Iga Świątek
Iga Świątek podczas French Open 2019 | ||||||||||
Pełne imię i nazwisko | Iga Natalia Świątek | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Państwo | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 31 maja 2001 | |||||||||
Wzrost | 176 cm | |||||||||
Gra | praworęczna, oburęczny bekhend | |||||||||
Status profesjonalny | październik 2016 | |||||||||
Trener | ||||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje | 11 WTA, 7 ITF | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 1 (4 kwietnia 2022) | |||||||||
Australian Open | SF (2022) | |||||||||
Roland Garros | W (2020, 2022) | |||||||||
Wimbledon | 4R (2021) | |||||||||
US Open | W (2022) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje | 0 WTA, 0 ITF | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 29 (14 lutego 2022) | |||||||||
Roland Garros | F (2021) | |||||||||
US Open | 2R (2019) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||
Strona internetowa |
Iga Natalia Świątek (ur. 31 maja 2001 w Warszawie) – polska tenisistka, zwyciężczyni jedenastu turniejów WTA w grze pojedynczej, w tym trzech turniejów wielkoszlemowych: French Open 2020 i 2022 oraz US Open 2022, od kwietnia 2022 liderka rankingu singlowego WTA.
Triumfatorka juniorskich turniejów wielkoszlemowych: Wimbledonu 2018 w grze pojedynczej oraz French Open 2018 w grze podwójnej dziewcząt w parze z Catherine McNally. Była finalistką juniorskiego Australian Open 2017 w grze podwójnej w parze z Mają Chwalińską oraz złotą medalistką Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2018 w grze podwójnej dziewcząt w parze ze Słowenką Kają Juvan. Po zwycięstwie we French Open 2020, gdzie w meczu finałowym pokonała Sofię Kenin 6:4, 6:1, została pierwszym polskim zwycięzcą turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej. 4 kwietnia 2022 jako pierwsza Polka została liderką listy WTA.
Dzieciństwo i lata młodzieńcze
Jest córką Tomasza Świątka, byłego wioślarza, uczestnika Letnich Igrzysk Olimpijskich w Seulu[1][2] oraz Doroty, ortodontki. Ma starszą o trzy lata siostrę Agatę, która jest lekarzem dentystą. Jest absolwentką niepublicznego Autorskiego Liceum Ogólnokształcącego nr 42 w Warszawie[3]. Mieszka w Raszynie.
Kariera tenisowa
Kariera juniorska
Początkowo trenowała w klubie Mera Warszawa[4], a potem w Klubie Tenisowym Legia Warszawa[5].
Występowała w reprezentacji Polski w tenisie do lat 16.
W 2015 w parze z Mają Chwalińską zdobyła tytuł mistrzyni Europy młodzików w grze podwójnej[6]. Rok później para osiągnęła triumf w kategorii kadetów[7].
W 2017 razem z Mają Chwalińską awansowały do finału Australian Open w grze podwójnej dziewcząt, lecz zostały w nim pokonane przez Biancę Andreescu i Carson Branstine wynikiem 1:6, 6:7(4).
W czerwcu 2018 triumfowała w finale wielkoszlemowego French Open w konkurencji gry podwójnej. Razem z Catherine McNally pokonały w meczu mistrzowskim Yūki Naitō i Naho Satō 6:2, 7:5.
W lipcu 2018 zwyciężyła w Wimbledonie w grze pojedynczej, pokonując w finale Szwajcarkę Leonie Küng 6:4, 6:2 (wcześniej, w ćwierćfinale pokonała Emmę Raducanu)[8][9]. W październiku tego samego roku wystąpiła na Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży w Buenos Aires. W grze pojedynczej odpadła w ćwierćfinale z Clarą Burel 4:6, 2:6, walcząc z problemami żołądkowymi. Z tego samego powodu oddała walkowerem mecz drugiej rundy gry mieszanej. W grze podwójnej w parze z Kają Juvan, rozstawione z numerem drugim, doszły do finału bez straty seta. W meczu mistrzowskim, ze względu na problemy zdrowotne Juvan, przegrały pierwszego seta 6:7(5). W drugim, po serii przełamań, odrobiły straty 7:5 i doprowadziły do supertiebreaka. Decydująca część spotkania przebiegała pod dyktando polsko–słoweńskiej pary, które wygrały 10–4 i sięgnęły po złote medale[10].
Kariera zawodowa
W 2016, w wieku 15 lat, przeszła na zawodowstwo i wygrała debiutancki turniej zawodowy ITF w Sztokholmie (10 000 $).
W 2017 wygrała swój drugi zawodowy turniej ITF w Bergamo (15 000 $), w finale pokonując Martinę Di Giuseppe 6:4, 3:6, 6:3. Na początku maja sięgnęła po tytuł w Győr, w meczu finałowym pokonawszy Gabrielę Horáčkovą 6:2, 6:2.
Po wygraniu juniorskiego Wimbledonu w lipcu 2018 postanowiła zakończyć juniorską karierę i zacząć budować swój ranking WTA. Pod koniec miesiąca doszła do półfinału turnieju ITF z pulą nagród 80 000 $ w Pradze. W ćwierćfinale odprawiła Monę Barthel 6:2, 6:3, lecz w meczu o finał przegrała z Martiną Di Giuseppe 6:1, 0:6, 6:7(3). Na przełomie sierpnia i września (zrezygnowała z występu na juniorskim US Open na rzecz startów w rozgrywkach seniorskich) wystąpiła w dwóch turniejach ITF z pulą nagród 60 000 $. W Budapeszcie straciła tylko jednego seta, w pokonanym polu zostawiając takie zawodniczki jak Jana Čepelová (6:1, 6:0), czy Sílvia Soler Espinosa (6:0, 6:4). W meczu mistrzowskim ograła wynikiem 6:2, 6:2 Katarinę Zawacką.
2019
Sezon 2019 rozpoczęła od kwalifikacji do zawodów w Auckland – jej pierwszego w karierze turnieju WTA. Premierowy pojedynek wygrała 6:2, 6:2 z Elys Venturą. W rundzie drugiej pokonała Claire Liu, jednak w decydującej fazie uległa w trzech setach Janie Čepelovej 2:6, 6:4, 4:6. Dzięki zajmowanej pozycji w rankingu WTA Tour wystartowała w kwalifikacjach do Australian Open. Po wygraniu trzech spotkań 15 stycznia 2019 rozegrała pierwszy mecz w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego. W debiucie odniosła zwycięstwo, pokonując Anę Bogdan 6:3, 3:6, 6:4. Dzień później otrzymała, w parze z Łukaszem Kubotem, dziką kartę do turnieju gry mieszanej. 17 stycznia rozegrała kolejny mecz w głównej drabince w ramach drugiej rundy, przegrywając z Camilą Giorgi 2:6, 0:6 i tym samym odpadając z turnieju głównego. W grze mieszanej u boku Kubota pokonała w pierwszej rundzie parę Alicja Rosolska–Nikola Mektić 6:1, 2:6, 10–5. W drugiej rundzie polska para musiała jednak uznać wyższość późniejszych triumfatorów imprezy Barbory Krejčíkovej i Rajeeva Rama 3:6, 6:4, 5–10.
Kolejnym startem były zawody w Budapeszcie, do których dostała się przez kwalifikacje. W pierwszej rundzie pokonała 6:3, 6:0 Olgę Danilović, aby w drugiej rundzie ulec najwyżej rozstawionej obrończyni tytułu Alison Van Uytvanck 4:6, 5:7. W Indian Wells w pierwszej rundzie kwalifikacji pokonała rozstawioną z numerem 7. Larę Arruabarrenę 6:1, 6:7(6), 6:2, jednak w kolejnej uległa Ysaline Bonaventure 6:1, 2:6, 4:6. Podobnie zaprezentowała się w turnieju w Miami: w pierwszym meczu kwalifikacji pokonała Zarinę Dijas 6:2, 7:5, lecz w kolejnym spotkaniu lepsza okazała się Sachia Vickery, z którą Polka przegrała 6:7(2), 4:6.
W kwietniu po raz pierwszy w karierze Świątek dostała się do turnieju głównego cyklu WTA dzięki pozycji zajmowanej w rankingu, a miało to miejsce na zawodach w Lugano. W pierwszej rundzie pokonała Katarinę Zawacką 6:0, 6:3, w drugiej wyeliminowała rozstawioną z numerem trzecim Viktórię Kužmovą 6:3, 3:6, 6:2. W ćwierćfinale pokonała rozstawioną z numerem ósmym Wierę Łapko 4:6, 6:4, 6:1, a w półfinale pokonała Kristýnę Plíškovą 6:0, 6:1. O tytuł zmierzyła się z Poloną Hercog, z którą przegrała 3:6, 6:3, 3:6. 15 kwietnia 2019 po raz pierwszy awansowała do pierwszej setki rankingu, zajmując 88. pozycję i zostając jednocześnie najwyżej sklasyfikowaną polską tenisistką.
