Ignacy Falk
Ten artykuł od 2022-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Ignacy Falk – polski polityk związany w okresie dwudziestolecia międzywojennego i po wojnie z żydowską partią socjalistyczną Bund.
Życiorys
W czasie II wojny światowej przebywał w getcie warszawskim. Zatrzymany przez Niemców podczas wielkiej akcji deportacyjnej we wrześniu 1942, trafił na Umschlagplatz i został wysłany do obozu koncentracyjnego, do którego nie dotarł, uciekając w drodze z pociągu. Po powrocie do getta, uczestniczył w 1943 roku w powstaniu, a po jego upadku ukrywał się w bunkrze przy ulicy Wałowej 2, skąd Niemcy ponownie odstawili go na Umschlagplatz.
Członek prezydium Centralnego Komitetu Żydów Polskich (CKŻP). z ramienia Bundu. W 1945 delegat CKŻP podczas wizytowania komitetów na Kielecczyźnie. Po wojnie jeden z czołowych polityków Bundu. Autor relacji z getta warszawskiego.
Media użyte na tej stronie
Od prawej: sędzia Dr Stanisław Źmuda, członek Krakowskiej Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich, Ignacy Falk, obserwator z ramienia Centralnego Komitetu Żydów Polskich, świadek Mieczysław Pemper