Ignacy Loga-Sowiński
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 stycznia 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 grudnia 1992 |
| Zastępca przewodniczącego Rady Państwa | |
| Okres | od 24 czerwca 1965 |
| Przynależność polityczna | |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres | od 20 lutego 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
     | |
Ignacy Loga-Sowiński (ur. 20 stycznia 1914 w Varnkewitz, zm. 10 grudnia 1992 w Warszawie)[1] – polski komunistyczny działacz związkowy i polityk. Członek Biura Politycznego KC PZPR (1956–1971), poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL II, III, IV i V kadencji, członek (1957–1965) i zastępca przewodniczącego Rady Państwa (1965–1971). Ambasador PRL w Turcji (1971–1978). Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys
Syn Władysława i Honoraty z domu Misiak. Jego ojciec był robotnikiem rolnym. Z zawodu murarz, w okresie przedwojennym mieszkał w Łodzi[2]. Uzyskał wykształcenie podstawowe. W 1934 wstąpił do Komunistycznej Partii Polski[3]. W lutym 1938 został zatrzymany podczas rewizji, w której ujawniono rękopis odezwy komunistycznej[2]. W latach 1938–1939 był więziony z przyczyn politycznych. Po wybuchu II wojny światowej został zwolniony z więzienia.
Podczas okupacji uczestniczył w pracy konspiracyjnej. Był razem z Mieczysławem Moczarem współzałożycielem organizacji Front Walki o Naszą i Waszą Wolność, która po powstaniu Polskiej Partii Robotniczej przekształca się w jej komórki[4]. Pracował w aparacie Komitetu Centralnego PPR. Pełnomocnik KC PPR na Lubelszczyznę w okresie od czerwca do lipca 1944[3]. Od stycznia 1945 był pełnomocnikiem Rządu Tymczasowego na województwo łódzkie, następnie I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Łodzi, a od 1946 Komitetu Łódzkiego PPR. W 1943 i 1948 zastępca członka Komitetu Centralnego PPR, w latach 1943–1948 członek KC PPR.
Od 1948 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1948–1954 zastępcą członka KC, następnie po krótkiej przerwie 1956–1971 członkiem Komitetu Centralnego i Biura Politycznego KC PZPR.
Od 1949 związany z działalnością w związkach zawodowych: był przewodniczącym Okręgowej Komisji Związków Zawodowych i Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych we Wrocławiu (1949–1956), sekretarzem Centralnej Rady Związków Zawodowych (1956) oraz przewodniczącym Centralnej Rady Związków Zawodowych (1956–1971).
W latach 1957–1965 był członkiem, a od 1965 do 1971 zastępcą przewodniczącego Rady Państwa. W latach 1971–1978 był ambasadorem PRL w Turcji.
W latach 1944–1952 był posłem w Krajowej Radzie Narodowej i Sejmie Ustawodawczym, a od 1957 do 1972 był posłem na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji. W latach 1958–1971 był wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.
W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[5].
Po przejściu na emeryturę (1978) działał w wielu organizacjach społecznych. Był wieloletnim członkiem władz naczelnych Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W latach 1985–1990 był wiceprezesem Rady Naczelnej ZBoWiD. 2 września 1982 na mocy decyzji Biura Politycznego KC PZPR wszedł w skład Komitetu Honorowego uroczystości żałobnych Władysława Gomułki[6]. W 1983 wybrany został w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Był długoletnim członkiem Komitetu Redakcyjnego kwartalnika KC PZPR „Z Pola Walki”, w którym publikowano artykuły na temat historii polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego i komunistycznego. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR i PPS – powstania PZPR, któremu przewodniczył I sekretarz KC PZPR.
Jego żoną była Wanda Loga-Sowińska z domu Długosz (1930–2005). Został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C2-8-4)[7].
Ordery i odznaczenia (wybrane)
- Order Budowniczych Polski Ludowej (1964)[8]
- Order Sztandaru Pracy I klasy[9]
- Złoty Krzyż Zasługi (16 stycznia 1946)[10]
- Order Krzyża Grunwaldu II klasy (3 stycznia 1945)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[11]
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)[12]
- Odznaka „Za Zasługi dla ZBoWiD”
Przypisy
- ↑ Loga-Sowiński Ignacy, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2019-04-06].
- ↑ a b Sprawozdania wojewody Łódzkiego. Rok 1938, Cz. 2; Łódź 2014, s. 300 (Zestawienie wyroków za m-c wrzesień 1938); skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi 16 sierpnia 1938 na 2 lata więzienia i utratę praw obywatelskich na lat 5 (z zaliczeniem aresztu od 28 kwietnia 1938), na podst. art. 97, § 1, w związku z art. 93 § 2 kodeksu karnego.
- ↑ a b Informacje w BIP IPN.
- ↑ Tragedia Komunistycznej Partii Polski, pod red. Jaremy Maciszewskiego. Książka i Wiedza, 1989, s. 192, ISBN 83-05-12429-0.
- ↑ „Urania”, nr 3, marzec 1969, s. 84.
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 3–5 września 1982, s. 1–2.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 1, nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 25, poz. 41.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419.
- ↑ „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 55.
Bibliografia
- Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995
- A. Mazur, Order Krzyża Grunwaldu, Wydawnictwo MON, Warszawa 1988
- S. Kisielewski, Abecadło Kisiela, Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1990
- T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
- B. Syzdek, Władysław Gomułka we wspomnieniach, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1989
- A. Werblan, Władysław Gomułka, sekretarz generalny PPR, Książka i Wiedza, Warszawa 1988
- VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7–8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979
- VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985
- „Za Wolność i Lud”, nr 15 (1060) z 14 kwietnia 1984, s. 1
.svg)
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Baretka Odznaki im. Ludwika Waryńskiego
Baretka: Order Krzyża Grunwaldu II klasy
_BAR.svg)
Baretka Orderu Budowniczych Polski Ludowej (wzór z rozetką).
1957, zjazd Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich
Autor: Mzungu, Licencja: CC BY 3.0
Grób Ignacego Logi Sowińskiego