I Klucz Kominowy (Kr)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1940 |
Rozformowanie | 1940 |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa kampania francuska 1940 | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Formacja | |
Rodzaj wojsk |
I Klucz Kominowy (Kr) – polska jednostka lotnicza utworzona we Francji w maju 1940 jako pododdział Polskich Sił Powietrznych.
Formowanie i działania
Jednostka została przydzielona do francuskiej eskadry Groupe de Chasse et de Défense I/55 17 maja 1940 roku. Dowódcą jednostki został mjr Zdzisław Krasnodębski. Klucz stacjonował na tyłach frontu. Miejscami postoju były Châteaudun, Étampes, Limoges, Bordeaux. Nieskuteczność francuskiego systemu dowodzenia sprawiała, że załogi były podrywane do zadań zbyt późno i nie miały możliwości przechwycenia przeciwnika. Także piloci francuscy nie wykazywali większej woli walki. Powtarzające się tego rodzaju sytuacje spowodowały wystąpienie mjr. Krasnodębskiego z wnioskiem o wysyłanie polskich pilotów wyłącznie z pilotami czeskimi. Do pierwszego kontaktu bojowego z Niemcami doszło dopiero 3 czerwca w czasie niemieckiego ataku bombowego na lotnisko w Chateaudun[1]. W tym dniu Stanisław Karubin odniósł jedyne zwycięstwo dla jednostki. Zestrzelił niemiecki samolot bombowy Dornier Do 17.
12 czerwca do jednostki dołączył klucz por. Franciszka Skiby[1]. W ostatnich dniach kampanii francuskiej klucz patrolował okolice fabryki silników w Limoges, a następnie 16–17 czerwca brali udział w obronie Bordeaux, skąd drogą morską na statku „Kmicic” 21 czerwca zostali ewakuowani do Wielkiej Brytanii. Wszyscy piloci z klucza rozpoczęli służbę w Dywizjonie 303.
Żołnierze klucza
- Piloci[2]
- mjr Zdzisław Krasnodębski – dowódca
- ppor. Jan Zumbach
- kpr. Marian Bełc
- kpr. Stanisław Karubin
- por. Franciszek Skiba – od 12 czerwca
- por. Eugeniusz Antolak – od 12 czerwca
- plut. Marcin Machowiak – od 12 czerwca
Przypisy
- ↑ a b Zuziak 2013 ↓, s. 285.
- ↑ Śliżewski; Polskie „kominy” nad Francją
Bibliografia
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Janusz Zuziak: Wojsko Polskie we Francji. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2013. ISBN 978-83-7399-580-2.
- Grzegorz Śliżewski: Polskie „kominy” we Francji w 1940 roku. [dostęp 2009-10-10]. (pol.).
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lotnictwo polskie w kampanii francuskiej (1940)