W wielkoszlemowym French Open pokonała w pierwszej rundzie 6:3, 6:0 Sélénę Janicijevic. W kolejnych meczach pokonała kolejno Wang Qiang 6:3, 6:0 i Mónikę Puig, dochodząc tym samym do czwartej rundy, w której uległa Simonie Halep 1:6, 0:6.
Podczas kwalifikacji do zawodów w Birmingham pokonała kolejno Martinę Trevisan, Destanee Aiavę i Bernardę Perę. W turnieju głównym uległa w pierwszej rundzie Jeļenie Ostapenko 0:6, 2:6. W pierwszej rundzie kwalifikacji turnieju w Eastbourne przegrała z Samanthą Stosur 0:6, 3:6. Udział w wielkoszlemowym Wimbledonie zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając 2:6, 6:7(3) z Viktoriją Golubic.
Kolejnym startem były zawody w Waszyngtonie, podczas których pokonała Uns Dżabir 4:6, 6:4, 6:4. W kolejnej rundzie uległa jednak Jessice Peguli 7:5, 4:6, 1:6. W turnieju w Toronto przeszła eliminacje, wygrywając kolejno z Shelby Rogers 6:4, 7:5 oraz Heather Watson 6:4, 6:2. W głównej drabince turnieju wygrała z Ajlą Tomljanović po kreczu przy stanie 4:1. Następnie pokonała Caroline Wozniacki 1:6, 6:3, 6:4, w trzeciej rundzie zaś przegrała z Naomi Ōsaką 6:7(4), 4:6.
W turnieju w Cincinnati również przeszła przez kwalifikacje, zwyciężając w nich Katerynę Kozłową i Wang Yafan. W turnieju głównym wygrała w pierwszej rundzie z Caroline Garcią 7:6(1), 6:1, ulegając jednak w drugiej Anett Kontaveit 4:6, 6:7(2). Podczas wielkoszlemowego US Open w grze pojedynczej wygrała w pierwszej rundzie z Ivaną Jorović 6:0, 6:1, w drugiej rundzie uległa jednak Anastasii Sevastovej 6:1, 1:6, 3:6. Wzięła także udział w zawodach gry podwójnej wraz z Magdą Linette, pokonując w pierwszej rundzie Coco Vandeweghe i Bethanie Mattek-Sands 3:6, 6:3, 7:5, a następnie przegrywając z Hsieh Su-wei i Barborą Strýcovą 4:6, 6:7(4).
21 września ogłosiła, że nie wystąpi w żadnych kolejnych zawodach w 2019 z powodu kontuzji stopy, a do gry w turniejach zamierza powrócić podczas rozgrywek w Australii w styczniu 2020[11], zaczynając sezon od wielkoszlemowego Australian Open[12].
2020
Sezon rozpoczęła od udziału w wielkoszlemowym Australian Open. W pierwszej rundzie gry pojedynczej pokonała Tímeę Babos 6:3, 6:2, natomiast w drugiej wygrała z Carlą Suárez Navarro 6:3, 7:5. W trzeciej rundzie stoczyła pojedynek z Donną Vekić, wygrywając 7:5, 6:3. W czwartej rundzie przegrała z Anett Kontaveit 7:6(4), 5:7, 5:7.
W ramach Australian Open wzięła udział także w zawodach gry mieszanej wraz z Łukaszem Kubotem, pokonując w pierwszej rundzie parę Ellen Perez–Luke Saville 6:4, 7:5, a w drugiej duet Chan Hao-ching–Michael Venus 6:2, 6:3. Polski duet odpadł w ćwierćfinale po przegranym pojedynku z parą Astra Sharma–John-Patrick Smith 6:3, 6:7(4), 3–10.
Na początku lutego wraz z prowadzoną przez Dawida Celta reprezentacją Polski, będącą w grupie ze Słowenią, Turcją i Szwecją, rozpoczęła rozgrywki kwalifikacyjne w Pucharze Federacji w Luksemburgu, wygrywając wszystkie trzy mecze kolejno ze Słowenką Niką Radišić 6:2, 6:1, Turczynką Berfu Cengiz 6:3, 6:0 i Szwedką Mirjam Björklund 7:5, 4:6, 6:3. Tym samym reprezentacja Polski zapewniła sobie awans do fazy play-offów. Pod koniec miesiąca rozpoczęła zawody w grze pojedynczej w turnieju w Dosze, pokonując w pierwszej rundzie Donnę Vekić 6:4, 7:5. W drugiej rundzie uległa jednak Swietłanie Kuzniecowej 2:6, 2:6 i odpadła z turnieju.
W wielkoszlemowym US Open w pierwszej rundzie pokonała rozstawioną z numerem 29. Wieronikę Kudiermietową 6:3, 6:3 następnie Sachię Vickery 6:7(5), 6:3, 6:4, a w trzeciej rundzie przegrała z Wiktoryją Azaranką 4:6, 2:6.
We French Open wyeliminowała w pierwszej rundzie rozstawioną z numerem 15. Markétę Vondroušovą 6:1, 6:2. W kolejnych meczach pokonała Hsieh Su-wei 6:1, 6:4 i Eugenie Bouchard 6:3, 6:2, dochodząc tym samym do czwartej rundy, w której ponownie spotkała się z najwyżej rozstawioną Simoną Halep. Wygrywając 6:1, 6:2, zrewanżowała się za porażkę 1:6, 0:6 sprzed roku. W ćwierćfinale zwyciężyła Martinę Trevisan 6:3, 6:1, a w półfinale Nadię Podoroską 6:2, 6:1. W meczu finałowym pokonała rozstawioną z numerem 4. Sofię Kenin 6:4, 6:1, zostając pierwszym polskim zwycięzcą turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej[13][14]. Wystartowała również na kortach Rolanda Garrosa w grze podwójnej z Nicole Melichar, pokonując w pierwszej rundzie parę Xenia Knoll–Danka Kovinić 6:1, 6:3, w następnej Laurę Siegemund i Wierę Zwonariową (skreczowały przy stanie 6:3). W trzeciej rundzie pokonały rozstawione z numerem 6. Květę Peschke i Demi Schuurs 6:3, 6:4, a w ćwierćfinale Asię Muhammad i Jessicę Pegulę 6:3, 6:4. Debel odpadł w półfinale po przegranym pojedynku z parą Alexa Guarachi–Desirae Krawczyk 6:7(5), 6:1, 4:6.
10 października poinformowała o zakończeniu gry w sezonie 2020 i planowanym powrocie w sezonie 2021[15].
W dniach 7–8 grudnia WTA powiadomiła o przyznaniu jej dwóch spośród kilku najważniejszych dorocznych nagród przydzielanych przez tę organizację: WTA Fan Favorite (dla ulubionej zawodniczki z punktu widzenia kibiców)[16] oraz WTA Most Improved Player of the Year (dla zawodniczki, która w ciągu minionego sezonu uczyniła największy postęp w swoim poziomie gry). Nadto jej główny trener Piotr Sierzputowski otrzymał nagrodę WTA Coach of the Year (dla najlepszego trenera tenisowego na przestrzeni ocenianego roku)[17].
2021
9 stycznia w ramach organizowanego przez „Przegląd Sportowy” Plebiscytu na 10 Najlepszych Sportowców Polski 2020 roku zajęła 2. miejsce (za Robertem Lewandowskim)[18].
Sezon rozpoczęła od gry w turnieju w Melbourne. Dzięki tzw. wolnemu losowi zmagania zaczęła od drugiej rundy, w której pokonała Kaję Juvan 2:6, 6:2, 6:1, jednak w trzeciej uległa Jekatierinie Aleksandrowej 4:6, 2:6. Kolejnym turniejem był Australian Open, w którym w pierwszej rundzie pokonała Arantxę Rus 6:1, 6:3. W drugiej rundzie wygrała z Camilą Giorgi 6:2, 6:4, a w trzeciej rundzie pokonała Fionę Ferro 6:4, 6:3. W meczu o ćwierćfinał uległa Simonie Halep 6:3, 1:6, 4:6. W zawodach gry mieszanej razem z Łukaszem Kubotem pokonali w pierwszym meczu parę Astra Sharma–John-Patrick Smith 5:7, 7:6(6), 10–6, natomiast w kolejnym spotkaniu ulegli mikstowi Hayley Carter–Sander Gillé 4:6, 1:6.
