I Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych
Data | 2–14 września 2018 | |
---|---|---|
Miejsce | ||
Organizator | ||
Tematyka | ||
| ||
Strona internetowa |
I Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych – inauguracyjna edycja Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w klasie fortepianu, która odbyła się w dniach 2–14 września 2018 w Warszawie na instrumentach historycznych, którego organizatorem był Narodowy Instytut Fryderyka Chopina.
Do udziału w konkursie zakwalifikowano 30 pianistów z 9 krajów[1]. Przesłuchania konkursowe zostały podzielone na dwa etapy, które odbyły się w dniach: 4–6 września oraz 8–10 września, a koncerty finałowe trwały od 12 do 13 września[2]. Konkurs wygrał Polak Tomasz Ritter[3][4]. Konkurs zakończył 14 września koncert laureatów.
Konkurs
Konkurs na instrumentach historycznych zrodził się z inspiracji pomysłodawcy Stanisława Leszczyńskiego, dyrektora artystycznego festiwalu Chopin i jego Europa oraz zastępcy dyrektora Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina[5], a który został zorganizowany w roku obchodów setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości[5]. Gra na instrumentach historycznych przywraca oryginalne brzmienie muzyce Fryderyka Chopina, poprzez barwę dźwięku, artykulację i harmonikę, które inną konstrukcją fortepianów w porównaniu z instrumentami współczesnymi, pozwala w większym stopniu poczuć aurę jego twórczości oraz minionej epoki[6]. Zamierzeniem organizatora konkursu jest tradycja organizacji kolejnych jego edycji co pięć lat[7].
Na podstawie regulaminu ogłoszonego przez organizatora konkursu mogła w nim wziąć udział osoba w przedziale wieku 18–35 lat[8]. Po nadesłanym zgłoszeniu do 1 maja 2018 komisja konkursowa wyłoniła (w nieprzekraczalnym terminie do 30 czerwca tegoż roku) listę 30 pianistów, którzy zostali zakwalifikowani i zaproszeni do udziału w konkursie[8]. Konkurs składał się z dwóch etapów i finału[8].
Wstępny budżet konkursu wyniósł około 4,5 mln zł, a głównymi jego sponsorami oprócz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego byli Totalizator Sportowy i PKN Orlen[5]. Funkcję dyrektora konkursu powierzono dr. Arturowi Szklenerowi, który pełnił również funkcję przewodniczącego jury, natomiast dyrektorem artystycznym został Stanisław Leszczyński[9].
Warto dodać, że w dniach 28–29 lipca oraz 5–9 września 2018 uczestnicy zaprezentowali się w sali polskiej orkiestry symfonicznej Sinfonia Varsovia w Warszawie przy ul. Grochowskiej 272, w specjalnych recitalach kameralnych[10]. Ponadto Narodowy Instytut Fryderyka Chopina zorganizował od lutego do lipca, cykl recitali na instrumentach historycznych w cyklu „Młode Talenty” w ramach czwartkowych koncertów w Sali Koncertowej Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie, z myślą o popularyzacji tej formy interpretacji muzyki Chopina oraz prezentacji kandydatów przygotowujących się do występu w konkursie[11].
Kalendarium
Kalendarz konkursu[2] | |||||||||||||
Faza konkursu | Data | ||||||||||||
2.09 | 3.09 | 4.09 | 5.09 | 6.09 | 7.09 | 8.09 | 9.09 | 10.09 | 11.09 | 12.09 | 13.09 | 14.09 | |
Koncerty inauguracyjne | 19:00 | 19:00 | |||||||||||
I etap | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | ||||||||||
II etap | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | 10:00 17:00 | ||||||||||
Finał | 18:00 | 18:00 | |||||||||||
Koncert laureatów | 19:00 |
Uczestnicy
Jury po przejrzeniu nadesłanych zgłoszeń, 25 czerwca 2018 ogłosiło listę 30 pianistów z 9 krajów, którzy zakwalifikowali się do konkursu[1].
