I symfonia Mahlera

I Symfonia D-dur "Tytan" - symfonia instrumentalna Gustava Mahlera, skomponowana między 1884 a 1888 r.

Prawykonanie dzieła miało miejsce w Budapeszcie 20 listopada 1889 r.. Przy drugim wykonaniu w Hamburgu 27 października 1893 r. Mahler nadał kompozycji tytuł: Tytan, poemat dźwiękowy w formie symfonii, który wskazywał na powieść Jean-Paula, stanowiącej źródło inspiracji.

Kompozycja była poddawana kilku rewizjom. W ostatecznej redakcji został usunięty cały literacki komentarz dzieła (z wyjątkiem tytułu Tytan), jak również część zatytułowana Blumine, która nie pasowała Mahlerowi do koncepcji całości utworu.

Kompozytor wykorzystał w tym dziele m.in. temat popularnej piosenki Panie Janie rozwijany techniką kanonu w formie marsza żałobnego. Pojawiają się także autocytaty z cyklu Pieśni wędrującego czeladnika.

Struktura

Wersja wczesna (Hamburg, 27 października 1893 r.)

Człon I. Z młodzieńczych dni, utwory o kwiatach, owocach i cierniach:

1. Część I. Wiosna bez końca - wstęp i Allegro comodo (wstęp obrazuje budzenie się natury z długiego zimowego snu)
2. Część II. Kwitnienie (Blumine) - Andante
3. Część III. Pod pełnymi żaglami - Scherzo

Człon II. Komedia ludzka

1. Część IV. Na mieliźnie! (marsz żałobny w stylu Callota inspirowany przez znany [...] obrazek satyryczny Pogrzeb myśliwego ze starego zbioru obrazkowych bajek dziecięcych [...])
2. Część V. Z piekła - Allegro furioso (następuje niczym nagły wybuch rozpaczy zranionego do głębi serca)

Wersja ostateczna

1. Langsam, Schleppend. Immer sehr gemächlich
2. Kräftig bewegt, doch nicht zu schnell. Recht gemächlich
3. Feierlich und gemessen, ohne zu schleppen
4. Stürmisch bewegt - Energisch