Ibrahim I
| ||
 Ibrahim I, ilustracja powstała między 1640 a 1648 | ||
 Tugra Ibrahima I | ||
| ||
| Sułtan Imperium Osmańskiego | ||
| Okres | od 1640 do 12 sierpnia 1648 | |
| Poprzednik | Murad IV | |
| Następca | Mehmed IV | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | Osmanowie | |
| Data urodzenia | 5 listopada 1615 | |
| Data śmierci | 18 sierpnia 1648 | |
| Ojciec | Ahmed I | |
| Matka | Mahpeyker Kosem | |
| Rodzeństwo | Osman II, Murad IV | |
| Żona | 1. Turhan Hatice, 2. Saliha Dilaşub, 3. Hatice Muazzez, 4. Telli Hümaşah, 5. Ayşe, 6. Mahienver, 7. Leyla Saçbagli, 8. Siveker, 9. Zafire | |
| Dzieci | Mehmed IV, Sulejman II, Ahmed II, Gevherhan, Beyhan, Fatma, Ummugulsum, Ayşe, Orhan, Selim, Atike, Bican, Osman, Murad | |
Ibrahim I (ur. 5 listopada 1615, zm. 18 sierpnia 1648) – sułtan z dynastii Osmanów od 1640 r. do śmierci, syn Ahmeda I i Kösem, brat Osmana II i Murada IV, ojciec Mehmeda IV, Sulejmana II i Ahmeda II.
Życiorys
W krwawych pałacowych rozgrywkach Ibrahim I zdołał przeżyć dzięki temu, iż uważany był za człowieka niegroźnego pod względem politycznym, zaś kiedy w końcu Murad IV wydał wyrok śmierci na niego, zmarł przed jego wykonaniem, co sprawiło, że Ibrahim zachował życie i mógł objąć tron po znienawidzonym przez siebie bracie.
Brak zdolności politycznych nowego sułtana doprowadził do utraty w 1646 Tenedosu po tym, jak sam wszczął wojnę z Wenecją o Kretę. Charakteryzowała go natomiast wysoka skłonność do okrucieństwa i wyuzdania seksualnego. Według relacji jednego z kronikarzy[1] dopuszczał się gwałtów na dziewicach sprowadzanych z jego rozkazu do pałacowego ogrodu, po czym na skutek zakochania się w „Kostce Cukru” (nazywanej tak przez niego korpulentnej kochance) kazał wymordować liczący 280 kobiet harem w celu uśmierzenia zazdrości swej konkubiny. Związane w worku ofiary utopiono w rzece.
Niepoczytalność Ibrahima I doprowadziła w końcu do siłowego obalenia jego rządów. Ocalała z rzezi kobieta odpowiedziała o mordzie poddanym sułtana, a ten został zamknięty w klatce i uduszony za pomocą cięciwy z łuku.
Dzieci
- Turhan Hatice – Sultan Mehmed, Beyhan Sultan, Gevherhan Sultan
- Hatice Muazzez – Sultan Ahmed, Fatma Sultan
- Saliha Dilaşub – Sultan Sulejman, Ummugulsum Sultan, Ayse Sultan
- Telli Hümasah – Sehzade Orhan
- Leyla Saçbagli – Sehzade Selim, Atike Sultan, Bican Sultan
- Mahienver – Sehzade Osman
- Ayşe – Sehzade Murad
Przypisy
Bibliografia
- Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan, Słownik Władców Świata, Wydawnictwo Zielona Sowa, 2005
- Simon Sebag Montefiore, John Bew, Martyn Frampton, Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa, Jerzy Korpanty (tłum.), Warszawa: wyd. Świat Książki, 2010, s. 116, ISBN 978-83-247-1548-0, OCLC 750943322.
| ||||
Media użyte na tej stronie
Tughra (i.e., seal or signature) of Ibrahim, Sultan of the Ottoman Empire (1640-1648). An explanation of the different elements composing the tughra can be found here.
Sultan Ibrahim I "the Mad". Ottoman miniature painting, detail from a family-tree: The Sultan's portrait. [exhibition held at the Topkapı Palace Museum in Istanbul, 6.6.-6.9. 2000]. Topkapı Sarayı Müzesi, Istanbul.
.svg)
Every sultan of the Ottoman Empire had his own monogram, called the tughra, which served as a royal symbol. A coat of arms in the European heraldic sense was created in the late 19th century. Hampton Court requested from the Ottoman Empire a coat of arms to be included in their collection. As the coat of arms had not been previously used in the Ottoman Empire, it was designed after this request, and the final design was adopted by Sultan Abdul Hamid II on 17 April 1882.
Autor: Buho07, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ottoman Imperial Standard, Late 19th and early 20th Century. Each Sultan had his own Tughra.