Kolejnym startem Świątek były zawody w Adelaide, w których została rozstawiona z numerem 5. W pierwszej rundzie pokonała Madison Brengle 6:3, 6:4, w drugiej natomiast wygrała z Maddison Inglis 6:1, 6:3. W ćwierćfinale pokonała Danielle Collins po kreczu przy stanie 6:2, 3:0, a w półfinale zwyciężyła z Jil Teichmann 6:3, 6:2. W meczu mistrzowskim triumfowała 6:2, 6:2 nad Belindą Bencic, tym samym sięgając po drugi w karierze tytuł zawodów cyklu WTA Tour.
Następnie wzięła udział w turnieju w Dubaju jako rozstawiona z numerem 8. Zawody rozpoczęła od drugiej rundy, w której wygrała z Misaki Doi 6:2, 6:4. W trzeciej rundzie uległa Garbiñe Muguruzie 0:6, 4:6. Udział w singlowej rywalizacji podczas turnieju rangi WTA 1000 w Miami polska tenisistka, rozstawiona z numerem 15., zakończyła na trzeciej rundzie, po zwycięstwie 6:4, 6:2 z Barborą Krejčíkovą i porażce 4:6, 6:2, 2:6 z Aną Konjuh[19].
W turnieju w Madrycie Świątek dotarła do trzeciej rundy, wcześniej wygrywając z Alison Riske i Laurą Siegemund. W meczu o ćwierćfinał przegrała z liderką rankingu Ashleigh Barty 5:7, 4:6. Kolejnym startem były rozgrywki w Rzymie, w których została rozstawiona z numerem 15. W pierwszej rundzie pokonała Alison Riske po kreczu rywalki przy stanie 5:4, w drugiej pokonała Madison Keys 7:5, 6:1, a w trzeciej rundzie wygrała z Barborą Krejčíkovą 3:6, 7:6(5), 7:5. W ćwierćfinale zwyciężyła z rozstawioną z numerem szóstym Eliną Switoliną 6:2, 7:5, a w półfinale pokonała Coco Gauff 7:6(3), 6:3. W meczu mistrzowskim triumfowała 6:0, 6:0 nad byłą liderką rankingu Karolíną Plíškovą, tym samym sięgając po trzeci w karierze tytuł zawodów cyklu WTA Tour i pierwszy tytuł rangi WTA 1000.
Po turnieju w Rzymie przystąpiła do udziału we French Open w grze pojedynczej oraz podwójnej. W singlu rozstawiona z numerem 8. bez straty seta przeszła przez pierwsze rundy turnieju, po drodze pokonując Kaję Juvan 6:0, 7:5, Rebeccę Peterson 6:1, 6:1, Anett Kontaveit 7:6(4), 6:0 oraz Martę Kostiuk 6:3, 6:4. W ćwierćfinale uległa rozstawionej z numerem 17. Marii Sakari 4:6, 4:6. W grze podwójnej w parze z Bethanie Mattek-Sands została rozstawiona z numerem 14. i dotarła do finału imprezy. Polka i Amerykanka pokonały Aubane Droguet i Sélénę Janicijevic 6:0, 6:1, następnie Annę-Lenę Friedsam i Wang Yafan 7:5, 6:3, w trzeciej rundzie najwyżej rozstawione Hsieh Su-wei i Elise Mertens 5:7, 6:4, 7:5, w ćwierćfinale parę rozstawioną z numerem 11. – Dariję Jurak i Andreję Klepač 6:3, 6:2 oraz w półfinale Irinę-Camelię Begu i Nadię Podoroską 6:3, 6:4. W finale uległy parze oznaczonej numerem drugim, Barborze Krejčíkovej i Kateřinie Siniakovej 4:6, 2:6.
Okres gry na kortach trawiastych zainaugurowała udziałem w turnieju w Eastbourne. W pierwszej rundzie pokonała Heather Watson 6:3, 6:7(4), 7:5, w drugim meczu zaś uległa Darji Kasatkinie 6:4, 0:6, 1:6. Podczas Wimbledonu pokonała bez straty seta Hsieh Su-wei, Wierę Zwonariową i Irinę-Camelię Begu, a w czwartej rundzie przegrała z Uns Dżabir 7:5, 1:6, 1:6. Osiągnięty rezultat pozwolił Polce awansować w rankingu WTA na ósmą pozycję, najwyższą w dotychczasowej karierze[20].
Po Wimbledonie zagrała na igrzyskach olimpijskich. W pierwszej rundzie singla pokonała Monę Barthel 6:2, 6:2. W kolejnej rundzie Polka uległa Pauli Badosie 3:6, 6:7(4). W duecie z Łukaszem Kubotem wystąpiła też w turnieju miksta. Ich przeciwnikami byli Francuzi Fiona Ferro i Pierre-Hugues Herbert. Polska para wygrała mecz 6:3, 7:6(3). W pojedynku ćwierćfinałowym Kubot i Świątek przegrali z reprezentantami Rosyjskiego Komitetu Olimpijskiego – Jeleną Wiesniną i Asłanem Karacewem 4:6, 4:6.
W kolejnym turnieju na twardej nawierzchni, w Cincinnati, była rozstawiona z numerem 6., co dało jej wolny los w pierwszej rundzie. W drugiej uległa jednak Uns Dżabir 3:6, 3:6. Następnie przystąpiła jako rozstawiona z numerem 7. do US Open. Doszła do czwartej rundy, w której 7:6(12), 6:3 pokonała ją Belinda Bencic. Po drodze pokonała Jamie Loeb 6:3, 6:4, Fionę Ferro 3:6, 7:6(3), 6:0 oraz Anett Kontaveit 6:3, 4:6, 6:3.
Następnie w Ostrawie po raz pierwszy wystartowała jako najwyżej rozstawiona w turnieju rangi WTA 500. W pierwszej rundzie skorzystała z wolnego losu, a w kolejnych dwóch pokonała tenisistki z Kazachstanu: Juliję Putincewę 6:4, 6:4 oraz Jelenę Rybakinę 7:6(5), 6:2. W półfinale uległa jednak rozstawionej z czwórką Marii Sakari 4:6, 5:7. Zdobyte punkty pozwoliły jej awansować na najwyższe w karierze, czwarte miejsce w rankingu WTA.
Tak wysokie miejsce w rankingu pozwoliło jej na rozstawienie z nr 2. i wolny los w pierwszej rundzie turnieju w Indian Wells. W rudzie drugiej pokonała Petrę Martić 6:1, 6:2, a w trzeciej Wieronikę Kudiermietową 6:1, 6:0, jednak w czwartej rundzie uległa zwyciężczyni French Open 2017 – Jeļenie Ostapenko – 4:6, 3:6.
Zdobyte w 2021 punkty rankingowe pozwoliły jej, jako drugiej Polce w historii, wystąpić w WTA Finals, które odbyły się w meksykańskiej Guadalajarze. W czteroosobowej grupie poniosła dwie porażki – z Marią Sakari 2:6, 4:6 i Aryną Sabalenką 6:2, 2:6, 5:7 – oraz odniosła jedno zwycięstwo – z Paulą Badosą 7:5, 6:4. Rok 2021 zakończyła na 9. miejscu w rankingu.
4 grudnia 2021 Iga Świątek zakończyła współpracę z trenerem Piotrem Sierzputowskim, który trenował tenisistkę przez okres ponad pięciu lat[21]. Nowym trenerem został Tomasz Wiktorowski, który wcześniej pełnił funkcję trenera m.in. Agnieszki Radwańskiej[22].
2022
Sezon rozpoczęła od startu w turnieju w Adelaide, gdzie broniła tytułu. Po zwycięstwach w trzech pierwszych rundach nad Darią Saville 6:3, 6:3, Leylah Fernandez 6:1, 6:2 i Wiktoryją Azaranką 6:3, 2:6, 6:1, w półfinale musiała uznać wyższość liderki rankingu Ashleigh Barty 2:6, 4:6[23].
Do pierwszego wielkoszlemowego turnieju sezonu, Australian Open, przystąpiła jako rozstawiona z numerem 7. W pierwszej rundzie pokonała kwalifikantkę Harriet Dart 6:3, 6:0, w drugiej Rebeccę Peterson 6:2, 6:2, a w trzeciej Darję Kasatkinę 6:2, 6:3. Dzięki tym wynikom awansowała po raz szósty z rzędu do drugiego tygodnia turnieju wielkoszlemowego. W czwartej rundzie jej rywalką była Sorana Cîrstea, z którą pojedynek wygrała 5:7, 6:3, 6:3. Turniej zakończyła półfinałową porażką z Danielle Collins 4:6, 1:6, po drodze pokonując w ćwierćfinale Kaię Kanepi 4:6, 7:6(2), 6:3. Dzięki punktom zdobytym na australijskich kortach ponownie osiągnęła 4. miejsce w rankingu WTA.