Uczestnicy I etapu
|
Repertuar
Regulamin przewidywał do wykonania z pamięci przez pianistów następujące utwory[8]:
Wybierane utwory
W I etapie pianiści najchętniej wybierali Poloneza d-moll – Karola Kurpińskiego i Poloneza B-dur op. 71 nr 2 – Fryderyka Chopina, bowiem zagrało je 9 pianistów oraz Poloneza f-moll – Marii Szymanowskiej i Balladę As-dur op. 47 – Fryderyka Chopina (8 pianistów).
W II etapie pianiści najchętniej wybierali Sonatę h-moll op. 58, bowiem zagrało ją 8 pianistów oraz Sonatę b-moll op. 35 (7 pianistów).
W finale pięciu pianistów zdecydowało się na wykonanie Koncertu fortepianowego f-moll op. 21, a jeden (Krzysztof Książek) Koncertu fortepianowego e-moll op. 11.
Fortepiany konkursowe
Pianiści mogli wybrać fortepian, na którym grali podczas konkursu, spośród pięciu instrumentów, wybranych przez jury[12]. Największym uznaniem w etapie I cieszył się fortepian marki Érard, który wybrało 21 pianistów, następnie Pleyel – 19 pianistów, Buchholtz – 13 pianistów, John Broadwood & Sons – 10 pianistów i Graf – 3 pianistów. Warto dodać, że pianista – w przeciwieństwie do Konkursu Chopinowskiego na instrumentach współczesnych – mógł wykonać poszczególne utwory w danym etapie na różnych instrumentach (maksymalnie na trzech).
Fortepiany | |||||||
Lp. | Marka | Rok produkcji | Miejscowość Kraj | Nr seryjny | Ilość pedałów | Zakres klawiatury | Kolekcja |
1. | (Buchholtz)[13][b] | 2017 (1825–1826) | Divišov Czechy | 4 | C1 – f4 – 6½ oktawy | Narodowy Instytut Fryderyka Chopina | |
2. | Érard[14] | 1837 | Paryż Francja | 13871 | 2 | C1 – a4 – 6⅔ oktawy | Edwin Beunk |
3. | (Graf)[15][b] | 2007 (1819) | Divišov Czechy | (318) | 4 | C1 – f4 – 6½ oktawy | Narodowy Instytut Fryderyka Chopina |
4. | John Broadwood & Sons[16] | 1847–1848 | Londyn Wielka Brytania | 16910 | 2 | C1 – g4 – 6⅔ oktawy | Chris Maene |
5. | Pleyel[17] | 1842 | Paryż Francja | 9648 | 2 | C1 – g4 – 6⅔ oktawy | Edwin Beunk |
Jury
Narodowy Instytut Fryderyka Chopina do konkursowego przebiegu przesłuchań oraz podziału nagród powołał międzynarodowe jury, w następującym składzie[18]:
Skład jury | |||
Lp. | Juror | Kraj | Funkcja |
1. | Claire Chevallier | Belgia | członek jury |
2. | Nikołaj Demidenko | Rosja | członek jury |
3. | Nelson Goerner | Argentyna | członek jury |
4. | Tobias Koch | Niemcy | członek jury |
5. | Aleksiej Lubimow | Rosja | członek jury |
6. | Janusz Olejniczak | Polska | członek jury |
7. | Ewa Pobłocka | Polska | członek jury |
8. | Andreas Staier | Niemcy | członek jury |
9. | Wojciech Świtała | Polska | członek jury |
10. | Đặng Thái Sơn | Wietnam | członek jury |
System oceny pianistów
Członkowie jury pod przewodnictwem Artura Szklenera, który nie uczestniczył w procedurze oceny gry pianistów oceniali występ pianisty na podstawie dwóch kryteriów podanych w Regulaminie Jury Konkursu[19]:
Kryteria oceny pianistów | |||
Faza konkursu | Kryterium podstawowe | Kryterium dodatkowe | System korekcyjny oceny punktowej |
