Ichel Herzig

Ichel Herzig

Ichel Herzig (1868)
Data i miejsce śmierci	1887 Sanok
Zawód, zajęcie	przedsiębiorca
Narodowość	żydowska

Ichel Herzig (zm. 1887 w Sanoku) – żydowski przedsiębiorca, działacz samorządowy.

Ratusz w Sanoku w 1905. Jedyne wówczas lewe skrzydło gmachu stanowiło były dom Ichla Herziga

Życiorys

W Sanoku był przedsiębiorcą^[1]. W mieście pełnił funkcję przewodniczącego Izraelickiej Gminy Wyznaniowej tj. kahału^[2][3].

Po ustanowieniu autonomii galicyjskiej został wybrany radnym miejskim w Sanoku w 1867^[4]. Został wybrany do trzyosobowej delegacji wręczenia Namiestnikowi Galicji Agenorowi Gołuchowskiemu dyplomu tytułu honorowego obywatelstwa Sanoka (przyznanego w 1867)^[5]. W kolejnych wyborach w 1870 uzyskał reelekcję i 14 kwietnia tego roku wybrano go asesorem w urzędzie gminy miasta Sanoka^[6][7]. W wyborach w 1872 ponownie został radnym i w 1874 był asesorem^[8][9]. Po raz kolejny uzyskał mandat w radzie w 1875 i w dniu 27 września tego roku został wybrany asesorem^[10][9]. Zasiadł wówczas w komisji administracyjnej^[11]. W 1878 ponownie uzyskał mandat radnego, a 14 (lub 24) września tego roku znów wybrano go asesorem^[12][13][11]. Ponownie był wybierany radnym (z koła III) i asesorem w wyborach w 1881 (należał do komisji budowlanej oraz do administracyjnej)^[14][15][11], w wyborach w 1884 (członek komisji administracyjnej)^[16][17][18]. W 1866 wsparł datkiem finansowym formowanie pułku wolnych Krakusów^[19]. Był reprezentantem narodowości żydowskiej w powołanym przez radę komitecie obchodu 200. rocznicy bitwy pod Wiedniem^[2]. Na jego byłej działce położonej przy ul. Zielonej, odkupionej przez miasto decyzją rady z 1874, został wybudowany gmach C. K. Gimnazjum^[20] (przetarg na budowę gmachu wygrał inny przedsiębiorca żydowski i zarazem radny miejski, Eisig Herzig^[21]). Po udaniu się burmistrza Cyryla Ładyżyńskiego na urlop objął przewodnictwo Rady Miejskiej 17 kwietnia 1879^[22]. W trakcie swojej wieloletniej kariery radnego miejskiego Ichel Herzig przyczynił się do uzyskania przez władze Sanoka korzystnych transakcji kredytowych^[16]. Alojzy Zielecki określił go jako człowieka niezwykle uczynnego dla miasta^[16].

20 kwietnia 1874 został wybrany z grupy gmin miejskich do Rady c. k. powiatu sanockiego^[23][24][1] i pełnił mandat w kolejnych latach^[25][26][27]. Około 1877 uzyskał reelekcję i pozostawał radnym^{[28][29][30][31]}. Około 1881 po raz trzeci został radnym i w tej kadencji pełnił funkcję zastępcy członka wydziału powiatowego^[32][33][34]. W 1884 po raz czwarty został radnym powiatowym na kolejną kadencję, piastując mandat do końca życia^{[35][36][37][38][39]}.

Zamieszkiwał w Sanoku pod adresem ul. Rynek nr 12^[40]. Zmarł w 1887^[16]. Wówczas, jako wieloletni członek rady został uroczyście przez nią pożegnany^[16].

Po nowych wyborach do rady miejskiej z 1887 funkcję asesora po Ichlu Herzigu objął Artur Goldhammer^[16]. Także w 1887 dom Ichla Herziga pod numerem 12, został odkupiony od Berty Spiro przez radę miejską i w toku dalszych prac budowlanych stał się częścią stworzonego gmachu ratusza^[41].

Przypisy

Bibliografia

• Alojzy Zielecki: W epoce autonomii galicyjskiej. Struktury organizacyjne miasta / Budownictwo i gospodarka komunalna / Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Życie kulturalne. W: Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 349-393, 397. ISBN 83-86077-57-3.
• Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 1-133. ISBN 83-909787-8-4.
• Marta Szramowiat. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Przemiany gospodarcze w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 17, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
• Stanisław Dobrowolski: Kamienica. Edelheitowie – Trendotowie – Jankowscy w Sanoku. Krosno – Sanok: Ruthenus, 2013. ISBN 978-83-7530-234-9.