Następnie przystąpiła do turnieju WTA 500 w Dubaju, gdzie w pierwszym meczu pokonała Darję Kasatkinę 6:1, 6:2. W kolejnym meczu przegrała z Jeleną Ostapenko 6:4, 1:6, 6:7(4).
Po występie w Dubaju rozpoczęła zmagania w pierwszym w ciągu roku turnieju WTA 1000, w Dosze. W pierwszej rundzie miała wolny los. Zaczęła od II rundy w meczu z Viktoriją Golubic, zwyciężając 6:2, 3:6, 6:2. W III rundzie Idze Świątek ponownie przyszło grać z Darją Kasatkiną, nad którą triumfowała 6:3, 6:0. W ćwierćfinale zmierzyła się z wiceliderką światowego rankingu, Aryną Sabalenką, odnosząc zwycięstwo 6:2, 6:3. W półfinale nastąpił pojedynek z Marią Sakari, z którą do tej pory Polka nie wygrała ani jednego z trzech rozegranych spotkań. Mecz zakończył się wynikiem 6:4, 6:3, dzięki czemu po raz drugi w karierze awansowała do finału turnieju WTA rangi 1000. Jej rywalką była Anett Kontaveit, którą Polka pokonała 6:2, 6:0, zdobywając drugi tytuł mistrzowski w turnieju tej rangi. Dzięki temu zwycięstwu Iga Świątek wróciła na 4. miejsce w światowym rankingu, wyrównując swój dotychczasowy rekord.
Kolejnym turniejem, do którego przystąpiła, były zawody w Indian Wells. Zmagania rozpoczęła od drugiej rundy, w której pokonała Anhelinę Kalininę 5:7, 6:0, 6:1. Kolejny mecz z Clarą Tauson zakończył się wynikiem 6:7(3), 6:2, 6:1. W czwartej rundzie pokonała Angelique Kerber 4:6, 6:2, 6:3. W ćwierćfinale wygrała z Madison Keys 6:1, 6:0, a półfinale zwyciężyła z Simoną Halep 7:6(6), 6:4. Finałową przeciwniczką Świątek była Maria Sakari. Spotkanie zakończyło się wygraną Polki 6:4, 6:1. Po turnieju awansowała na pozycję wiceliderki rankingu singlowego.
Na turnieju w Miami była rozstawiona z numerem 2., a w związku z tym zmagania rozpoczęła od pojedynku drugiej rundy, w której pokonała Viktoriję Golubic 6:2, 6:0. W kolejnych rundach wygrała z Madison Brengle 6:0, 6:3, Coco Gauff 6:3, 6:1, w ćwierćfinale pokonała Petrę Kvitovą 6:3, 6:3, w półfinale zaś Jessicę Pegulę 6:2, 7:5. W finale zwyciężyła z Naomi Ōsaką 6:4, 6:0, jako czwarta zawodniczka w historii zdobywając tzw. Sunshine Double (zwycięstwo w obydwu amerykańskich wiosennych turniejach rangi 1000)[24]. Po turnieju jako pierwsza Polka w historii awansowała na pozycję liderki rankingu WTA.
W kwietniu wzięła udział w turnieju w Stuttgarcie, będąc rozstawiona z nr 1.[25] Podczas zawodów pokonała kolejno: Evę Lys 6:1, 6:1, Emmę Raducanu 6:4, 6:4, w półfinale Ludmiłę Samsonową 6:7(4), 6:4, 7:5 i w finale Arynę Sabalenkę 6:2, 6:2. Iga Świątek wygrała tym samym czwarty turniej WTA z rzędu i umocniła się na pozycji liderki rankingu WTA[26].
W pierwszej połowie maja wzięła udział w zawodach w Rzymie, gdzie broniła tytułu zdobytego przed rokiem. Jako najwyżej rozstawiona odniosła w turnieju zwycięstwo, pokonując kolejno od drugiej rundy: Elenę-Gabrielę Ruse 6:3, 6:0, Wiktoryję Azarankę 6:4, 6:1, Biancę Andreescu 7:6(2), 6:0. W półfinale wygrała z Aryną Sabalenką 6:2, 6:1 (zostając siódmą zawodniczką, która dotarła do dwóch finałów w Rzymie przed ukończeniem 21. roku życia[27]), w finale zaś pokonała Uns Dżabir 6:2, 6:2. Zdobyła w ten sposób piąty z rzędu tytuł WTA, w tym czwarty w kategorii WTA 1000, jako druga zawodniczka w XXI w. (po Serenie Williams). Tym samym przedłużyła passę wygranych meczów z rzędu do 28. (czwarta najdłuższa seria w tym stuleciu)[28][29].
Następnym turniejem rozgrywanym przez liderkę rankingu był wielkoszlemowy French Open. Rozstawiona z numerem 1. w pierwszych czterech rundach Świątek odniosła zwycięstwa w meczach z: Łesią Curenko 6:2, 6:0, Alison Riske 6:0, 6:2, Danką Kovinić 6:3, 7:5 oraz Zheng Qinwen 6:7(5), 6:0, 6:2. W ćwierćfinale przyszło jej się mierzyć z Jessicą Pegulą, którą pokonała 6:3, 6:2. W półfinale mecz z Darją Kasatkiną zakończył się wynikiem 6:2, 6:1 na korzyść Polki. W finale zmierzyła się z osiemnastoletnią Coco Gauff, odnosząc po 68 minutach zwycięstwo 6:1, 6:3 i tym samym dołączając do grona dziesięciu zawodniczek, które wygrały więcej niż jeden raz turniej im. Rolanda Garrosa. Finał francuskiego turnieju był 35. spotkaniem z rzędu wygranym przez Świątek. Wyrównała nim osiągnięcie Venus Williams i wyprzedziła Serenę Williams[30].
Kolejnym turniejem, w którym wzięła udział, był Wimbledon. W pierwszej rundzie pokonała Janę Fett 6:0, 6:3, w drugiej rundzie Lesley Pattinamę Kerkhove 6:4, 4:6, 6:3, ustanawiając swój rekord 37 spotkań bez porażki i zrównała się z Martiną Hingis. W 3. rundzie przegrała z Alizé Cornet 4:6, 2:6[31].
Pod koniec lipca wystąpiła w turnieju WTA 250 w Warszawie, pokonując w pierwszym spotkaniu Magdalenę Fręch 6:1, 6:2[32]. W kolejnym meczu pokonała Gabrielę Lee 6:3, 6:2, a w ćwierćfinale przegrała z Caroline Garcią 1:6, 6:1, 4:6.
Następnie wzięła udział w turnieju w Toronto. W pierwszej rundzie miała wolny los, w drugiej pokonała Ajlę Tomljanović 6:1, 6:2. W 3. rundzie przegrała z Beatriz Haddad Maią 4:6, 6:3, 5:7[33].
Tydzień później w Cincinnati zmagania również zaczęła od drugiej rundy, w której pokonała Sloane Stephens 6:4, 7:5. W 3. rundzie uległa Madison Keys 3:6, 4:6.[34]
Podczas wielkoszlemowego US Open liderka rankingu w pierwszych czterech rundach odniosła zwycięstwa w meczach z: Jasmine Paolini 6:3, 6:0, Sloane Stephens 6:3, 6:2, Lauren Davis 6:3, 6:4 oraz Jule Niemeier 2:6, 6:4, 6:0. W ćwierćfinale trafiła na Jessicę Pegulę, którą pokonała 6:3, 7:6(4). W półfinale Polce przyszło się zmierzyć z Aryną Sabalenką, którą pokonała w trzech setach: 3:6, 6:1, 6:4. W finale mierzyła się z Uns Dżabir, którą pokonała z wynikiem 6:2, 7:6(5). Zdobyła w ten sposób swój dziesiąty tytuł w cyklu WTA Tour oraz trzeci tytuł wielkoszlemowy. Świątek została pierwszą polską triumfatorką US Open[35].
Po udanym turnieju w Nowym Jorku udała się do Ostrawy zmagania zaczęła od drugiej rundy, w której pokonała Ajlę Tomljanović po kreczu 7:5, 2:2. W ćwierćfinale zmierzyła się z Catherine McNally którą pokonała 6:4, 6:4. W półfinale trafiła na Jekatierinę Aleksandrową którą pokonała w trzech setach 7:6(5), 2:6, 6:4. W finale przegrała z Barborą Krejčíkovą 7:5, 6:7(4), 3:6[36].
