Ignacy Bieniek
 Ignacy Bieniek na wystawie w bielskim muzeum (1988) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
  | |
Ignacy Bieniek (ur. 14 maja 1925[1] w Bystrej Krakowskiej, zm. 17 stycznia 1993 we Wrocławiu) – polski malarz, rzeźbiarz[1], rysownik, projektant sztuki użytkowej.
Życiorys
W latach 1946–1952 odbył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie[1] pod kierunkiem profesorów: Zbigniewa Pronaszki, Jerzego Fedkowicza, Zbigniewa Radnickiego, Henryka Gotliba, dyplom uzyskał w 1952 roku[1]. Był współzałożycielem działającej w latach 1960–1993 grupy plastycznej Beskid[1], której członkami byli również Jan Grabowski, Kazimierz Kopczyński, Michał Kwaśny, Jan Zipper, Zenobiusz Zwolski. W latach 1952–1954 pracował jako konserwator w warszawskiej Pracowni Konserwacji Zabytków[1], odkrył i zakonserwował polichromie renesansowe w kościele św. Stanisława w Boguszycach[1]. W latach 1954–1960 współorganizował Związek Polskich Artystów Plastyków w Zielonej Górze[1]. W latach 1960–1967 był plastykiem w Zakładach Przemysłu Wełnianego „Welux” w Bielsku-Białej[1].
Nagrody
- wyróżnienie na Międzynarodowej Wystawie Malarstwa na Festiwalu Młodzieży w Berlinie (1951)[1]
- nagrody w konkursach Związku Polskich Artystów Plastyków (Bielsko-Biała) na najlepszą grafikę miesiąca (1962–1964)[1]
- Nagroda Kulturalna Ziemi Lubuskiej (1957)[1]
- nagroda Centralnej Rady Związków Zawodowych za upowszechnianie plastyki (1970)[1]
Odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi (1957)[1]
- Odznaka Zasłużonego Działacza Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich (1965)[1]
- Srebrna Odznaka Zasłużonego w Rozwoju Województwa Katowickiego (1966)[1]
- Złota Odznaka Zasłużonego w Rozwoju Województwa Katowickiego (1967)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (1968)[1]
- Odznaka Zasłużonego dla Zakładów Przemysłu Wełnianego „Welux” (1970)[1]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[2]
Twórczość
Uprawiał malarstwo sztalugowe[1], rzeźbił w drewnie[1], tworzył mozaiki[1]. W dużej części jego twórczość związana była z regionem Podbeskidzia, odnosiła się do kultury ludowej tych terenów. Prace Ignacego Bieńka prezentowane były na wielu wystawach w Polsce i za granicą. Jego prace znajdują się np. w zbiorach muzeów w Bielsku-Białej i Nysie[1].
Wybrane dzieła:
- mozaika „1000-lecie Państwa Polskiego” o powierzchni około 500 m²[2], przy ul. Leszczyńskiej w Bielsku-Białej[2] (powstała w latach 1966–1968)[1], zniszczona w 2000 roku[2]
- mozaika na murze dziewiarni „Weluksu” przy ul. Partyzantów w Bielsku-Białej (powstała na przełomie lat 70. i 80. XX wieku[2])
- opracowanie kolorystyki i modernizacja wnętrz Zakładów Przemysłu Wełnianego „Welux” w Bielsku-Białej[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y Bieniek Ignacy. W: Słownik artystów plastyków. Artyści plastycy Okręgu Warszawskiego ZPAP 1945-1970. Słownik biograficzny. Maria Serafińska (kierownik redakcji). Warszawa: Okręg Warszawski ZPAP, 1972, s. 40.
- ↑ a b c d e Piotr Bieniecki: Mozaika Bieńka uratowana. Prywatny inwestor zadba o dzieło sztuki. [w:] bielsko.biala.pl [on-line]. Wydawnictwo Prasa Beskidzka, 2018-07-10. [dostęp 2020-05-23].
Bibliografia
- Malarstwo Ignacego Bieńka pod redakcją Michała Klisia, Urząd Miasta Bielska-Białej Wydział Kultury i Sztuki 1999, ISBN 83-901390-9-X.
- Słownik Artystów Plastyków, Okręg Warszawski ZPAP-Warszawa 1972
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie