Ignacy Krański
 podpułkownik saperów | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 lipca 1884 |
|---|---|
| Data śmierci | 7 czerwca 1946 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | VI Batalion Saperów |
| Stanowiska | dowódca batalion saperów |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small}  | |
Ignacy Krański vel Ignacy Landau[a] (ur. 20 lipca 1884 Tarnopolu, zm. 7 czerwca 1946 w Aleksandrii) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych.
Życiorys
Urodził się 20 lipca 1884 roku w Tarnopolu, w rodzinie Michała. Był oficerem cesarskiej i królewskiej armii.
Z dniem 13 lutego 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego[2]. 25 listopada 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy VI batalionu saperów w Krakowie[3]. Z dniem 1 września 1923 roku został przeniesiony do 4 pułku saperów w Sandomierzu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[4]. 11 stycznia 1924 roku został odkomenderowany do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie na stanowisko wykładowcy inżynierii i saperów[5]. 17 sierpnia 1926 roku został ukarany przez dowódcę Okręgu Korpusu Nr I karą nagany za przedstawienie raportu zawierającego krytykę zarządzeń komendanta garnizonu[6].
W 1927 roku został przeniesiony do 3 pułku saperów na stanowisko dowódcy pułku[7]. Po reorganizacji Wojsk Saperskich w 1929 roku został dowódcą 3 batalionu saperów w Wilnie[8].
Z dniem 19 października 1931 został przydzielony na dwutygodniowy kurs informacyjno–gazowy w Szkole Gazowej[9]. Z dniem 31 lipca 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[10].
W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III z przydziałem mobilizacyjnym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[11].
W 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej i został osadzony w obozie NKWD w Griazowcu[12]. Następnie służył w Rezerwie Oficerów Armii Polskiej na Wschodzie. Zmarł 7 czerwca 1946, został pochowany na brytyjskim cmentarzu wojennym w Hadra – dzielnicy Aleksandrii (ang. Alexandria-Hadra War and Memorial Cemetery), kwatera VI F/16[13].
Awanse
- porucznik – ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1917[14]
- major – 1921[15][16]
- podpułkownik – 1924 ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 2. lokatą[17]
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8179 (4 sierpnia 1922)[18]
- Krzyż Walecznych (1920 rozkazem dowódcy 6 Dywizji Piechoty)[19]
- Złoty Krzyż Zasługi (26 lutego 1932)[20]
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 8 lutego 1933 roku, s. 28.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. nr 20 z 22 lutego 1919 roku, s. 485.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 47 z 25 listopada 1922 roku, s. 853.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 54 z 12 sierpnia 1923 roku, s. 502.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 2 z 11 stycznia 1924 roku, s. 13.
- ↑ Wykaz oficerów sztabowych broni i służb w stopniach pułkowników i podpułkowników ze starszeństwem 1919, 1923 i 1924, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/121, s. 479. Wykaz zawiera kary dyscyplinarne wymierzone oficerom sztabowym.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 128.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 20 z 23 grudnia 1929 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 260.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 221.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 349, 852.
- ↑ Griazowiec ↓.
- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 274.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 20 z 22 lutego 1919 roku, s. 477.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 341.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 30 z 11 sierpnia 1920 roku, s. 689.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 733.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 806.
- ↑ Wolski 1931 ↓, s. 18.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 52, poz. 55 „za zasługi w akcji przeciwpowodziowej na terenie województwa wileńskiego w r. 1931”.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
- Mieczysław Wolski: Zarys historji wojennej 5-go Pułku Saperów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1931, seria: Zarys historii wojennej formacji polskich 1918–1920.
- Kompletna lista 1673 Polaków i obywateli polskich innych narodowości przebywających w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. [dostęp 2020-05-30].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).