Następnym turniejem Świątek był turniej w San Diego w którym również miała wolny los. W drugiej rundzie pokonała Zheng Qinwen 6:4, 4:6, 6:1. W ćwierćfinale pokonała Coco Gauff 6:0, 6:3 a w półfinale rozprawiła się z Jessicą Pegulą 4:6, 6:2, 6:2. W finale mierzyła się z Donną Vekić, którą pokonała wynikiem 6:3, 3:6, 6:0[37]. Zdobyła tym samym swój jedenasty tytuł w cyklu WTA w karierze, oraz ósmy w sezonie.
Ostatnim startem Polki były kończący sezon Turniej Mistrzyń rozgrywany w Fort Worth. Świątek była najwyżej rozstawioną tenisistką turnieju. Trafiła do grupy "Tracy Austin" a w raz z nią: Coco Gauff, Caroline Garcia oraz Darja Kasatkina[38]. W zmaganiach grupowych pokonała wszystkie przeciwniczki: Darię Kasatkinę 6:2, 6:3, Caroline Garcię 6:3, 6:2[39] a Coco Gauff 6:3, 6:0[40]. Zmagania w WTA Finals 2022 zakończyła na etapie półfinału w którym przegrała z Aryną Sabalenką 2:6, 6:2, 1:6[41].
Sezon 2022 zakończyła na 1. miejscu w rankingu.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | 2R | 4R | 4R | SF | 0 / 4 | 12 – 4 | |||||||||||||||||
French Open | A | A | A | 4R | W | QF | W | 2 / 4 | 21 – 2 | |||||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | 1R | NH | 4R | 3R | 0 / 3 | 5 – 3 | |||||||||||||||||
US Open | A | A | A | 2R | 3R | 4R | W | 1 / 4 | 13 – 3 | |||||||||||||||||
Ranking na koniec roku | 903 | 690 | 175 | 61 | 17 | 9 | 1 | 3 / 15 | 51 – 12 |
Występy w grze podwójnej
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||
French Open | A | A | A | A | SF | F | A | 0 / 2 | 9 – 2 | ||||||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||
US Open | A | A | A | 2R | A | A | A | 0 / 1 | 1 – 1 | ||||||||||||||||||
Ranking na koniec roku | – | – | 1097 | 453 | 75 | 41 | – | 0 / 3 | 10 – 3 |
Występy w grze mieszanej
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | 2R | QF | 2R | A | 0 / 3 | 4 – 3 | ||||||||||||||||||
French Open | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||
US Open | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||
0 / 3 | 4 – 3 |
Występy juniorskie w grze pojedynczej
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły |
---|---|---|---|---|
Australian Open | A | 1R | A | 0 / 1 |
French Open | QF | QF | SF | 0 / 3 |
Wimbledon | 1R | A | W | 1 / 2 |
US Open | 2R | A | A | 0 / 1 |
Występy juniorskie w grze podwójnej
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły |
---|---|---|---|---|
Australian Open | A | F | A | 0 / 1 |
French Open | QF | 1R | W | 1 / 3 |
Wimbledon | SF | A | A | 0 / 1 |
US Open | SF | A | A | 0 / 1 |
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 13 (11–2)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 14 kwietnia 2019 | Lugano | Ceglana | Polona Hercog | 3:6, 6:3, 3:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 10 października 2020 | French Open | Ceglana | Sofia Kenin | 6:4, 6:1 |
Zwyciężczyni | 2. | 27 lutego 2021 | Adelaide | Twarda | Belinda Bencic | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 3. | 16 maja 2021 | Rzym | Ceglana | Karolína Plíšková | 6:0, 6:0 |
Zwyciężczyni | 4. | 26 lutego 2022 | Doha | Twarda | Anett Kontaveit | 6:2, 6:0 |
Zwyciężczyni | 5. | 20 marca 2022 | Indian Wells | Twarda | Maria Sakari | 6:4, 6:1 |
Zwyciężczyni | 6. | 2 kwietnia 2022 | Miami | Twarda | Naomi Ōsaka | 6:4, 6:0 |
Zwyciężczyni | 7. | 24 kwietnia 2022 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Aryna Sabalenka | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 8. | 15 maja 2022 | Rzym | Ceglana | Uns Dżabir | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 9. | 4 czerwca 2022 | French Open | Ceglana | Coco Gauff | 6:1, 6:3 |
Zwyciężczyni | 10. | 10 września 2022 | US Open | Twarda | Uns Dżabir | 6:2, 7:6(5) |
Finalistka | 2. | 9 października 2022 | Ostrawa | Twarda (hala) | Barbora Krejčíková | 7:5, 6:7(4), 3:6 |
Zwyciężczyni | 11. | 16 października 2022 | San Diego | Twarda | Donna Vekić | 6:3, 3:6, 6:0 |
Gra podwójna 1 (0–1)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 13 czerwca 2021 | French Open | Ceglana | Bethanie Mattek-Sands | Barbora Krejčíková Kateřina Siniaková | 4:6, 2:6 |
Historia występów w turniejach WTA w grze pojedynczej
|
|
Turniej | Kategoria do 2020 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Z–P | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wielki Szlem | |||||||||||||||||||||
Australian Open | A | A | A | 2RQ | 4R | 4R | SF | 12–4 | |||||||||||||
French Open | A | A | A | 4R | W | QF | W | 21–2 | |||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | 1R | NH | 4R | 3R | 5–3 | |||||||||||||
US Open | A | A | A | 2R | 3R | 4R | W | 13–3 | |||||||||||||
Z–P w Wielkim Szlemiea | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 5–4 | 12–2 | 13–4 | 21–2 | 51–12 | |||||||||||||
Igrzyska olimpijskie | |||||||||||||||||||||
Letnie igrzyska olimpijskie | A | 2R | 1–1 | ||||||||||||||||||
Mistrzostwa kończące sezon | |||||||||||||||||||||
WTA Finals | A | A | A | A | NH | RR | SF | 4–3 | |||||||||||||
Turnieje WTA 1000 | |||||||||||||||||||||
Dubaj | Premier 5/Premier | A | A | A | A | P | 3R | 500 | 1–1 | ||||||||||||
Doha | Premier 5/Premier | A | A | A | A | 2R | 500 | W | 6–1 | ||||||||||||
Indian Wells | Premier Mandatory | A | A | A | LQ | NH | 4R | W | 9–2 | ||||||||||||
Miami | Premier Mandatory | A | A | A | LQ | NH | 3R | W | 8–2 | ||||||||||||
Madryt | Premier Mandatory | A | A | A | A | NH | 3R | A | 2–1 | ||||||||||||
Rzym | Premier 5 | A | A | A | A | 1R | W | W | 11–1 | ||||||||||||
Montreal/Toronto | Premier 5 | A | A | A | 3RQ | NH | A | 3R | 5–2 | ||||||||||||
Cincinnati | Premier 5 | A | A | A | 2RQ | 1R | 2R | 3R | 4–4 | ||||||||||||
Guadalajara | – | Nie rozegrano | A | 0–0 | |||||||||||||||||
Wuhan | Premier 5 | A | A | A | A | NH | 0–0 | ||||||||||||||
Pekin | Premier Mandatory | A | A | A | A | NH | 0–0 | ||||||||||||||
Turnieje WTA 500b | |||||||||||||||||||||
Melbourne | – | Nie rozegrano | 3R | NH | 1–1 | ||||||||||||||||
Adelaide | Premier | Nie rozegrano | A | W | SF | 8–1 | |||||||||||||||
Doha | Premier 5/Premier | A | A | A | A | P5 | A | 1000 | 0–0 | ||||||||||||
Dubaj | Premier 5/Premier | A | A | A | A | A | 1000 | 2R | 1–1 | ||||||||||||
