Ifikles
Ten artykuł od 2022-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
heros | |
Herakles zabijający węża przysłanego przez Herę | |
Występowanie | |
---|---|
Rodzina | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | Automedusa |
Rodzeństwo | Herakles (przyrodni) |
Dzieci | Jolaos, |
Ifikles – postać w mitologii greckiej. Był synem Amfitriona i Alkmeny oraz przyrodnim bratem Heraklesa od strony matki. Był również mężem Automedusy i ojcem Jolaosa, Periboi oraz Jopy.
W dzieciństwie Herakles uratował Ifiklesowi życie. Hera zesłała w nocy do ich komnaty węże. Ifikles wybudzony ze snu, przestraszył się i zaczął krzyczeć. Natomiast mały Herakles złapał gady za szyję i udusił. Ifikles był także towarzyszem Heraklesa w czasie niektórych jego prac, np. walczył z nim przeciw mieszkańcom Orchomenos. Gdy chciał poślubić córkę Kreona, musiał oddalić pierwszą żoną Automedusę. Kiedy Herakles wpadł w szał, zabił wszystkie swoje dzieci i dwoje potomków Ifiklesa. Ifiklesowi udało się tylko uratować żonę Heraklesa, Megarę oraz swojego syna, Iolaosa. Eurysteus, u którego służył Ifikles, traktował go bardzo wyrozumiale. Natomiast do jego brata odnosił się z okrucieństwem. Ifikles przestał nawet towarzyszyć przez pewien czas Heraklesowi, gdyż odpowiadała mu zależność od Erysteusa. Potem wspólnie z bratem uczestniczył w wyprawie przeciw Troi. Brał również udział w polowaniu na dzika kalidońskiego. Zadał mu pierwszą ranę, trafiając zwierzę w łopatkę. Poległ w czasie wojny z Hippokoondytami, walcząc po stronie brata. Inne wersje mitów podają, że zginął, walcząc z Molionidami. Jego grobowiec umiejscawiano w Feneos w Arkadii, gdyż tam przeniesiono go gdy był ranny. Tam skonał i został herosem.
Bibliografia
- Graves R., Mity starożytnej Grecji, Wyd. Nasza Księgarnia, Warszawa 1982, ISBN 83-10-09827-8
- Grimal P., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wrocław 1987, ISBN 83-04-01069-0
Media użyte na tej stronie
Heracles strangling the snakes sent by Hera, Attic red-figured stamnos, ca. 480–470 BCE. From Vulci, Etruria