Etap I | Deklaracja „tak” lub „nie” dotycząca promocji do etapu II czy finału | Skala punktowa (1–25) | Weryfikacja oceny jurora, która odbiega od średniej arytmetycznej pozostałych jurorów w przedziale ±3 punkty |
Etap II | Weryfikacja oceny jurora, która odbiega od średniej arytmetycznej pozostałych jurorów w przedziale ±2 punkty | ||
Finał | Skala punktowa (6–1) | — |
Oceny jurorów
Każdy juror w konkursie mógł wydać maksymalnie 51 ocen (w tym 30 w etapie I, 15 w etapie II i 6 w finale) i 45 deklaracji promocji, choć zdarzyły się wypadki mniejszej liczby ocen i deklaracji z powodu nieoceniania – z przyczyn regulaminowych – swojego studenta. Najbardziej trafną w deklaracjach promocji okazała się Ewa Pobłocka, wydając 4 deklaracje nietrafione (promując pianistów, którzy odpadli czy też nie promując pianistów, którzy przeszli dalej) – co oznacza 90,2% trafnych deklaracji i Đặng Thái Sơn, wydając 7 deklaracji nietrafionych – co oznacza 84,4% trafnych deklaracji. Natomiast mało trafnym jurorem w deklaracjach promocji okazał się Nikołaj Demidenko, wydając aż 14 deklaracji nietrafionych – co oznacza 68,9% trafnych deklaracji. Najbardziej precyzyjną jurorką w ocenach pianistów okazała się Ewa Pobłocka, której oceny korygowano tylko 4 razy – co oznacza 91,5% trafnych ocen i Nelson Goerner, którego oceny korygowano 5 razy – co oznacza 90,2% trafnych ocen. Natomiast mało precyzyjnym jurorem w ocenach pianistów okazał się Nikołaj Demidenko, którego oceny korygowano aż 23 razy – co oznacza 54,9% trafnych ocen.
Trafność deklaracji i ocen jurorów | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Lp. | Juror | Kraj | Faza konkursu | Łącznie | Wskaź. dekl. trafnych % | Wskaź. ocen trafnych % | |||||||||
Etap I | Etap II | Finał | |||||||||||||
Licz. ocen | Dekl. błęd. | Ocen. skor. | Licz. ocen | Dekl. błęd. | Ocen. skor. | Licz. ocen | Ocen. skor. | Licz. ocen | Dekl. błęd. | Ocen. skor. | |||||
1. | Claire Chevallier | 29 | 9 | 5 | 14 | 4 | 3 | 6 | 1 | 49 | 13 | 9 | 69,8 | 81,6 | |
2. | Nikołaj Demidenko | 30 | 12 | 15 | 15 | 2 | 6 | 6 | 2 | 51 | 14 | 23 | 68,9 | 54,9 | |
3. | Nelson Goerner | 30 | 6 | 2 | 15 | 3 | 3 | 6 | 0 | 51 | 9 | 5 | 80,0 | 90,2 | |
4. | Tobias Koch | 30 | 7 | 2 | 15 | 2 | 3 | 6 | 1 | 51 | 9 | 6 | 80,0 | 88,2 | |
5. | Aleksiej Lubimow | 29 | 6 | 11 | 14 | 1 | 9 | 5 | 1 | 48 | 7 | 21 | 83,7 | 56,3 | |
6. | Janusz Olejniczak | 30 | 4 | 0 | 15 | 6 | 7 | 6 | 0 | 51 | 10 | 7 | 77,8 | 86,3 | |
7. | Ewa Pobłocka | 28 | 2 | 1 | 13 | 2 | 3 | 6 | 0 | 47 | 4 | 4 | 90,2 | 91,5 | |
8. | Andreas Staier | 30 | 8 | 9 | 15 | 5 | 7 | 6 | 0 | 51 | 13 | 16 | 71,1 | 68,6 | |
9. | Wojciech Świtała | 27 | 6 | 7 | 13 | 2 | 4 | 5 | 0 | 45 | 8 | 11 | 80,0 | 75,6 | |
10. | Đặng Thái Sơn | 30 | 4 | 4 | 15 | 3 | 6 | 6 | 0 | 51 | 7 | 10 | 84,4 | 80,4 |
Przebieg konkursu
Koncerty inauguracyjne
Konkurs rozpoczęły dwa koncerty inauguracyjne (2 i 3 września) w Studio Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego, z udziałem pianistów: Kevina Kennera, Szymona Nehringa, Janusza Olejniczaka i Nikołaja Demidenki, którzy grali na instrumentach historycznych oraz Orkiestry XVIII Wieku pod batutą Grzegorza Nowaka[2].
