I bitwa pod Ignacewem

Bitwa pod Ignacewem

powstanie styczniowe
Juliusz Kossak, Bitwa pod Ignacewem
Czas	8 maja 1863
Miejsce	Ignacewo
Terytorium	Królestwo Kongresowe
Wynik	zwycięstwo Rosjan
Strony konfliktu
powstańcy styczniowi Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Edmund Taczanowski Andriej Brunner Nikołaj Krasnokutski
Siły
1100 żołnierzy, 3 działa 2000 żołnierzy, 6 dział
Straty
Według polskich danych 160 zabitych i rannych dobitych na polu walki, 80 rannych[1] 24 zabitych, 2 zmarłych od ran, 67 rannych[2]
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904) miejsce bitwy
52°23′21″N 18°25′04″E/52,389167 18,417778

Bitwa pod Ignacewem – bitwa stoczona 8 maja 1863 roku podczas powstania styczniowego.

Oddział Edmunda Taczanowskiego liczący 1100 żołnierzy, w tym 500 pieszych strzelców, 550 kosynierów i 50 jeźdźców oraz 3 działa znajdował się 8 maja w Ignacewie. Pozycja oddziału Taczanowskiego była mocna, gdyż była otoczona szańcami i zasiekami, a ponadto wieś leżała wśród lasów. Lewe skrzydło sił powstańczych było oparte o bagno.

Przeciwko Polakom szedł ścigający ich oddział generała Andrieja Brunnera, który po połączeniu się z generałem Nikołajem Krasnokutskim liczył około 2000 żołnierzy i 6 dział.

Początkowo Polacy odparli natarcie rosyjskich kolumn, jednak Rosjanie wkrótce znaleźli przejście przez bagna i uderzyli na otwarte lewe skrzydło wojsk powstańczych, wciąż kontynuując natarcie od czoła. Po przełamaniu lewego skrzydła polskiego Rosjanie wdarli się do wsi i rozbili oddział Taczanowskiego.

Polacy stracili w bitwie 160 żołnierzy których pochowano w zbiorowej mogile w Ignacewie^[3].

Bitwa pod Ignacewem w kulturze

Starciu pod Ignacewem swój obraz poświęcił Juliusz Kossak (Bitwa pod Ignacewem, przed 1893).

Przypisy

Literatura

• Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, wydanie I.