IRB Sevens World Series (2004/2005)
| |||
| |||
Szczegóły turnieju | |||
Termin | 2 grudnia 2004 – 11 czerwca 2005 | ||
---|---|---|---|
Liczba drużyn | 33 (z 6 konfederacji) | ||
Stadiony | 8 (w 8 miastach) | ||
I miejsce | Nowa Zelandia | ||
II miejsce | Fidżi | ||
III miejsce | Anglia | ||
Statystyki turnieju | |||
Najlepszy zawodnik | Orene Aiʻi (306) | ||
Najwięcej przyłożeń | David Lemi (46) | ||
Strona internetowa |
IRB Sevens World Series (2004/2005) – szósta edycja IRB Sevens World Series, organizowanej przez IRB corocznej serii turniejów dla męskich reprezentacji narodowych w rugby 7. Składała się z siedmiu turniejów rozegranych pomiędzy grudniem 2004 a czerwcem 2005 roku, w których startowało po szesnaście zespołów.
Cztery zespoły zwyciężały poszczególne zawody – triumfatorzy cyklu, Nowozelandczycy, okazali się najlepsi w czterech z nich; pozostałe trzy podzielili między sobą reprezentanci RPA, uplasowani ostatecznie na trzeciej pozycji Anglicy, a także, po raz pierwszy w historii, Francuzi. Drużyna Fidżi, która nie wygrała żadnego z turniejów, zajęła jednak drugą pozycję w klasyfikacji generalnej – dodatkowo triumfując w Pucharze Świata.
Informacje ogólne
We wszystkich ośmiu lokalizacjach, które rok wcześniej podpisały trzyletnie umowy[1][2], zaplanowano oficjalne turnieje pod egidą IRB – w siedmiu wchodzące w skład Sevens World Series, zaś w Hongkongu Puchar Świata 2005[3][4]. Początkowo francuski turniej miał odbyć się podobnie w poprzednim sezonie w Bordeaux[5], jednak Fédération Française de Rugby w porozumieniu z IRB ostatecznie przeniosła zawody do Paryża[6][7].
Najlepiej w sezon weszli Anglicy, wygrywając z Fidżyjczykami turniej w Dubaju[8], kolejne cztery turnieje zdominowali jednak reprezentanci Nowej Zelandii. Pokonali oni kolejno w poszczególnych finałach Fidżi[9], dwukrotnie Argentynę[10][11] oraz Anglię[12] po trzecim turnieju obejmując samodzielne prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Po czterech triumfach z rzędu do europejskiej części cyklu Nowozelandczycy przystępowali zatem niemal pewni kolejnej obrony tytułu, choć matematyczne szanse zachowywały również Anglia i Fidżi[13]. Ćwierćfinałowa wygrana z Francją w Londynie zagwarantowała im szósty z rzędu triumf w klasyfikacji generalnej cyklu, choć turniej wygrali ostatecznie Południowoafrykańczycy po finałowym zwycięstwie nad Anglią[14]. Niespodzianką zakończyły się natomiast ostatnie zawody sezonu, bowiem swój pierwszy triumf w historii odnieśli Francuzi, w dwóch ostatnich meczach fazy pucharowej pokonując Nową Zelandię i Fidżi[15].
