Ich czworo

Ich czworo. Tragedia ludzi głupich w 3 aktach – komedia obyczajowa autorstwa Gabrieli Zapolskiej napisana w roku 1907, w tym samym roku wystawiona po raz pierwszy we Lwowie, wydana w Warszawie w 1912. Do roku 1970 doczekała się ok. 70 inscenizacji.

Bohaterowie

• Mąż
• Żona
• Dziecko
• Kochanek
• Wdowa
• Szwaczka
• Sługa
• Dorożkarz
• Mandragora

Czas i miejsce akcji

Akcja rozgrywa się na początku XX wieku we Lwowie.

Treść^[1]

Realistyczna i dobrze ukazująca psychikę bohaterów historia małżeńskiego trójkąta. Akcję poprzedza prolog z udziałem Mandragory, uosabiającej duszę ludzką. Spośród wielu rzeczy złych, które cechują człowieka, do przedstawienia w sztuce wybrano głupotę. Największym jej wcieleniem jest Żona - kobieta, która przez małżeństwo chciała jedynie podnieść swoją pozycję społeczną. Mało inteligentna, nieznająca właściwie podstawowych zasad zachowania, w stałym konflikcie z Mężem, który nie potrafi zapanować nad sytuacją. Punktem kulminacyjnym sztuki jest ujawnienie romansu Żony i jej Kochanka. Jedną z postaci dramatu jest Dziecko, zapominane przez matkę w dorożce, obserwujące zażarte kłótnie rodziców.

Przypisy

Bibliografia

• Jadwiga Czachowska, Gabriela Zapolska. Monografia bio-bibliograficzna, Kraków 1966. s. 379-394.

Linki zewnętrzne

• G. Zapolska, Ich czworo. Tragedya ludzi głupich w 3 aktach, Warszawa 1912. Reprodukcja cyfrowa w serwisie Polona.pl
• G. Zapolska, Ich czworo. Tragedja ludzi głupich w 3 aktach, [w:] tejże Utwory dramatyczne, t. 4, wstęp S. Krzywoszewski, Warszawa 1923. Reprodukcja cyfrowa w serwisie Polona.pl
• G. Zapolska, Ich czworo. Tragedia ludzi głupich w 3 aktach, wyd. 2, Warszawa 1939. Reprodukcja cyfrowa w serwisie Polona.pl