Ignacy Bąk (polityk)

Ignacy Bąk

Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1925 Olszyny
Narodowość	polska
Odznaczenia

Ignacy Bąk (ur. 14 grudnia 1925 w Olszynach) – polski nauczyciel, działacz polityczny.

Życiorys

Urodził się 12 grudnia 1925 w Olszynach jako syn Józefa i Joanny w rodzinie chłopskiej^[1][2]. Uzyskał wyższe wykształcenie socjologiczne^[1][3]. Od 1945 do 1948 był słuchaczem kursów pedagogicznych^[1]. Od 1948 pracował jako nauczyciel^[1][3].

Od 13 maja 1949 był członkiem PZPR^[1][2]. W latach 1960-1963 pracował jako inspektor szkolny w Sanoku^[4]. Był członkiem Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku kadencji 1961-1965^[5]. Od 1963 był II sekretarzem Komitetu Powiatowego PZPR w Sanoku^[6][7][8], a 8 lutego 1969 ponownie wybrany na sekretarza KP^[9]. Na początku lat 70. był I sekretarzem KP PZPR w Sanoku, w tym wybrany 27 stycznia 1973^[10]. W tym charakterze 19 marca 1971 został wybrany zastępcą członka Komitetu Wojewódzkiego KW PZPR w Rzeszowie^[11]. W połowie 1971 zasiadł w Komitecie Honorowym obchodów 30-lecia PPR w województwie rzeszowskim^[12]. Równolegle 10 listopada 1972 został wybrany do egzekutywy Komitetu Miejskiego PZPR w Sanoku^[13][14]. W 1972 był I sekretarzem KM w Sanoku^[15]. W związku z przejściem do pracy w Tarnobrzegu zrezygnował z funkcji członka KM, egzekutywy i I sekretarza i 10 maja 1973 został pożegnany w Sanoku (jego miejsce zajął Jan Kwolek)^[16][17].

W Sanoku od 1964 do 1972 był przewodniczącym zarządu Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka^[18]. Był autorem rozdziału pt. Dorobek i perspektywy ziemi sanockiej w publikacji Ziemia sanocka, wydanej w 1966^[19]. 22 lipca 1964 dokonał odsłonięcia dwóch pomników ofiar zbrodni hitlerowskich pod Zagórzem nieopodal Sanoka: w byłym obozie pracy w Zasławiu^[20][21] oraz na miejscu egzekucji w lesie Hanusiska^[22]. Był też przewodniczącym Społecznego Komitetu Budowy Sztucznego Lodowiska Torsan w Sanoku, otwartego oficjalnie 9 listopada 1968^{[23][24][25][26]}.

Od maja 1973 do 1 czerwca 1975 był I sekretarzem Komitetu Powiatowego PZPR w Tarnobrzegu^[27][2][3]. Po ustanowieniu województwa tarnobrzeskiego od 4 czerwca 1975 do 21 czerwca 1981 był przewodniczącym Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej (WKKP) w Tarnobrzegu, od 4 czerwca 1975 członkiem egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Tarnobrzegu^{[28][29][2][30]}. 8 listopada 1975 został wybrany ponownie do egzekutywy KW PZPR oraz zasiadł w sekretariacie KW PZPR w Tarnobrzegu^[31][32][33]. 20 grudnia 1979 ponownie został wybrany do sekretariatu KW PZPR^[34]. W drugiej połowie lat 70. był przewodniczącym wojewódzkiej struktury ORMO w Tarnobrzegu^[35]. W 1985 był lektorem KW PZPR w Tarnobrzegu^[36].

Odznaczenia

• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1968)^[26]
• Złota odznaka Frontu Jedności Narodu (1973)^[16]
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1976)^[37]

Przypisy

Bibliografia

• Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 131-320, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
• Paweł Róg: Komitet Wojewódzki PZPR w Tarnobrzegu 1975-1989. Studium o partyjnej elicie władzy. W: Dariusz Magier (red.): Partia komunistyczna w Polsce. Struktury – Ludzie – Dokumentacja. Lublin – Radzyń Podlaski: Archiwum Państwowe w Lublinie, 2012, s. 381-406. ISBN 978-83-62217-13-7.