Wśród zawodników wyróżniających się w tym sezonie byli Orene Aiʻi, David Lemi, Tafai Ioasa, Julien Malzieu, Neumi Nanuku, Nick Reily, Pete Richards, Federico Serra-Miras, Andy Turnbull i Amasio Valence[16]. Pierwszy z nich zdobył najwięcej punktów w sezonie (306), drugi zaś triumfował z czterdziestoma sześcioma w klasyfikacji przyłożeń[17]. Indywidualnie Santiago Gómez Cora i Fabian Juries rywalizowali o pobicie rekordu w liczbie przyłożeń w historii cyklu, który dzierżył Karl Te Nana[18], a na koniec sezonu lepszy okazał się Argentyńczyk[17], Ben Gollings pobił zaś rekord Waisale Sereviego w liczbie zdobytych w historii cyklu punktów[19]
Transmisje telewizyjne osiągnęły łącznie liczbę 582 godzin, co oznaczało wzrost z poprzednim sezonem o 60%, potencjalnie docierając do 150 milionów gospodarstw domowych w 130 terytoriach – z tego transmisji na żywo było 230 godzin, blisko dwukrotnie więcej niż rok wcześniej. Zaangażowanych w to było dwadzieścia dziewięć stacji nadających w dziesięciu językach (angielskim, kantońskim, francuskim, włoskim, hiszpańskim, afrikaans, arabskim, japoński i walijskim), wśród których były ITV, Fox Sports, TVNZ, Star, MNet, Orbit, Setanta Sports, ESPN Sur, Canal+ i J Sports, dodatkowo uruchomiono transmisje radiowe w ponad trzydziestu państwach[20][21].
Kalendarz
Turniej | Gospodarz | Stadion | Data | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|
Dubai Sevens 2004 | Dubaj | Dubai Exiles Rugby Ground | 2–3 grudnia 2004 | Anglia |
South Africa Sevens 2004 | George | Outeniqua Park | 10–11 grudnia 2004 | Nowa Zelandia |
New Zealand Sevens 2005 | Wellington | Westpac Stadium | 4–5 lutego 2005 | Nowa Zelandia |
USA Sevens 2005 | Carson | Home Depot Center | 12–13 lutego 2005 | Nowa Zelandia |
Singapore Sevens 2005 | Singapur | Stadion Narodowy | 16–17 kwietnia 2005 | Nowa Zelandia |
London Sevens 2005 | Londyn | Twickenham Stadium | 4–5 czerwca 2005 | Południowa Afryka |
France Sevens 2005 | Paryż | Stade Sébastien Charléty | 10–11 czerwca 2005 | Francja |
System rozgrywek
W poszczególnych turniejach brało udział szesnaście zespołów, a każda z nich mogła liczyć maksymalnie dwunastu graczy[22].
W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Czołowa dwójka z każdej grupy awansowała do ćwierćfinałów, pozostałe zaś walczyły o Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty były ustalane kolejno na podstawie[23]:
- wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych punktów;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Jedynie mecze finałowe składały się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmowała siedem minut[23].
Punkty liczone do klasyfikacji generalnej przyznawane były zespołom walczącym o Cup, finalistom i półfinalistom Plate oraz zwycięzcy Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn były ustalane kolejno na podstawie[22]:
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- drużyny były klasyfikowane ex aequo.
Pozycja | Pkt |
---|---|
1 (Cup) | 20 |
2 (finał Cup) | 16 |
3–4 (półfinały Cup) | 12 |
5 (Plate) | 8 |
6 (finał Plate) | 6 |
7–8 (półfinały Plate) | 4 |
9 (Bowl) | 2 |
10–16 | 0 |
Turnieje
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Statystyki
|
|
Klasyfikacja generalna
Miejsce | Reprezentacja | Punkty | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
DUB | GEO | WEL | LAN | SGP | LON | PAR | Ogółem | ||
1 | Nowa Zelandia | 12 | 20 | 20 | 20 | 20 | 12 | 12 | 116 |
2 | Fidżi | 16 | 16 | 12 | 8 | 12 | 8 | 16 | 88 |
3 | Anglia | 20 | 12 | 4 | 12 | 16 | 16 | 6 | 86 |
4 | Południowa Afryka | 12 | 8 | 12 | 4 | 12 | 20 | 8 | 76 |
5 | Argentyna | 6 | 12 | 16 | 16 | 4 | 12 | 2 | 68 |
6 | Samoa | 8 | 6 | 4 | 6 | 8 | 2 | 12 | 46 |
7 | Australia | 4 | 2 | 8 | 12 | 6 | 6 | 4 | 42 |
8 | Francja | 0 | 0 | 0 | 4 | 2 | 4 | 20 | 30 |
9 | Szkocja | 4 | 0 | 6 | 0 | 4 | 4 | 4 | 22 |
10 | Kenia | 0 | 4 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | 6 |
11 | Tunezja | 0 | 4 | – | – | – | 0 | 0 | 4 |
12 | Portugalia | 2 | 0 | – | – | – | 0 | 0 | 2 |
= | Kanada | 0 | 0 | 0 | 2 | 0 | 0 | 0 | 2 |