I etap
4 września 2018 rozpoczął się I etap konkursu. Pianiści występowali w kolejności ustalonej na podstawie losowania liter alfabetu (1 września o godz. 18:00 wylosowano literę „T”). Jako pierwsza w I etapie wystąpiła Polka Ewa Tytman Csiba[20]. Uczestnicy przez trzy kolejne dni występowali kolejno w dwóch sesjach: przedpołudniowej (rozpoczynającej się o godzinie 10:00) i popołudniowej (rozpoczynającej się o godzinie 17:00)[20]. Każdy z pianistów wykonał pięć wybranych utworów z dostępnych wyszczególnionych w regulaminie. 6 września tuż po godzinie 20:00, Polka Aleksandra Świgut zakończyła przesłuchania I etapu. Po zakończeniu konkursu Narodowy Instytut Fryderyka Chopina odtajnił, początkowo znaną tylko jurorom punktację pianistów w całym konkursie[21]. Klasyfikacja pianistów w I etapie była następująca[22]:
Punktacja I etapu
|
II etap
Decyzją jury, ogłoszoną wieczorem 6 września do II etapu dopuszczono 15 pianistów (w tym ośmiu Polaków)[23]. 8 września rozpoczęły się przesłuchania II etapu. Jako pierwsza w II etapie wystąpiła Rumunka Aurelia Vișovan[24]. Uczestnicy przez trzy kolejne dni występowali kolejno, podobnie jak w poprzednim etapie w dwóch sesjach, o godz. 10:00 i 17:00[24]. Każdy z pianistów wykonał wybrane utwory Fryderyka Chopina: cykl mazurków, poloneza i sonatę. W II etapie fortepian marki Érard i Pleyel wybrało 12 pianistów, John Broadwood & Sons – 1 pianista, natomiast nikt nie zdecydował się na wybór fortepianów marki Buchholtz i Graf[24]. 10 września około godziny 19:00, podobnie jak w I etapie, Polka Aleksandra Świgut zakończyła przesłuchania tego etapu.
Uczestnicy II etapu
|
Punktacja II etapu[25]
|
Finał
10 września, tuż przed godziną 21:00, po zakończeniu przesłuchań II etapu jury podjęło decyzję o dopuszczeniu sześciu pianistów (w tym trzech Polaków) do finału[26]. Przesłuchania finałowe z towarzyszeniem Orkiestry XVIII Wieku pod batutą Grzegorza Nowaka, rozpoczął 12 września o godz. 18:00 Rosjanin Dmitrij Abłogin[27]. Wszyscy Polacy, którzy zakwalifikowali się do finału wystąpili w drugim dniu przesłuchań (13 września)[27]. Pięciu finalistów zdecydowało się na wykonanie Koncertu fortepianowego f-moll op. 21, natomiast szósty z nich Polak Krzysztof Książek wybrał Koncert e-moll op. 11. Po zakończeniu przesłuchań jury podjęło decyzję o przyznaniu nagród i wyróżnień, którą ogłoszono tuż po godz. 22:00[3].
Finaliści
|
Punktacja finalistów[29]
|
Nagrody i wyróżnienia
Wszyscy finaliści otrzymali stosownie do zajętego miejsca bądź wyróżnienia odpowiednią nagrodę finansową[8]. Zgodnie z regulaminem nagrodzeni zobowiązani byli do udziału w kończącym konkurs, koncercie laureatów[8]. Poza tym wszyscy uczestnicy II etapu, którzy nie zostali finalistami otrzymali okolicznościowe dyplomy[8]. Przewidziano również nagrody pozaregulaminowe, m.in. propozycje prestiżowych koncertów z Orkiestrą XVIII Wieku[30] oraz sesje nagrań fonograficznych, jak również nagrody przyznane przez różnych fundatorów[31][6].