Stuttgart | Premier | A | A | A | A | NH | A | W | 4–0 | ||||||||||||
Eastbourne | Premier | A | A | A | LQ | NH | 2R | A | 1–2 | ||||||||||||
Ostrawa | Premier | Nie rozegrano | A | SF | F | 5–2 | |||||||||||||||
San Diego | – | Nie rozegrano | W | 4–0 | |||||||||||||||||
Turnieje WTA 250b | |||||||||||||||||||||
Birmingham | Premier | A | A | A | 1RQ | NH | A | A | 3–1 | ||||||||||||
Budapeszt | International | ITF | A | A | 2RQ | NH | A | A | 3–1 | ||||||||||||
Praga | International | A | A | A | 1RQ | A | A | A | 3–1 | ||||||||||||
Gdynia/Warszawa | – | Nie rozegrano | A | QF | 2–1 | ||||||||||||||||
Waszyngton | International | A | A | A | 2R | NH | A | 1–1 | |||||||||||||
Dawne turnieje WTAb | |||||||||||||||||||||
Auckland | International | A | A | A | LQ | A | NH | 2–1 | |||||||||||||
Lugano | International | NH | A | A | F | NH | 4–1 | ||||||||||||||
Statystyki całej karieryc | |||||||||||||||||||||
Bilans spotkań na nawierzchni twardej | 10–1 | 0–0 | 8–1 | 20–10 | 7–4 | 20–11 | 47–7 | 112–34 | |||||||||||||
Bilans spotkań na nawierzchni ziemnej | 0–0 | 11–2 | 34–5 | 10–3 | 7–1 | 12–2 | 18–1 | 92–14 | |||||||||||||
Bilans spotkań na nawierzchni trawiastej | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 3–3 | 0–0 | 4–2 | 2–1 | 9–6 | |||||||||||||
Bilans spotkań na nawierzchni dywanowej | 0–1 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–1 | |||||||||||||
Ogólny bilans spotkań | 10–2 | 11–2 | 42–6 | 33–16 | 14–5 | 36–15 | 67–9 | 213–55 | |||||||||||||
Liczba rozegranych turniejów WTA | 0 | 0 | 0 | 15 | 6 | 16 | 17 | 54 | |||||||||||||
Wygrane turnieje | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 2 | 8 | 11 | |||||||||||||
Procent zwycięstw | 83,33 | 84,62 | 86,67 | 67,35 | 73,68 | 70,59 | 88,15 | 79,48 | |||||||||||||
Ranking na koniec roku | 903 | 690 | 175 | 61 | 17 | 9 | 1 |
Finały turniejów ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza 7 (7–0)
Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Przeciwniczka | Wynik | |
Zwyciężczyni | 1. | 30/10/2016 | Sztokholm | 10 000 | Twarda (hala) | Laura-Ioana Andrei | 6:4, 6:3 |
Zwyciężczyni | 2. | 18/02/2017 | Bergamo | 15 000 | Ceglana (hala) | Martina Di Giuseppe | 6:4, 3:6, 6:3 |
Zwyciężczyni | 3. | 07/05/2017 | Győr | 15 000 | Ceglana | Gabriela Horáčková | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 4. | 25/02/2018 | Szarm el-Szejk | 15 000 | Twarda | Britt Geukens | 6:3, 6:1 |
Zwyciężczyni | 5. | 15/04/2018 | Pelham | 25 000 | Ceglana | Allie Kiick | 6:2, 6:0 |
Zwyciężczyni | 6. | 01/09/2018 | Budapeszt | 60 000 | Ceglana | Katarina Zawacka | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 7. | 09/09/2018 | Montreux | 60 000 | Ceglana | Kimberley Zimmermann | 6:2, 6:2 |
Gra podwójna 1 (0–1)
Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik | |
Finalistka | 1. | 12/02/2018 | Szarm el-Szejk | 15 000 | Twarda | Constanze Stepan | Anna Morgina Walerija Sołowjowa | 4:6, 2:6 |
Występy w igrzyskach olimpijskich
Gra pojedyncza
Runda | Przeciwniczka | Wynik |
---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Polska [6] | ||
I runda | Niemcy: Mona Barthel | 6:2, 6:2 |
II runda | Hiszpania: Paula Badosa | 3:6, 6:7(4) |
Gra mieszana
Runda | Partner | Przeciwnicy | Wynik |
---|---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Polska | |||
I runda | Łukasz Kubot | Francja: Fiona Ferro / Pierre-Hugues Herbert | 6:3, 7:6(3) |
Ćwierćfinał | Rosyjski Komitet Olimpijski: Jelena Wiesnina / Asłan Karacew | 4:6, 4:6 |
Mistrzostwa kończące sezon – WTA Finals
Runda | Data | Przeciwniczka | Wynik | |
---|---|---|---|---|
WTA Finals 2021 Rozstawienie: 5. | ||||
Faza grupowa (4. miejsce) | 11 listopada | Maria Sakari [4] | 2:6, 4:6 | |
13 listopada | Aryna Sabalenka [1] | 6:2, 2:6, 5:7 | ||
15 listopada | Paula Badosa [7] | 7:5, 6:4 | ||
WTA Finals 2022 Rozstawienie: 1. | ||||
Faza grupowa | 1 listopada | — Darja Kasatkina [8] | 6:2, 6:3 | |
3 listopada | Caroline Garcia [6] | 6:3, 6:2 | ||
5 listopada | Coco Gauff [4] | 6:3, 6:0 | ||
Półfinał | 6 listopada | — Aryna Sabalenka [7] | 2:6, 6:2, 1:6 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1)
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Zwyciężczyni | 2018 | Wimbledon | Trawiasta | Leonie Küng | 6:4, 6:2 |
Gra podwójna (2)
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
Finalistka | 2017 | Australian Open | Twarda | Maja Chwalińska | Bianca Andreescu Carson Branstine | 1:6, 6:7(4) |
Zwyciężczyni | 2018 | French Open | Ceglana | Catherine McNally | Yūki Naitō Nato Saho | 6:2, 7:5 |
Puchar Federacji
Gra pojedyncza
Rok | Runda | Data i miejsce | Przeciwnik | Nawierzchnia | Rywal | Zwycięstwo/Porażka | Rezultat |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2018 | Europa/Afryka Grupa I | 7–10 lutego 2018 Tallinn, Estonia | Bułgaria (2:0) | Twarda (hala) | Petia Arshinkova | Zwycięstwo | 6:0, 6:4 |
2019 | 6–9 lutego 2019 Zielona Góra, Polska | Rosja (1:2) | Natalja Wichlancewa | Porażka | 0:6, 2:6 | ||
Dania (3:0) | Clara Tauson | Zwycięstwo | 6:3, 7:6(7) | ||||
Ukraina (2:1) | Dajana Jastremśka | Porażka | 6:7(2), 4:6 | ||||
2020 | 5–8 lutego 2020 Esch-sur-Alzette, Luksemburg | Słowenia (2:1) | Nika Radišić | Zwycięstwo | 6:2, 6:1 | ||
Turcja (3:0) | Berfu Cengiz | Zwycięstwo | 6:3, 6:0 | ||||
Szwecja (2:0) | Mirjam Björklund | Zwycięstwo | 7:5, 4:6, 6:3 |
Gra podwójna
Rok | Runda | Data i miejsce | Przeciwnik | Nawierzchnia | Partnerka | Rywalki | Zwycięstwo/Porażka | Rezultat |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2018 | Europa/Afryka Grupa I | 7–10 lutego 2018 Tallinn, Estonia | Turcja (2:1) | Twarda (hala) | Alicja Rosolska | Ayla Aksu Başak Eraydın | Porażka | 3:6, 6:2, 1:6 |
2019 | 6–9 lutego 2019 Zielona Góra, Polska | Rosja (1:2) | Margarita Gasparian Darja Kasatkina | Zwycięstwo | 6:0, 3:6, 6:3 | |||
Ukraina (2:1) | Marta Kostiuk Kateryna Kozłowa | Zwycięstwo | 6:1, 1:6, 7:6(5) |
Bilans spotkań przeciwko pierwszej dziesiątce rankingu WTA
Bilans spotkań w turniejach WTA przeciwko zawodniczkom klasyfikowanym w pierwszej dziesiątce rankingu (aktualne na dzień 7 listopada 2022).
