 lutego 2004	Nowa Zelandia
USA Sevens 2004	Carson	Home Depot Center	14–15 lutego 2004	Argentyna
Hong Kong Sevens 2004	Hongkong	Hong Kong Stadium	26–28 marca 2004	Anglia
Singapore Sevens 2004	Singapur	Stadion Narodowy	3–4 kwietnia 2004	Południowa Afryka
France Sevens 2004	Bordeaux	Stade Chaban-Delmas	28–29 maja 2004	Nowa Zelandia
London Sevens 2004	Londyn	Twickenham Stadium	5–6 czerwca 2004	Anglia

System rozgrywek

W poszczególnych turniejach brało udział szesnaście zespołów, z wyjątkiem Hong Kong Sevens, skupiającego dwadzieścia cztery drużyny, a każda z nich mogła liczyć maksymalnie dwunastu graczy^[23].

W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku turnieju w Hongkongu po zakończeniu fazy grupowej ustalany był ranking – pierwsze osiem zespołów awansowały do ćwierćfinałów, kolejna ósemka do turnieju Plate, a pozostałe do Bowl. W pozostałych turniejach czołowa dwójka z każdej grupy awansowała do ćwierćfinałów, pozostałe zaś walczyły o Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty były ustalane kolejno na podstawie^[24][25]:

1. wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
2. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
3. lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
4. większej liczby zdobytych punktów;
5. większej liczby zdobytych przyłożeń;
6. rzutu monetą.

W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Jedynie mecze finałowe składały się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmowała siedem minut^[24][25].

Punkty liczone do klasyfikacji generalnej przyznawane były zespołom walczącym o Cup, finalistom i półfinalistom Plate oraz zwycięzcy Bowl, przy czym zawody w Hongkongu były wyżej punktowane. W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn były ustalane kolejno na podstawie^[23][26]:

1. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
2. większej liczby zdobytych przyłożeń;
3. drużyny są klasyfikowane ex aequo.

Turnieje

Miejsce Reprezentacja 1  Południowa Afryka 2  Nowa Zelandia 3  Samoa  Anglia 5  Argentyna 6  Australia 7  Francja  Fidżi

Półfinały Finał                 Południowa Afryka 13     Anglia 12           Południowa Afryka 33     Nowa Zelandia 26   Nowa Zelandia 33   Samoa 0

Miejsce Reprezentacja 1  Anglia 2  Nowa Zelandia 3  Fidżi  Południowa Afryka 5  Argentyna 6  Francja 7  Samoa  Australia

Półfinały Finał                 Anglia 19     Południowa Afryka 7           Anglia 38     Nowa Zelandia 14   Nowa Zelandia 31   Fidżi 26

Miejsce Reprezentacja 1  Nowa Zelandia 2  Fidżi 3  Południowa Afryka  Anglia 5  Tonga 6  Kenia 7  Francja  Samoa

Półfinały Finał                 Nowa Zelandia 26     Południowa Afryka 5           Nowa Zelandia 33     Fidżi 15   Fidżi 15   Anglia 10

Miejsce Reprezentacja 1  Argentyna 2  Nowa Zelandia 3  Fidżi  Samoa 5  Anglia 6  Kanada 7  Południowa Afryka  Francja

Półfinały Finał                 Argentyna 17     Samoa 12           Argentyna 21     Nowa Zelandia 12   Nowa Zelandia 15   Fidżi 12

Miejsce Reprezentacja 1  Anglia 2  Argentyna 3  Południowa Afryka  Nowa Zelandia 5  Fidżi  Australia  Kanada  Samoa

Półfinały Finał                 Anglia 15     Południowa Afryka 7           Anglia 22     Argentyna 12   Argentyna 19   Nowa Zelandia 17

Miejsce Reprezentacja 1  Południowa Afryka 2  Argentyna 3  Francja  Samoa 5  Fidżi 6  Nowa Zelandia 7  Australia  Anglia