Nagrody główne[31] | ||||
Nagroda | Laureat | Kraj | Wysokość nagrody | Fundator nagrody |
1. | Tomasz Ritter | Polska | 15 000 € | Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego |
2. | Naruhiko Kawaguchi | Japonia | 10 000 € | |
Aleksandra Świgut | Polska | 10 000 € | ||
3. | Krzysztof Książek | Polska | 5000 € | |
Wyróżnienia | ||||
Wyróżniony | Kraj | Wysokość nagrody | Fundator nagrody | |
Dmitrij Abłogin | Rosja | 1000 € | Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego | |
Antoine de Grolée | Francja | 1000 € | ||
Nagrody specjalne | ||||
Nagroda | Nagrodzony | Kraj | Wysokość nagrody | Fundator nagrody |
Najlepsze wykonanie mazurków | Krzysztof Książek | Polska | 3000 € | Polskie Radio |
Nagrody pozaregulaminowe | ||||
Nagroda dla laureata pierwszej nagrody konkursu | Tomasz Ritter | Polska | 10 000 zł | Firma „Siemaszko” ze Szczecina |
Nagroda dla pianisty reprezentującego Polskę, najwyżej ocenionego przez jury | Tomasz Ritter | Polska | 5000 € | PKN Orlen |
Zwycięzca Tomasz Ritter[4] wykonał podczas konkursu następujące utwory:
Utwory zagrane przez Tomasza Rittera na I Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim na Instrumentach Historycznych | |||||
Etap I | Etap II | Finał | |||
6 września | 10 września | 13 września | |||
Utwór | Fort. | Utwór | Fort. | Utwór | Fort. |
Karol Kurpiński Polonez d-moll Fryderyk Chopin Polonez gis-moll op. posth Fryderyk Chopin Etiuda e-moll op. 25 nr 5 Fryderyk Chopin Ballada f-moll op. 52 Johann Sebastian Bach DWK I - Preludium i fuga es-moll (BWV 853) | Bu Bu P P P | Polonez cis-moll op.26 nr 1 Polonez es-moll op.26 nr 2 Mazurek gis-moll op. 33 nr 1 Mazurek C-dur op. 33 nr 2 Mazurek D-dur op. 33 nr 3 Mazurek h-moll op. 33 nr 4 Sonata h-moll op. 58 | P P P P P P É | Koncert fortepianowy f-moll op. 21 | P |
Media
Konkurs był przekazywany i transmitowany przez telewizję, radio oraz internet[32][7].
- telewizja: TVP1, TVP Kultura;
- radio: Polskie Radio Program II;
- internet: strona konkursu ( http://www.iccpi.pl ), aplikacja mobilna na systemy operacyjne iOS i Android, kanał YouTube.
Zobacz też
Uwagi
- ↑ a b c Fortepian marki: Br – John Broadwood & Sons, Bu – Buchholtz, É – Érard, G – Graf i P – Pleyel.
- ↑ a b Instrument jest współczesną kopią instrumentu historycznego wykonaną w wytwórni Paula McNulty'ego w Divišovie, w Czechach.
- ↑ a b Przy wszystkich głosach jurorów na tak wskaźnik ten wynosi 100%, ogólnie: wskaźnik ten wyraża się następującym wzorem . Im wyższy wskaźnik ma pianista, tym jest wyżej sklasyfikowany. Przy równej wysokości wskaźnika o pozycji pianisty decyduje drugie kryterium oceny: punktowa średnia arytmetyczna (→ REGULAMIN JURY KONKURSU ↓, s. Pkt XIV). Trzeba dodać, że z konkursowej oceny pianisty podczas występu wyłączeni byli jurorzy będący jego profesorami bądź opiekunami (→ REGULAMIN JURY KONKURSU ↓, s. Pkt XI i XIV). Ponadto specjalnym systemem weryfikacyjnym korygowało się ocenę punktową tego jurora, która znacząco odbiegała od średniej pozostałych jurorów w przedziale (± 3 punkty w etapie I oraz ± 2 punkty w etapie II i finale) (→ REGULAMIN JURY KONKURSU ↓, s. Pkt XV i XX).
