Ignacio Flores

Ignacio Flores

Pełne imię i nazwisko	Juan Ignacio Flores Ocaranza
Data i miejsce urodzenia	31 lipca 1953 m. Meksyk
Data i miejsce śmierci	11 sierpnia 2011 Cuernavaca
Wzrost	176 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1971–1990 Cruz Azul 417 (12)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1975–1980  Meksyk 12 (0)

Juan Ignacio "Nacho" Flores Ocaranza (ur. 31 lipca 1953 w mieście Meksyk, zm. 11 sierpnia 2011 w Cuernavacy) – meksykański piłkarz występujący na pozycji prawego obrońcy, w późniejszym czasie trener. Był bratem Luisa Floresa, również piłkarza.

Kariera klubowa

Flores wychowywał się w Malinche, jednak z dzielnic stołecznego miasta Meksyk w wielodzietnej rodzinie. Od dziecka pasjonował się futbolem i jako szesnastolatek wystąpił w młodzieżowym Torneo de los Barrios, na którym został zauważony przez wysłanników drużyny Club América i zaproszony na testy do tego zespołu, jednak odrzucił jego ofertę^[1]. Później przebywał również na próbnych treningach w CF Pachuca, jednak nie ostatecznie nie przeszedł do niego, gdyż klub ten właśnie spadł do drugiej ligi. W styczniu 1970 udał się na nabór do innego stołecznego zespołu, Cruz Azul, gdzie udanie przeszedł selekcję i dołączył do rezerw tej drużyny^[2]. Do seniorskiej ekipy został włączony jako siedemnastolatek przez szkoleniowca Raúla Cárdenasa i w meksykańskiej Primera División zadebiutował w sezonie 1971/1972, szybko zostając podstawowym zawodnikiem^[3].

W Cruz Azul występował przez całą seniorską karierę, w latach siedemdziesiątych, współtworząc najlepszą drużynę w historii klubu, prowadzoną najpierw przez trenera Raúla Cárdenasa, a później Ignacio Trellesa^[3]. Jako kluczowy gracz ekipy pięciokrotnie zdobył mistrzostwo Meksyku (1972, 1973, 1974, 1979, 1980), trzykrotnie wicemistrzostwo (1981, 1987, 1989), w 1972 roku zdobył krajowy superpuchar – Campeón de Campeones, a także zajął drugie miejsce w turnieju Copa Interamericana, a w 1974 roku dotarł do finału pucharu kraju – Copa México. Barwy Cruz Azul reprezentował ogółem przez dziewiętnaście lat i jest uznawany za najlepszego prawego defensora w jego historii oraz jedną z największych klubowych legend, przez niemal całą karierę występując z numerem 2 na koszulce^[4]. Jego grę charakteryzowały częste włączania się do akcji ofensywnych drużyny oraz świetna technika indywidualna. Opisywany był jako wzór profesjonalizmu i ważna osobowość zespołu także poza boiskiem^[2]. Pożegnalny mecz rozegrał w wieku 36 lat na Estadio Azteca przeciwko Guadalajarze^[2].

W 1990 roku ukończył kurs trenerski, który rozpoczął jeszcze przed zakończeniem kariery piłkarskiej^[5]. W późniejszym czasie pracował jako szkoleniowiec w akademii juniorskiej Cruz Azul, prowadził także drugoligowe rezerwy klubu – Cruz Azul Oaxaca. Przez kilkanaście miesięcy był także trenerem amatorskiego czwartoligowego klubu Frailes Homape, będącego filią Cruz Azul^[6].

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Meksyku Flores zadebiutował za kadencji selekcjonera Ignacio Trellesa, 1 sierpnia 1975 w przegranym 2:3 meczu towarzyskim z RFN. W tym samym roku triumfował z drużyną narodową w towarzyskim turnieju Copa Ciudad de México. W 1978 roku został powołany przez szkoleniowca José Antonio Rocę na Mistrzostwa Świata w Argentynie. Tam wystąpił tylko w ostatnim spotkaniu, z Polską (1:3), a jego kadra po zanotowaniu kompletu trzech porażek odpadła z mundialu już w fazie grupowej^[7]. Później występował już wyłącznie w sparingach, a swój bilans reprezentacyjny zamknął ostatecznie na dwunastu spotkaniach, w których ani razu nie wpisał się na listę strzelców^[8].

Został zastrzelony 11 sierpnia 2011 przez grupę nieznanych sprawców na stacji benzynowej w Chamilpa na trasie Meksyk – Cuernavaca, około północy, kiedy razem z trzema osobami (w tym ze swoją siostrą i bratem) jechał odwiedzić matkę^[9]. Zginął na miejscu; w jego ciele znaleziono 27 kul, natomiast pozostali pasażerowie zostali jedynie ranni i zdołali przeżyć^[1].

Przypisy