IV Brygada Jazdy
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1921 | |
| Rozformowanie | 1924 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | 7 Brygada Jazdy | |
| Kontynuacja | IV Brygada Kawalerii | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | płk Eugeniusz Ślaski | |
| Ostatni | płk Michał Ostrowski | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Grodno, Suwałki | |
| Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
| Rodzaj wojsk | kawaleria | |
| Podległość | dowódca OK Nr III | |
| Skład | 1 i 2 puł, 3 pszw, 4 dak | |
IV Brygada Jazdy (IV BJ) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego II RP.
IV Brygada Jazdy została sformowana w Okręgu Korpusu Nr III w maju 1921 roku z wojennej 7 Brygady Jazdy. Dowództwo stacjonowało w Grodnie, a od grudnia 1921 roku w Suwałkach[1].
Organizacyjna pokojowa
- dowództwo IV Brygady Jazdy
- 3 pułk Szwoleżerów Mazowieckich – od grudnia 1920 roku do marca 1921 roku w Kupiczowie na Wołyniu, od marca 1921 roku do sierpnia 1921 roku w Płocku, następnie do maja 1922 roku w Wołkowysku i później w Suwałkach, a szwadron zapasowy w Grodnie[1]
- 1 pułk Ułanów Krechowieckich – od października 1920 roku do marca 1921 roku w rej. Łucka, marzec-maj 1921 roku w Hrubieszowie i następnie w Augustowie[1]
- 2 pułk Ułanów Grochowskich – od końca 1920 roku do maja 1921 roku we Włodzimierzu Wołyńskim i następnie w Suwałkach i od maja 1921 roku w Białymstoku[1]
- 4 dywizjon artylerii konnej w Suwałkach
Dowódcy brygady
- płk Eugeniusz Ślaski (V 1921 – 15 V 1923 → szef Departamentu Jazdy MSWojsk.)
- płk Michał Ostrowski (15 V 1923[2] – 1 VI 1924 → dowódca VIII BK[3])
- płk SG Włodzimierz Wołkowicki (od 1 VI 1924[4])
Przypisy
- ↑ a b c d Henryk Wielecki: Wojsko Polskie 1921-1939. s. 24.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 1 maja 1923 roku, s. 279.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 5 czerwca 1924 roku, s. 309.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 5 czerwca 1924 roku, s. 310.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- "Księga jazdy polskiej", pod protektoratem marsz. Edwarda Śmigłego–Rydza. Warszawa 1936. Reprint, Bellona Warszawa 1993
- Mirosław Giętkowski, Artyleria konna Wojska Polskiego 1918-1939, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, ISBN 83-7174-823-X, OCLC 69505837.
- Henryk Wielecki: Wojsko Polskie 1921-1939. Warszawa: Wydawnictwo Crear, 1992. ISBN 83-900345-0-7.
- Dowódcy dywizji i brygad jazdy/kawalerii...
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
