Iditarod Trail Sled Dog Race

start wyścigu w 2005 roku

Iditarod Trail Sled Dog Race – jeden z najbardziej prestiżowych i najtrudniejszych w Ameryce Północnej wyścigów psich zaprzęgów. Rozgrywany jest od 1973 roku na Alasce, w Stanach Zjednoczonych[1].

Historia i specyfikacja wyścigu

trasy wyścigu

Początkowo Iditarod był pomyślany jako test dla najlepszych psów i maszerów. Do dzisiaj ewoluował i obecnie są to w pełni komercyjne zawody o wysokim poziomie trudności. Wyścig Iditarod jest jedną z największych imprez sportowych na Alasce. Każdego roku startuje więcej niż 50 maszerów. Każdy zaprzęg składa się z 12–16 psów, przy czym warunkiem klasyfikacji na mecie jest posiadanie w zaprzęgu minimum 6 psów. Ceremonia startu ma miejsce w Anchorage, po czym właściwy start odbywa się w położonej około 113 km na północ miejscowości Willow (w latach 1973–2002 właściwy start odbywał się w miejscowości Wasilla). Meta znajduje się w miasteczku Nome. Najlepsi maszerzy ze swoimi psami pokonują około 1850 kilometrów w około 9–10 dni. Wyścigi psich zaprzęgów to jedne z niewielu konkurencji sportowych, w których mężczyźni są klasyfikowani wspólnie z kobietami.

Rekordy

ceremonia startu wyścigu Iditarod (2010)

W kilku pierwszych edycjach wyścigu zwycięzcy potrzebowali na pokonanie tej trasy 20 dni. Rekord (8 dni, 03:40:13 w 2017 r.) należy do Mitcha Seaveya. Rick Swenson wygrał Iditarod 5 razy i dotychczas nikt mu nie dorównał, jest też jedynym maszerem, który wygrał ten wyścig w trzech różnych dekadach (1977, 1979, 1981, 1982, 1991). Pierwszą kobietą, która ukończyła Iditarod była w 1974 roku Mary Shields, natomiast pierwszą kobietą która wygrała Iditarod była w 1985 roku Libby Riddles. Pierwszą osobą, która zwyciężyła trzy razy z rzędu była w latach 1986–1988 Susan Butcher. Zwycięzca z 2007 roku, Lance Mackey jest pierwszym człowiekiem, który w jednym roku zwyciężył zarówno w Yukon Quest jak i w Iditarod. Zdobywając pierwsze miejsce w 2007 roku, dołączył do swojego ojca Dicka i brata Ricka, którzy zwyciężyli odpowiednio w 1978 i 1983 roku. Wszyscy trzej podczas uczestnictwa w tych zawodach startowali z numerem 13.

Iditarod Trail Sled Dog Race wygrywali przedstawiciele Stanów Zjednoczonych, Szwajcarii, Kanady i Norwegii.

Wyróżnienia

Liderujący pies lub psy zwycięskiego zaprzęgu otrzymują tytuł „Golden Harness”. Jedną z nagród dla wygrywającego Iditarod jest nowy samochód pick-up, natomiast ostatni maszer, który ukończy wyścig otrzymuje tytuł „Czerwonej Latarni”.

Zobacz też

  • Wielki Wyścig Miłosierdzia
  • Yukon Quest

Przypisy

  1. ↑ Nancy Gates: The Alaska Almanac: Facts about Alaska. Graphic Arts Center Publishing Co., 2005, s. 92. ISBN 978-0-88240-605-3. [dostęp 2016-04-05].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Iditarod Ceremonial start in Anchorage, Alaska.jpg
Autor: Frank Kovalchek from Anchorage, Alaska, USA, Licencja: CC BY 2.0

I took these photos on 6 March 2010 at the ceremonial start of the Iditarod dog sled race. The real start is from Willow. The Iditarod is known as "the last great race". It goes 1,100 miles from Willow to Nome through unforgiving terrain and downright nasty weather.

I took these photos between Goose Lake and APU. What a great day to be an Alaskan!