Półfinały Finał                 Południowa Afryka 24     Francja 0           Południowa Afryka 24     Argentyna 19   Argentyna 7   Samoa 0

Miejsce Reprezentacja 1  Nowa Zelandia 2  Anglia 3  Południowa Afryka  Fidżi 5  Argentyna 6  Australia 7  Kanada  Samoa

Półfinały Finał                 Nowa Zelandia 24     Fidżi 10           Nowa Zelandia 28     Anglia 19   Anglia 17   Południowa Afryka 14

Miejsce Reprezentacja 1  Anglia 2  Nowa Zelandia 3  Fidżi  Argentyna 5  Południowa Afryka 6  Szkocja 7  Australia  Samoa

Półfinały Finał                 Anglia 14     Fidżi 12           Anglia 22     Nowa Zelandia 19   Nowa Zelandia 12   Argentyna 10

Klasyfikacja generalna

Zespół z RPA został pozbawiony punktów z dwóch pierwszych turniejów z powodu wystawienia do meczowego składu nieuprawnionego gracza.

Miejsce	Reprezentacja	Punkty
		DUB	GEO	WEL	LAN	HKG	SGP	BDX	LON	Ogółem
1	Nowa Zelandia	16	16	20	16	18	6	20	16	128
2	Anglia	12	20	12	8	30	4	16	20	122
3	Argentyna	8	8	2	20	24	16	8	12	98
4	Fidżi	4	12	16	12	8	8	12	12	84
5	Południowa Afryka	20 0	12 0	12	4	18	20	12	8	74
6	Samoa	12	4	4	12	8	12	4	4	60
7	Francja	4	6	4	4	3	12	2	2	37
8	Australia	6	4	0	2	8	4	6	4	34
9	Kanada	2	2	0	6	8	0	4	0	22
10	Szkocja	–	–	–	–	4	2	0	6	12
11	Tonga	–	–	8	0	–	–	–	–	8
=	Kenia	0	0	6	0	2	–	0	0	8
13	Korea Południowa	–	–	0	0	2	0	–	–	2
14	Wyspy Cooka	–	–	0	–	1	–	–	–	1
15	Sri Lanka	0	0	–	–	–	–	–	–	0
=	Włochy	–	–	–	–	0	–	0	0	0
=	Portugalia	–	–	–	–	0	–	0	0	0
=	Zimbabwe	0	0	–	–	–	–	–	–	0
=	Zatoka Perska	0	–	–	–	–	–	–	–	0
=	Niue	–	–	0	–	–	–	–	–	0
=	Malezja	–	–	–	–	–	0	–	–	0
=	Rosja	–	–	–	–	–	–	0	0	0
=	Japonia	–	–	–	–	0	0	–	–	0
=	Uganda	0	0	–	–	–	–	–	–	0
=	Gruzja	–	–	–	–	0	–	0	0	0
=	Hongkong	–	–	–	–	0	0	–	–	0
=	Tajlandia	–	–	–	–	0	–	–	–	0
=	Hiszpania	–	–	–	–	–	–	0	0	0
=	Singapur	–	–	–	–	0	0	–	–	0
=	Papua-Nowa Gwinea	–	–	0	–	–	–	–	–	0
=	Chińskie Tajpej	–	–	–	–	0	–	–	–	0
=	Maroko	0	0	–	–	–	–	–	–	0
=	Urugwaj	–	–	–	0	–	–	–	–	0
=	Chiny	–	–	–	–	0	–	–	–	0
=	Zambia	0	0	–	–	–	–	–	–	0
=	Stany Zjednoczone	–	–	0	0	0	0	–	–	0
=	Trynidad i Tobago	–	–	–	0	–	–	–	–	0
=	Namibia	–	0	–	–	0	–	–	–	0
=	Chile	–	–	–	0	–	–	–	–	0

Przypisy

Bibliografia

• Series Standings (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2015-08-09].
• Overall Standings 2003/04 (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2015-08-09].
• 2004 IRB Sevens Standings (ang.). rugby7.com. [dostęp 2015-08-09].

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona (ang.)