14 | Irlandia | 0 | 0 | – | – | – | – | – | 0 |
= | Indie Zachodnie | – | – | – | 0 | – | – | – | 0 |
= | Tajlandia | – | – | – | – | 0 | – | – | 0 |
= | Stany Zjednoczone | – | – | 0 | 0 | – | – | – | 0 |
= | Niue | – | – | 0 | – | – | – | – | 0 |
= | Meksyk | – | – | – | 0 | – | – | – | 0 |
= | Zatoka Perska | 0 | 0 | – | – | – | – | – | 0 |
= | Singapur | – | – | – | – | 0 | – | – | 0 |
= | Urugwaj | – | – | – | 0 | – | – | – | 0 |
= | Tonga | – | – | 0 | 0 | – | – | – | 0 |
= | Rosja | – | – | – | – | – | 0 | 0 | 0 |
= | Chiny | – | – | – | – | 0 | – | – | 0 |
= | Japonia | – | – | 0 | – | – | – | – | 0 |
= | Uganda | 0 | – | – | – | – | – | – | 0 |
= | Gruzja | – | – | – | – | – | 0 | 0 | 0 |
= | Hongkong | – | – | – | – | 0 | – | – | 0 |
= | Włochy | – | – | – | – | – | 0 | 0 | 0 |
= | Chińskie Tajpej | – | – | – | – | 0 | – | – | 0 |
= | Namibia | – | 0 | – | – | – | – | – | 0 |
= | Wyspy Cooka | – | – | 0 | – | – | – | – | 0 |
Przypisy
- ↑ IRB Sevens goes to Hollywood (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ LA and Bordeaux on new IRB Sevens itinerary (ang.). planet-rugby.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ Sevens dates confirmed (ang.). en.espn.co.uk. [dostęp 2017-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-12)].
- ↑ 2004/05 IRB Sevens boosts rugby’s Olympic appeal (ang.). irb.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ TOURNAMENTS (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ Paris to host last round of IRB Sevens (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ TOURNAMENTS (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ England win Dubai crown (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ New Zealand are kings of George (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ NZ win in Wellington (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ New Zealand a class apart (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ New Zealand champs of Singapore (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ Kiwis look a sure bet in London (ang.). planet-rugby.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ South Africa win in London as NZ retain title (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ France win first ever Cup title (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ The class of '05: 10 to watch (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ a b IRB Sevens stats: Analysis (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ Record IRB Sevens season climaxes in Paris (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ Gollings breaking records in Wellington (ang.). en.espn.co.uk. [dostęp 2017-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-12)].
- ↑ 2004/05 IRB Sevens boosts rugby’s Olympic appeal (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ IRB 7s set for another bumper year (ang.). teivovo.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ a b OVERALL SERIES RULES (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- ↑ a b TOURNAMENT RULES - 16 TEAMS (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
Bibliografia
- Overview (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- IRB Sevens World Series 2004/05 (ang.). irbsevens.com @ web.archive.org. [dostęp 2017-04-09].
- 2005 IRB Sevens Standings (ang.). rugby7.com. [dostęp 2017-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-30)].
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
IRFU flag first made public in 1925, comprised of the traditional four provinces of Ireland shields and other older elements, to resolve the issue of what flag to fly for the Ireland rugby team at international rugby games.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Flag of Namibia
Autor: Sannita, Licencja: CC BY-SA 3.0
Unofficial flag for the Arabian Gulf rugby union team.
Pre-1999 flag of the West Indies Cricket Board (now known as Cricket West Indies), used to identify West Indies cricket teams. All versions post-1999 are copyrighted.