Początek Sonaty op. 2 nr 1
Sonata fortepianowa nr 1 f-moll op. 2 nr 1 Ludwiga van Beethovena to pierwsza z cyklu trzech sonat op. 2, zadedykowanych Josephowi Haydnowi. Powstała w roku 1795 i należy do wczesnego okresu twórczości kompozytora.
Beethoven nie rezerwuje tonacji mollowej dla ostatniego utworu cyklu, jak w przypadku Triów fortepianowych, lecz stawia sonatę mollową jako pierwszą.
Części utworu
- Allegro (f-moll)
- Adagio (F-dur)
- Menuetto. Allegretto (f-moll)
- Prestissimo (f-moll)
Zobacz też
Pozostałe sonaty cyklu op. 2:
- Sonata fortepianowa nr 2 A-dur op. 2 nr 2
- Sonata fortepianowa nr 3 C-dur op. 2 nr 3
|
---|
| | | |
---|
| Sonaty fortepianowe | | | Sonaty na skrzypce i fortepian | I: D-dur (op. 12 nr 1) • II: A-dur (op. 12 nr 2) • III: Es-dur (op. 12 nr 3) • IV: a-moll (op. 23) • V: F-dur „Wiosenna” (op. 24) • VI: A-dur (op. 30 nr 1) • VII: c-moll (op. 30 nr 2) • VIII: G-dur (op. 30 nr 3) • IX: A-dur „Kreutzerowska” (op. 47) X: G-dur (op. 96) | | Sonaty wiolonczelowe | I: F-dur (op. 5 nr 1) • II: g-moll (op. 5 nr 2) • III: A-dur (op. 69) • IV: C-dur (op. 102 nr 1) • V: D-dur (op. 102 nr 2) | | Inne sonaty | Sonata na róg F-dur (op. 17) |
|
| | |
---|
| Koncerty fortepianowe | | | Koncerty skrzypcowe | | | Inne koncerty | |
|
| | |
---|
| I: Es-dur (op. 4) • II: C-dur (op. 29) • III: c-moll (op. 104) • Fuga na kwintet smyczkowy D-dur (op. 137) |
| | |
---|
| Wczesne kwartety | I: F-dur (op. 18 nr 1) • II: G-dur (op. 18 nr 2) • III: D-dur (op. 18 nr 3) • IV: c-moll (op. 18 nr 4) • V: A-dur (op. 18 nr 5) • VI: B-dur (op. 18 nr 6) | | Kwartety Razumowskie | VII: F-dur (op. 59 nr 1) • VIII: e-moll (op. 59 nr 2) • IX: C-dur (op. 59 nr 3) | | Pośrednie kwartety | X: Es-dur (op. 74) • XI: f-moll (op. 95) | | Późniejsze kwartety (Kwartety Golicynowskie) | XII: Es-dur (op. 127) • XIII: B-dur (op. 130) • XIV: cis-moll (op. 131) • XV: a-moll (op. 132) • Wielka Fuga B-dur (op. 133) • XVI: F-dur (op. 135) |
|
| | |
|
Kontrola autorytatywna (sonata fortepianowa):