I Brygada Piechoty Legionów
| ||
Historia | ||
Państwo | II Rzeczpospolita | |
Sformowanie | 1919 | |
Rozformowanie | 1921 | |
Nazwa wyróżniająca | „Legionów” | |
Tradycje | ||
Rodowód | I Brygada Legionów Polskich | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | płk Edmund Knoll-Kownacki | |
Działania zbrojne | ||
wojna polsko-bolszewicka kontruderzenie znad Wieprza (16–26 VIII 1920) bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920) | ||
Organizacja | ||
Rodzaj wojsk | piechota | |
Podległość | 1 Dywizja Piechoty Legionów |
I Brygada Piechoty Legionów (I BP Leg.) – brygada piechoty Wojska Polskiego II RP.
Historia brygady
I Brygada Piechoty Legionów została sformowana w 1919 roku, w składzie 1 Dywizji Piechoty Legionów.
W 1921 roku dowództwo I BP Leg. przeformowane zostało w Dowództwo Piechoty Dywizyjnej 1 DP Leg., a oba pułki podporządkowane zostały bezpośrednio dowódcy 1 DP Leg.
Organizacja brygady
- Dowództwo I Brygady Piechoty Legionów[1]
- 1 pułk piechoty Legionów
- 5 pułk piechoty Legionów
Skład brygady nie był stały. Jej dowództwo pełniło rolę dowództwa taktycznego, któremu w miarę potrzeb i możliwości przydzielano określone jednostki piechoty, często wzmacniając je artylerią i pododdziałami kawalerii.
Obsada personalna
- Dowódcy brygady
- ppłk Michał Tokarzewski-Karaszewicz (od 12 VI 1919[2])
- wz ppłk Biernacki (przed wyprawą kijowską)[1]
- płk Edmund Knoll-Kownacki (był VIII 1920)
- Adiutant sztabowy
- kpt. Władysław Kaliński (7 XII 1919 – 9 VII 1920)
Przypisy
- ↑ a b Stachiewicz 1925 ↓, zał.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 70 z 26 czerwca 1919 roku, poz. 2234.
Bibliografia
- Bitwa niemeńska 29 VIII - 18 X 1920. Dokumenty operacyjne. Część I (29 VIII - 19 IX), oprac. i przygotowanie do druku zespół pod redakcją Marka Tarczyńskiego, Oficyna Wydawnicza "Rytm", Warszawa 1998, ISBN 83-867893-05-6, s. 185, 292, 313.
- Julian Stachiewicz: Działania zaczepne 3 armji na Ukrainie. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1925.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).