Ignacy Danielewski

Ignacy Danielewski (ur. 29 listopada 1829 w Borku Wielkopolskim, zm. 23 grudnia 1907 w Toruniu) – polski pisarz ludowy, wydawca i drukarz, z zawodu nauczyciel.

Urodzony w Borku. Seminarium nauczycielskie ukończył w Paradyżu, a pracę pedagoga rozpoczął w Trzemesznie i Bydgoszczy. W 1855 wydał w Bydgoszczy debiutancki zbiór wierszy. Od 1855, w którym porzucił posadę nauczyciela, działał na terenie ówczesnych Prus Zachodnich w Chełmnie jako publicysta Przyjaciela Ludu, a następnie właściciel i redaktor czasopisma "Nadwiślanin" i dodatków do niego ("Stańczyk" w 1857 i "Sześciotygodniowy dodatek do Nadwiślanina" w 1859). Współpracował z wychodzącą w Toruniu "Gazetą Toruńską". Członek Izby Deputowanych pruskiego Landtagu w Berlinie w latach 1863-1866^[1].

Ożenił się z córką Szczepana Gółkowskiego i w 1862 przejął jego wydawnictwo. W dziesięć lat później przeniósł się do Torunia, gdzie nadal prowadził ożywioną działalność edytorską. Z jego oficyny wychodziły kalendarze, broszury o treściach patriotycznych i książki przeznaczone dla ludowego odbiorcy.

Danielewski pisywał pod własnym nazwiskiem lub pod pseudonimem "Majster od Przyjaciela Ludu".

Poezje Ignacego Danielewskiego (1855)

Powiastki i opowiadania majstra od przyjaciela ludu. 2. (1865)

Historya o Rycerzu Złotoskrzydłym, o porwanej dziewicy z drogiem klejnotem i o złotym zamku (1895)

Nauka o wyborach do rejchstagu północno niemieckiego (1867)

Kazimierz Wielki, król Polski, po pięciu wiekach z grobu do nas przemawiający : książeczka dla ludu (1869)

Konrad Wallenrod : rozbiór krytyczny z etycznego i estetycznego stanowiska napisany (1873)

Król polski ratuje Niemcy i chrześcijaństwo (1883)

Bibliografia

• Alfons Mańkowski: Polski Słownik Biograficzny. T. IV. Warszawa: 1938, s. 409.
• Słownik pracowników książki polskiej (pod red. Ireny Treichel), Warszawa-Łódź 1972, s. 156.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• W bibliotece polskiej piosenki
• Dzieła Ignacego Danielewskiego w bibliotece Polona