I wojna o Szlezwik

Ten artykuł od 2012-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

I wojna o Szlezwik

Duńscy żołnierze powracają w 1849 do Kopenhagi
Czas	1848–1851
Miejsce	Europa Północna
Przyczyna	przynależność Księstwa Szlezwiku i Księstwa Holsztynu
Wynik	zwycięstwo Danii
Strony konfliktu
Związek Niemiecki Prusy Księstwo Szlezwiku Księstwo Holsztynu Dania Szwecja
brak współrzędnych

I wojna o Szlezwik – konflikt zbrojny toczony w latach 1848–1851 w południowej Danii, którego przedmiotem była przynależność państwowa księstw: Szlezwiku oraz Holsztynu, położonych na pograniczu, u nasady Półwyspu Jutlandzkiego. Głównymi uczestnikami wojny były Dania i Związek Niemiecki, brały w niej udział również wojska Prus i Szwecji. Wojna zakończyła się zwycięstwem Danii i związaniem obu księstw unią personalną.

W Danii jest zwana „wojną trzyletnią” (duń. Treårskrigen), w Niemczech „wojną szlezwicko-holsztyńską” (niem. Schleswig-Holsteinischer Krieg).

Historia

Spór o księstwa trwał od średniowiecza. W pierwszej połowie XIX w. był to jeden z wielu sporów terytorialnych toczonych w ponapoleońskiej Europie. W 1848 król duński Fryderyk VII zdecydował się na formalne włączenie księstw do Danii. Takiemu rozwiązaniu sekundował koncert mocarstw (Anglia, Francja, Rosja), przeciwny wzmacnianiu pruskiej potęgi o zasobny Szlezwik i strategiczny Holsztyn (z bazą morską w Kilonii)^[1]. Doprowadziło to do wybuchu wojny.

Bitwy wojny trzyletniej:

• 9 kwietnia 1848 – Bov (zwycięstwo duńskie)
• 23 kwietnia 1848 – Szlezwik (zwycięstwo sił Prus i Szlezwiku)
• 24 kwietnia 1848 – Oeversee (zwycięstwo niemieckie)
• 28 maja 1848 – Nybøl (zwycięstwo duńskie)
• 5 czerwca 1848 – Dybbøl (zwycięstwo duńskie)
• 5 kwietnia 1849 – bitwa pod Eckernförde (zwycięstwo sił Szlezwiku i Holsztynu)
• 13 kwietnia 1849 – Dybbøl (zwycięstwo duńskie)
• 23 kwietnia 1849 – Kolding (zwycięstwo pruskie)
• 31 maja 1849 – Aarhus (zwycięstwo duńskie)
• czerwiec 1849 – Dybbøl
• 4 czerwca 1849 – bitwa pod Helgolandem (nierozstrzygnięta)
• 6 lipca 1849 – Fredericia (zwycięstwo duńskie)
• 24-25 lipca 1850 – Idstedt (zwycięstwo duńskie)
• 12 września 1850 – Mysunde (zwycięstwo duńskie)
• 4 października 1850 – Friedrichstadt (zwycięstwo duńskie)
• 24 listopada 1850 – Lottorf (zwycięstwo duńskie)

Obie strony potraktowały wynik wojny jako rozwiązanie tymczasowe i prowadziły walkę propagandową. Na przykład starszy z braci Grimm – Jacob – sławił germańskie korzenie księstw. Dania chciała włączenia ich do swojego państwa, a Prusy co najmniej ich niezależności. Zapalna sytuacja doprowadziła do wybuchu w 1864 II wojny o Szlezwik^[1].

Zobacz też

• Granica duńsko-niemiecka
• Księstwo Saksonii-Lauenburga

Przypisy