I wojna o Szlezwik

I wojna o Szlezwik
Ilustracja
Duńscy żołnierze powracają w 1849
do Kopenhagi
Czas

1848–1851

Miejsce

Europa Północna

Przyczyna

przynależność Księstwa Szlezwiku i Księstwa Holsztynu

Wynik

zwycięstwo Danii

Strony konfliktu
Związek Niemiecki
Prusy
Księstwo Szlezwiku
Księstwo Holsztynu
Dania
Szwecja
brak współrzędnych

I wojna o Szlezwik – konflikt zbrojny toczony w latach 1848–1851 w południowej Danii, którego przedmiotem była przynależność państwowa księstw: Szlezwiku oraz Holsztynu, położonych na pograniczu, u nasady Półwyspu Jutlandzkiego. Głównymi uczestnikami wojny były Dania i Związek Niemiecki, brały w niej udział również wojska Prus i Szwecji. Wojna zakończyła się zwycięstwem Danii i związaniem obu księstw unią personalną.

W Danii jest zwana „wojną trzyletnią” (duń. Treårskrigen), w Niemczech „wojną szlezwicko-holsztyńską” (niem. Schleswig-Holsteinischer Krieg).

Historia

Spór o księstwa trwał od średniowiecza. W pierwszej połowie XIX w. był to jeden z wielu sporów terytorialnych toczonych w ponapoleońskiej Europie. W 1848 król duński Fryderyk VII zdecydował się na formalne włączenie księstw do Danii. Takiemu rozwiązaniu sekundował koncert mocarstw (Anglia, Francja, Rosja), przeciwny wzmacnianiu pruskiej potęgi o zasobny Szlezwik i strategiczny Holsztyn (z bazą morską w Kilonii)[1]. Doprowadziło to do wybuchu wojny.

Bitwy wojny trzyletniej:

  • 9 kwietnia 1848 – Bov (zwycięstwo duńskie)
  • 23 kwietnia 1848 – Szlezwik (zwycięstwo sił Prus i Szlezwiku)
  • 24 kwietnia 1848 – Oeversee (zwycięstwo niemieckie)
  • 28 maja 1848 – Nybøl (zwycięstwo duńskie)
  • 5 czerwca 1848 – Dybbøl (zwycięstwo duńskie)
  • 5 kwietnia 1849 – bitwa pod Eckernförde (zwycięstwo sił Szlezwiku i Holsztynu)
  • 13 kwietnia 1849 – Dybbøl (zwycięstwo duńskie)
  • 23 kwietnia 1849 – Kolding (zwycięstwo pruskie)
  • 31 maja 1849 – Aarhus (zwycięstwo duńskie)
  • czerwiec 1849 – Dybbøl
  • 4 czerwca 1849 – bitwa pod Helgolandem (nierozstrzygnięta)
  • 6 lipca 1849 – Fredericia (zwycięstwo duńskie)
  • 24-25 lipca 1850 – Idstedt (zwycięstwo duńskie)
  • 12 września 1850 – Mysunde (zwycięstwo duńskie)
  • 4 października 1850 – Friedrichstadt (zwycięstwo duńskie)
  • 24 listopada 1850 – Lottorf (zwycięstwo duńskie)

Obie strony potraktowały wynik wojny jako rozwiązanie tymczasowe i prowadziły walkę propagandową. Na przykład starszy z braci GrimmJacob – sławił germańskie korzenie księstw. Dania chciała włączenia ich do swojego państwa, a Prusy co najmniej ich niezależności. Zapalna sytuacja doprowadziła do wybuchu w 1864 II wojny o Szlezwik[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Duńsko-niemiecka wojna o Szlezwik i Holsztyn. polityka.pl, 28 października 2014. [dostęp 2021-10-07].

Media użyte na tej stronie

War ensign of the German Empire Navy 1848-1852.svg
War Flag on ships of the German Empire 1848/1849, the Reichsflotte Navy (2:3)
Tropper 1849.jpg
Danish soldiers return to Copenhagen, 1849