Tenisistka | Liczba spotkań | Bilans | Lista spotkań | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Simona Halep | 4 | 2:2 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Karolína Plíšková | 1 | 1:0 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Caroline Wozniacki | 1 | 1:0 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wiktoryja Azaranka | 3 | 2:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ashleigh Barty | 2 | 0:2 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Garbiñe Muguruza | 1 | 0:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Naomi Ōsaka | 2 | 1:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Angelique Kerber | 1 | 1:0 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wiera Zwonariowa | 1 | 1:0 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Swietłana Kuzniecowa | 1 | 0:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aryna Sabalenka | 6 | 4:2 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Barbora Krejčíková | 3 | 2:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Petra Kvitová | 1 | 1:0 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Paula Badosa | 2 | 1:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anett Kontaveit | 5 | 3:2 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uns Dżabir | 5 | 3:2 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sloane Stephens | 2 | 2:0 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Elina Switolina | 1 | 1:0 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Maria Sakari | 5 | 2:3 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jessica Pegula | 5 | 4:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Belinda Bencic | 2 | 1:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Caroline Garcia | 3 | 2:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sofia Kenin | 1 | 1:0 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Samantha Stosur | 1 | 0:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bianca Andreescu | 1 | 1:0 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Coco Gauff | 5 | 5:0 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeļena Ostapenko | 3 | 0:3 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Eugenie Bouchard | 1 | 1:0 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Carla Suárez Navarro | 1 | 1:0 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Madison Keys | 3 | 2:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Danielle Collins | 2 | 1:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Darja Kasatkina | 6 | 5:1 |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Emma Raducanu | 1 | 1:0 |
|
Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTA
Rok | 2020 | 2021 | 2022 | Łącznie |
Wygrane | 2 | 3 | 15 | 20 |
Lp. | Zawodnik | Ranking | Turniej | Nawierzchnia | Runda | Wynik |
---|---|---|---|---|---|---|
2020 | ||||||
1. | Simona Halep | Nr 2 | French Open, Paryż | Ceglana | 4. runda | 6:1, 6:2 |
2. | Sofia Kenin | Nr 6 | Finał | 6:4, 6:1 | ||
2021 | ||||||
3. | Elina Switolina | Nr 6 | Internazionali d’Italia, Rzym | Ceglana | Ćwierćfinał | 6:2, 7:5 |
4. | Karolína Plíšková | Nr 9 | Finał | 6:0, 6:0 | ||
5. | Paula Badosa | Nr 10 | WTA Finals, Guadalajara | Twarda | Faza grupowa | 7:5, 6:4 |
2022 | ||||||
6. | Aryna Sabalenka | Nr 2 | Qatar Ladies Open, Doha | Twarda | Ćwierćfinał | 6:2, 6:3 |
7. | Maria Sakari | Nr 6 | Półfinał | 6:4, 6:3 | ||
8. | Anett Kontaveit | Nr 7 | Finał | 6:2, 6:0 | ||
9. | Maria Sakari | Nr 6 | Indian Wells Masters, Indian Wells | Twarda | Finał | 6:4, 6:1 |
10. | — Aryna Sabalenka | Nr 4 | Porsche Tennis Grand Prix, Stuttgart | Ceglana (hala) | Finał | 6:2, 6:2 |
11. | — Aryna Sabalenka | Nr 8 | Internazionali d’Italia, Rzym | Ceglana | Półfinał | 6:2, 6:1 |
12. | Uns Dżabir | Nr 7 | Finał | 6:2, 6:2 | ||
13. | Jessica Pegula | Nr 8 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Ćwierćfinał | 6:3, 7:6(4) |
14. | — Aryna Sabalenka | Nr 6 | Półfinał | 3:6, 6:1, 6:4 | ||
15. | Uns Dżabir | Nr 5 | Finał | 6:2, 7:6(5) | ||
16. | Coco Gauff | Nr 8 | San Diego Open, San Diego | Twarda | Ćwierćfinał | 6:0, 6:3 |
17. | Jessica Pegula | Nr 6 | Półfinał | 4:6, 6:2, 6:2 | ||
18. | — Darja Kasatkina | Nr 8 | WTA Finals, Fort Worth | Twarda (hala) | Faza grupowa | 6:2, 6:3 |
19. | Caroline Garcia | Nr 6 | 6:3, 6:2 | |||
20. | Coco Gauff | Nr 4 | 6:3, 6:0 |
Najdłuższa passa zwycięstw (2022)
Lp. | Turniej | Kategoria | Data rozpoczęcia turnieju | Nawierzchnia | Runda | Przeciwniczka | Ranking | Wynik |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
– | Dubai Tennis Championships | WTA 500 | 14 lutego 2022 | Twarda | 2R | Jeļena Ostapenko | nr 21 | 6:4, 1:6, 6:7(4) |
1. | Qatar Ladies Open | WTA 1000 | 21 lutego 2022 | Twarda | 2R | Viktorija Golubic | nr 36 | 6:2, 3:6, 6:2 |
2. | 3R | Darja Kasatkina | nr 28 | 6:3, 6:0 | ||||
3. | QF | Aryna Sabalenka (1) | nr 2 | 6:2, 6:3 | ||||
4. | SF | Maria Sakari (6) | nr 6 | 6:4, 6:3 | ||||
5. | F | Anett Kontaveit (4) | nr 7 | 6:2, 6:0 | ||||
6. | Indian Wells Masters | WTA 1000 | 7 marca 2022 | Twarda | 2R | Anhelina Kalinina | nr 50 | 5:7, 6:0, 6:1 |
7. | 3R | Clara Tauson (29) | nr 40 | 6:7(3), 6:2, 6:1 | ||||
8. | 4R | Angelique Kerber (15) | nr 16 | 4:6, 6:2, 6:3 | ||||
9. | QF | Madison Keys (25) | Nr 29 | 6:1, 6:0 | ||||
10. | SF | Simona Halep (24) | nr 26 | 7:6(8), 6:4 | ||||
11. | F | Maria Sakari (6) | nr 6 | 6:4, 6:1 | ||||
12. | Miami Open | WTA 1000 | 21 marca 2022 | Twarda | 2R | Viktorija Golubic | nr 42 | 6:2, 6:0 |
13. | 3R | Madison Brengle | nr 59 | 6:0, 6:3 | ||||
14. | 4R | Coco Gauff (14) | nr 17 | 6:3, 6:1 | ||||
15. | QF | Petra Kvitová (28) | nr 32 | 6:3, 6:3 | ||||
16. | SF | Jessica Pegula (16) | nr 21 | 6:2, 7:5 | ||||
17. | F | Naomi Ōsaka | nr 77 | 6:4, 6:0 | ||||
18. | Puchar Billie Jean King | Puchar Billie Jean King | 15 kwietnia 2022 | Twarda (hala) | QR | Mihaela Buzărnescu | nr 123 | 6:1, 6:0 |
19. | Andreea Prisăcariu | nr 324 | 6:0, 6:0 | |||||
20. | Porsche Tennis Grand Prix | WTA 500 | 18 kwietnia 2022 | Ceglana (hala) | 2R | Eva Lys (Q) | nr 342 | 6:1, 6:1 |
21. | QF | Emma Raducanu (8) | nr 12 | 6:4, 6:4 | ||||
22. | SF | — Ludmiła Samsonowa | nr 31 | 6:7(4), 6:4, 7:5 | ||||
23. | F | — Aryna Sabalenka (3) | nr 4 | 6:2, 6:2 | ||||
24. | Internazionali d’Italia | WTA 1000 | 9 maja 2022 | Ceglana | 2R | Elena-Gabriela Ruse (LL) | nr 57 | 6:3, 6:0 |
25. | 3R | — Wiktoryja Azaranka (16) | nr 16 | 6:4, 6:1 | ||||
26. | QF | Bianca Andreescu (PR) | nr 90 | 7:6(2), 6:0 | ||||
27. | SF | — Aryna Sabalenka (3) | nr 8 | 6:2, 6:1 | ||||
28. | F | Uns Dżabir (9) | nr 7 | 6:2, 6:2 | ||||
29. | French Open | Wielki Szlem | 22 maja 2022 | Ceglana | 1R | Łesia Curenko (Q) | nr 119 | 6:2, 6:0 |
30. | 2R | Alison Riske | nr 43 | 6:0, 6:2 | ||||
31. | 3R | Danka Kovinić | nr 95 | 6:3, 7:5 | ||||
32. | 4R | Zheng Qinwen | nr 74 | 6:7(5), 6:0, 6:2 | ||||
33. | QF | Jessica Pegula (11) | nr 11 | 6:3, 6:2 | ||||
34. | SF | — Darja Kasatkina (20) | nr 20 | 6:2, 6:1 | ||||
35. | F | Coco Gauff (18) | nr 23 | 6:1, 6:3 | ||||
36. | Wimbledon | Wielki Szlem | 27 czerwca 2022 | Trawiasta | 1R | Jana Fett (Q) | nr 252 | 6:0, 6:3 |
37. | 2R | Lesley Pattinama Kerkhove (LL) | nr 138 | 6:4, 4:6, 6:3 | ||||
– | 3R | Alizé Cornet | nr 37 | 4:6, 2:6 |
Odznaczenia i wyróżnienia
Sprzęt
Zawodniczka używa odzieży i obuwia Asics[45] oraz rakiety tenisowej Tecnifibre[46]. Na okazję zwycięstwa Roland Garros 2022 z rakietą Tecnifibre i uznania dla zawodniczki, przedsiębiorstwo na 7 dni zmienia marketingowo firmę na Swiateknifibre i znak towarowy na kolory biały i czerwony. To pierwszy kobiecy tytuł wielkoszlemowy dla tego producenta[47].