- ↑ W finale Krzysztof Książek grał wyjątkowo na niewybranym przez jurorów fortepianie marki Érard z 1849 roku, będącym w kolekcji Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina[27][28].
- ↑ Za 1. miejsce 1 pkt., za 2. miejsce 2 pkt., itd., za 6. miejsce 6 pkt (→ REGULAMIN JURY KONKURSU ↓, s. Pkt XX).
Przypisy
- ↑ a b Uczestnicy. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2018-06-25]. (pol. • ang.).
- ↑ a b c Kalendarium. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2017-10-14]. (pol. • ang.).
- ↑ a b Tomasz Ritter zwycięzcą I Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego na Instrumentach Historycznych. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2018-09-13]. (pol. • ang.).
- ↑ a b Tomasz Ritter – życiorys artystyczny. [w:] Międzynarodowe Interdyscyplinarne Seminarium Naukowe „Idee - Człowiek - Filozofia” [on-line]. seminarium.stary.sacz.pl. [dostęp 2018-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-14)].
- ↑ a b c Anna S. Dębowska: Gliński ogłasza nowy Konkurs Chopinowski: na instrumentach z epoki Fryderyka. TVP: "To dla nas najważniejsze wydarzenie roku". wyborcza.pl, 2017-07-12. [dostęp 2017-10-15].
- ↑ a b Aleksandra Bliźniuk: I Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych. [w:] Czasopismo internetowe MEAKULTURA [on-line]. meakultura.pl. [dostęp 2018-03-08].
- ↑ a b Edycja 2018. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2018-02-16]. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d e f g Regulamin. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2017-10-14]. (pol. • ang.).
- ↑ Biuro konkursowe. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2018-02-16]. (pol. • ang.).
- ↑ Recitale kandydatów do I Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego na Instrumentach Historycznych. [w:] Sinfonia Varsovia [on-line]. [dostęp 2018-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-28)].
- ↑ Młode Talenty w Muzeum Fryderyka Chopina. [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [on-line]. pl.chopin.nifc.pl. [dostęp 2018-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-27)]. (pol. • ang.).
- ↑ Fortepiany z epoki na I Konkursie Chopinowskim na Instrumentach Historycznych. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2018-09-03]. (pol. • ang.).
- ↑ Buchholtz. [w:] Portal Polskiego Radia SA [on-line]. polskieradio.pl. [dostęp 2018-09-03].
- ↑ Erard. [w:] Portal Polskiego Radia SA [on-line]. polskieradio.pl. [dostęp 2018-09-03].
- ↑ Fortepian skrzydłowy (Pianoforte Graf 2007, kopia 1819). fortepian.instrumenty.edu.pl. [dostęp 2018-05-02].
- ↑ Broadwood. [w:] Portal Polskiego Radia SA [on-line]. polskieradio.pl. [dostęp 2018-09-03].
- ↑ Pleyel. [w:] Portal Polskiego Radia SA [on-line]. polskieradio.pl. [dostęp 2018-09-03].
- ↑ Jury. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2017-10-14]. (pol. • ang.).
- ↑ REGULAMIN JURY KONKURSU ↓, s. 2–4.
- ↑ a b Znamy harmonogram przesłuchań I Etapu. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2018-09-05]. (pol. • ang.).
- ↑ Jak oceniali Jurorzy? Ujawniamy punktację. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2018-09-28]. (pol. • ang.).
- ↑ Oceny w Etapie 1. (PDF). [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. chopin.nifc.pl. [dostęp 2018-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-29)]. (pol. • ang.).
