Id

Id (pol. to, niem. Es, inaczej ono[1]) – pierwotny system organizacji psychicznej, źródło kształtowania się ego i superego[2].

Id jest zbiornikiem psychicznej energii, zawiera w sobie dziedziczne i wrodzone wyposażenie psychiczne z popędami włącznie, działa na zasadzie impulsów i natychmiastowej gratyfikacji zaspokojenia potrzeb[2]. Energia id funkcjonuje według zasady przyjemności[2]. Napięcie wprowadzane do świadomości przez id, usiłuje rozładować tzw. czynność odruchowa (natychmiastowa redukcja napięcia) i proces pierwotny (redukuje złożone reakcje psychiczne)[3][2].

Według Zygmunta Freuda id jest „prawdziwą rzeczywistością psychiczną”, dlatego reprezentuje wewnętrzny świat subiektywnych doznań i nie posiada żadnej wiedzy o rzeczywistości obiektywnej[2]. Wyobrażenia w tym systemie spełniają pragnienia id, pozostając w oderwaniu od rzeczywistości fizycznej i empirycznej[2]. Systemem który umożliwia konfrontowanie wyobrażeń z przedmiotami pragnień jest ego[2].

Id wraz z popędami wyrażają celowość życia indywidualnego organizmu[2].

Przypisy

  1. ↑ Encyklopedyczny słownik psychiatrii. Lucjan Korzeniowski (red.), Stanisław Pużyński (red.). Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1986, s. 170. ISBN 83-200-0775-5.
  2. ↑ a b c d e f g h Tadeusz Kobierzycki, Filozofia osobowości, wyd. I, Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury, 2001, s. 81, ISBN 83-85713-24-7.
  3. ↑ Teorie osobowości – Hall C. S., Lindzey G., Campbell J. B
Psychoanaliza
Fazy rozwoju seksualnego