Przypisy
- ↑ Wielki skok Igi Świątek. Największy sukces w karierze 16-letniej tenisistki, Wyborcza.pl [dostęp 2018-04-16] .
- ↑ Dan Imhoff: Swiatek follows father’s footsteps 38 years later. Australian Open, 26 stycznia 2020. (ang.).
- ↑ Monika Piorun: Czego jeszcze nie wiesz o Idze Świątek? Droga od Raszyna do Roland Garros. natemat.pl, 2020-10-12. [dostęp 2022-04-03].
- ↑ Michał Szaflarski: Iga Świątek podbija Paryż. 15-letnia tenisistka Legii awansowała do ćwierćfinałów singla i debla. legia.sport.pl, 2016-06-03. [dostęp 2016-09-09].
- ↑ Iga Światek na stronie Warsaw Sports Group. Warsaw Sports Group. [dostęp 2016-09-09].
- ↑ Marcin Motyka: Trzy triumfy polskich tenisistów w mistrzostwach Europy, Iga Świątek podwójnie złota!. Wirtualna Polska, 2015-07-28. [dostęp 2019-03-31].
- ↑ Mistrzostwa Europy kadetów w Moskwie. Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21].
- ↑ The Championships 2018: Girl’s Singles, Wimbledon [dostęp 2018-07-15] (ang.).
- ↑ Tadeusz Kądziela , Iga Świątek. Talent na tenisowego szlema, wyborcza.pl, 15 lipca 2018 [dostęp 2018-07-16] .
- ↑ Młodzieżowe Igrzyska Olimpijskie 2018. polski-tenis.pl, 2018-10-13. [dostęp 2018-10-13].
- ↑ Iga Świątek, Facebook [dostęp 2019-09-23] .
- ↑ Tomasz Świątek: Iga zacznie sezon od Australian Open. Sytuacja jest dynamiczna, Przegląd Sportowy, 9 grudnia 2019 [dostęp 2019-12-10] .
- ↑ Swiatek soars to first grand slam title, Roland Garos, 10 października 2020 [dostęp 2020-10-10] (ang.).
- ↑ Piotr Chłystek: Polska królowa Paryża! Wielki triumf Świątek w Garrosie!. [w:] Tenis [on-line]. przegladsportowy.pl, 2020-10-10. [dostęp 2020-10-12].
- ↑ Iga Świątek kończy sezon. Zrezygnowała z ostatniego turnieju, Sport.pl [dostęp 2020-10-21] .
- ↑ Swiatek sweeps 2020 WTA Fan Favorite, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-12-08] (ang.).
- ↑ 2020 WTA Player and Coach Awards revealed, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-12-08] (ang.).
- ↑ Gala Mistrzów Sportu 2021 – WYNIKI. Kto wygrał 86. Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”?, www.gala.pl [dostęp 2021-01-11] .
- ↑ Tym razem się nie powiodło. Iga Świątek odpadła z WTA w Miami, www.tvp.info, 27 marca 2021 [dostęp 2021-03-29] .
- ↑ Polska Agencja Prasowa , Ranking WTA: Iga Świątek najwyżej w karierze, awansowała na ósme miejsce, TVP Sport, 12 lipca 2021 [dostęp 2021-07-12] .
- ↑ Telewizja Polska SA , Zaskakująca zmiana u Świątek! Polka zrezygnowała z trenera, sport.tvp.pl, 4 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-10] .
- ↑ Łukasz Witczyk: Pracował ze Świątek i Radwańską. „Nie ma sensu porównywać”. Sportowe Fakty, 2022-01-04. [dostęp 2022-01-26].
- ↑ Tenis. Iga Świątek przegrała z Ashleigh Barty w turnieju WTA w Adelajdzie, Polski Tenis, 8 stycznia 2022 [dostęp 2022-03-08] .
- ↑ Rafał Smoliński: Wielki wyczyn Igi Świątek! Polka obok legend. wp.pl, 2022-04-02. [dostęp 2022-04-04].
- ↑ Preview Notes: Porsche Tennis Grand Prix. wtatennis.com. [dostęp 2022-04-25]. (ang.).
- ↑ Łukasz Iwanek: Królowa jest jedna! Iga Świątek rządzi w Stuttgarcie. wp.pl, 2022-04-024. [dostęp 2022-04-25].
- ↑ Iga Świątek w elitarnym gronie. Venus Williams też to zauważyła. onet.pl, 2022-05-15. [dostęp 2022-05-15].
- ↑ WTA Staff: Swiatek successfully defends Rome to win fifth consecutive title. wtatennis.com, 2022-05-15. [dostęp 2022-05-15]. (ang.).
- ↑ Mateusz Kozanecki: Iga Świątek wyprzedziła Serenę Williams. wp.pl, 2022-05-15. [dostęp 2022-05-15].
- ↑ Telewizja Polska SA , Świątek pobiła rekord! Tego nie było w XXI wieku, sport.tvp.pl, 4 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-05] (pol.).
- ↑ Karol Wojnarowski: Koniec pięknej serii Igi Świątek! Francuzka poradziła sobie z Polką. przegladsportowy.onet.pl, 2022-07-02. [dostęp 2022-07-03].
- ↑ Norbert Amlicki WPROST.pl , Pewne zwycięstwo Igi Świątek w pierwszej rundzie BNP Paribas Poland Open 2022. Nie dała szans mistrzyni Polski, Sport Wprost, 27 lipca 2022 [dostęp 2022-07-28] (pol.).
- ↑ Turniej WTA w Toronto – Świątek odpadła w 1/8 finału, Polska Agencja Prasowa SA [dostęp 2022-09-10] (pol.).
- ↑ Telewizja Polska S.A , Przebudzenie nadeszło za późno. Kolejna porażka Świątek, sport.tvp.pl, 18 sierpnia 2022 [dostęp 2022-09-10] (pol.).
- ↑ Iga Świątek pierwszą polską triumfatorką US Open. Nie kryje wzruszenia, sport.interia.pl [dostęp 2022-09-10] (pol.).
- ↑ Paweł Stańczyk , Tenis. Turniej w Ostrawie nie dla Polki. Świątek przegrywa w finale, TEMI - Twoje Media Informacyjne, 9 października 2022 [dostęp 2022-11-07] (pol.).
- ↑ Paweł Stańczyk , Tenis. Iga Świątek znów najlepsza. Polka wygrywa w San Diego – [WIDEO], TEMI - Twoje Media Informacyjne, 17 października 2022 [dostęp 2022-11-07] (pol.).
- ↑ Iga Świątek zna rywalki w WTA Finals 2022. Na początek we wtorek mecz z Darią Kasatkiną - Tenis Magazyn - Informacje o tenisie, tenismagazyn.pl, 31 października 2022 [dostęp 2022-11-07] (pol.).
- ↑ a, Tenis. Iga Świątek pokonała Caroline Garcię w WTA Finals 2022 w Forth Worth, Polski Tenis, 3 listopada 2022 [dostęp 2022-11-07] (pol.).
- ↑ Telewizja Polska S.A , Kolejny popis Świątek. W drugim secie zwycięstwo do zera!, sport.tvp.pl, 6 listopada 2022 [dostęp 2022-11-07] (pol.).
- ↑ Iga Świątek nie zagra w wielkim finale! Polka przegrała trzysetowy pojedynek z Sabalenką, Fakt24.pl, 7 listopada 2022 [dostęp 2022-11-07] (pol.).
- ↑ Prezydent odznaczył Igę Świątek oraz Tomasza Świątka. prezydent.pl, 23 października 2020. [dostęp 2020-10-23].
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 1166 – pkt 2.
- ↑ Wielka Honorowa Nagroda Sportowa.
- ↑ ASICS pisze list do Igi Świątek – najlepszej tenisistki świata. Newseria, 2022-04-04. [dostęp 2022-06-04]. (pol.).
- ↑ UN1QUE IGA. Tecnifibre. [dostęp 2022-06-04]. (fr.).
- ↑ https://twitter.com/tecnifibre/status/1533099869212114950.
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-02-14] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-02-14] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2021-02-14] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Iga Świątek, Facebook [dostęp 2020-10-14] .
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Olympic Movement flag
Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.
- Colors as per http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
- blue: PMS 3005C
- yellow: PMS 137C
- black: PMS 426C
- green: PMS 355C
- red: PMS 192C
- Dimensions of the rings taken from http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag placeholder. See also Category:Flag placeholders and Coats of arms of None.svg.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: Carine06 from UK, Licencja: CC BY-SA 2.0
Day 12 of Wimbledon 2018.
IgaSwiatekSignature
Autor: Gastón Cuello, Licencja: CC BY-SA 4.0
Medallistas en tenis dobles femenino.