Ignacy Baliński

Ignacy Baliński
Aksel
Ilustracja
Ignacy Baliński; 1918 r.
Data i miejsce urodzenia31 lipca 1862
Reginów
Data i miejsce śmierci11 marca 1951
Sudbury
Zawód, zajęcieprawnik, pisarz, publicysta
Narodowośćpolska
Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Medal Niepodległości Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii Wielki Oficer Orderu Korony Włoch Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Ignacy Baliński - Prezes Rady Miejskiej w Warszawie w gabinecie; 1926 r.

Ignacy Baliński, ps. Aksel[1] (ur. 31 lipca 1862 w Reginowie[2], zm. 11 marca 1951 w Sudbury) – polski pisarz, publicysta i działacz społeczny. Z wykształcenia prawnik. Sędzia Sądu Najwyższego w II RP.

Życiorys

Pochodził z rodziny Balińskich z Balina h. Jastrzębiec, syn Józefa Zenona (1815–1892) i Józefy z d. Jundziłł h. Łabędź (zm. 1903). 21 kwietnia 1894 poślubił Marię Chomętowską[2] h. Lis, z którą miał synów: Józefa (1895–1928), Stanisława (1898–1984), Jana (1899–1974) i Antoniego Edwarda (1907–1990).

Przed I wojną światową pracował w Warszawie w Prokuraturze Królestwa Polskiego, oddając się również życiu społecznemu i twórczości literackiej. Zasilał swym piórem szereg czasopism i dzienników, zwłaszcza w dziedzinie krytyki literackiej i teatralnej, wydał kilka prac prawniczych. Był redaktorem „Życia Warszawskiego” i „Wieczorów Rodzinnych”, zamieszczał też wiele artykułów w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Kurierze Warszawskim” i „Słowie”.

W czasie I wojny światowej należał do grupy Koła Międzypartyjnego[2]. Był sekretarzem, potem wiceprezesem Polskiej Macierzy Szkolnej. W 1918 został sędzią Sądu Najwyższego oraz prezesem rady miejskiej stolicy, którą to godność sprawował do 1927[2]. W latach 1922–1927 był senatorem z ramienia Narodowej Demokracji.

Od 1939 mieszkał w Wielkiej Brytanii. Tworzył poezje (Wybór wierszy z lat wielu). Napisał też wspomnienia o Warszawie. Jego synem był poeta Stanisław Baliński. Jego grób symboliczny znajduje się na warszawskich Powązkach (T-2-2)[3].

Odznaczenia

polskie

zagraniczne

Przypisy

  1. ↑ Ludwik Czarkowski, Pseudonimy i kryptonimy polskie, Wilno: Księgarnia Stowarzyszenia Nauczycielstwa Polskiego w Wilnie, 1922, s. 10.
  2. ↑ a b c d Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 20.
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF I ANTONINA BALIŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-02-03].
  4. ↑ Małgorzata Smogorzewska: Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny. Tom I A–D. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1998, s. 75.
  5. ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 20-21.

Bibliografia

  • Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934-1939).
  • Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924-1927).

Media użyte na tej stronie

Ignacy Baliński - podpis.png
podpis Ignacego Balińskiego
Grande ufficiale OCI Kingdom BAR.svg
ribbon of the medal of grand officier of the Order of the Crown of Italy, during the Kingdom of Italy.
ROM Order of the Star of Romania 1877 GOfficer BAR.svg
Baretka: Order Gwiazdy Rumunii (model 1877) – Wielki Oficer – Księstwo i Królestwo Rumunii.
Ignacy Baliński.jpg
Prezes Rady Miejskiej w Warszawie Ignacy Baliński. Fotografia portretowa pochodząca z archiwum Koncernu Ilustrowanego Kuriera Codziennego.
Ignacy Baliński, sędzia Sądu Najwyższego 1918 NAC 1-B-242.jpg
Ignacy Baliński, sędzia Sądu Najwyższego. Fotografia portretowa; 1918 r. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-B-242