- ↑ Znamy nazwiska uczestników zakwalifikowanych do II etapu. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2018-09-07]. (pol. • ang.).
- ↑ a b c Harmonogram II Etapu przesłuchań. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2018-09-08]. (pol. • ang.).
- ↑ Oceny w Etapie 2. (PDF). [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. chopin.nifc.pl. [dostęp 2018-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-28)]. (pol. • ang.).
- ↑ Znamy nazwiska finalistów Konkursu. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2018-09-10]. (pol. • ang.).
- ↑ a b c Harmonogram koncertów finałowych. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2018-09-13]. (pol. • ang.).
- ↑ Fortepian skrzydłowy Érard (1849). fortepian.instrumenty.edu.pl. [dostęp 2020-04-22].
- ↑ Oceny w Finale. (PDF). [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. chopin.nifc.pl. [dostęp 2018-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-29)]. (pol. • ang.).
- ↑ INSTYTUCJE ZWIĄZANE Z CHOPINEM (Orkiestra XVIII wieku). [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [on-line]. pl.chopin.nifc.pl. [dostęp 2018-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-14)].
- ↑ a b Laureaci. [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. iccpi.pl. [dostęp 2017-10-14]. (pol. • ang.).
- ↑ TVP pokaże pierwszą edycję nowego Konkursu Chopinowskiego. press.pl, 2017-07-13. [dostęp 2018-02-16].
Bibliografia
- Kamila Stępień-Kutera, Marcin Wąsowski, John Comber, Dariusz Komorek, Piotr Wojciechowski, Justyna Stabryn-Kłos: 1. Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych: 2018, Warszawa, 2-14 września – The 1st International Chopin Competition on Period Instruments: 2018, Warszawa, 2-14 September. Wyd. 1. Warszawa: Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, 2018. ISBN 978-83-64823-75-6. OCLC 1055650740. (pol. • ang.).
- REGULAMIN JURY KONKURSU. (PDF). [w:] Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych [on-line]. chopin.nifc.pl. [dostęp 2018-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-28)].
Linki zewnętrzne
- Fortepian w zbiorach polskich. fortepian.instrumenty.edu.pl. [dostęp 2017-10-14].
- Konkurs Chopinowski na instrumentach historycznych. [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [on-line]. youtube.com, 2017-07-13. [dostęp 2018-03-08].
- Wielkie wydarzenie muzyczne w rocznicę niepodległości. Konkurs chopinowski na historycznych fortepianach. tvp.info, 2017-06-24. [dostęp 2017-10-14].
- I MIĘDZYNARODOWY KONKURS CHOPINOWSKI NA INSTRUMENTACH HISTORYCZNYCH. swiatelit.com.pl. [dostęp 2017-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-05)].
- Anna S. Dębowska: Będą dwa różne Konkursy Chopinowskie? Właśnie rozpoczyna się pierwsza edycja nowego. wyborcza.pl, 2018-09-02. [dostęp 2018-09-05].
- I Międzynarodowy Konkurs Chopinowski na Instrumentach Historycznych. [w:] Instytut Polski w Tokio [on-line]. pl.instytut-polski.org. [dostęp 2018-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-17)].
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
(c) Ktims z angielskojęzycznej Wikipedii, CC-BY-SA-3.0
The notes A flat and A double flat on the treble clef.
Autor: Originals by MANU and pnx
derivative by Chris Schilling, Licencja: CC BY-SA 4.0
Clipart depicting a jury panel with an academic icon in background
(c) Aaron Dodson, from The Noun Project, CC BY 3.0
Checklist icon from The Noun Project.
Autor: Icons8, Licencja: CC0
Countdown (50361) - The Noun Project.svg icon from the Noun Project
"Photo: © Copyright Steinway & Sons", CC BY-SA 3.0
Steinway & Sons concert grand piano in high polish polyester finish, model D-274 (length: 274 cm / 107.9 in, width: 156 cm / 61.4 in, weight: approx. 480 kg / 1056 lb), manufactured at Steinway's factory in Hamburg, Germany.