Ignacy Miączyński (1767–1840)

Ignacy Miączyński
Suchekomnaty
Rodzina	Miączyńscy herbu Suchekomnaty
Data i miejsce urodzenia	15 lutego 1767 Dolsk
Data i miejsce śmierci	3 lutego 1840 Miedźno
Ojciec	Władysław Miączyński
Matka	Magdalena Krzemieniecka
Żona	Salomea Suchecka
Dzieci	Henryk August Stefan Edward
Odznaczenia

Ignacy Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 1767, zm. 1840) – prezes Senatu w czasie powstania listopadowego, senator-wojewoda Królestwa Polskiego od 1825, senator-kasztelan od 1818, rezydent rosyjski oraz honorowy obywatel w Rzeczypospolitej Krakowskiej, członek Rządu Centralnego Wojskowego Tymczasowego Obojga Galicji w 1809.

Syn Władysława Miączyńskiego, konfederata barskiego, oraz Magdaleny Krzemienieckiej herbu Grzymała. Bratanek Józefa Miączyńskiego (1740–1800). Mąż Salmoneli Suchackiej h. Poraj.

W 1812 roku jako radca Głównej Izby Obrachunkowej i członek Towarzystwa Królewskiego Gospodarczo-Rolniczego przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego^[1].

Był jednym z założycieli Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Królestwie Polskim, którego był prezesem. Pod koniec swojego życia wstąpił do loży masońskiej w Warszawie, był jej ostatnim wielkim mistrzem. Był właścicielem trzech majątków: Pożdżenic, Miedzno, Borowe, W 1818 został doktorem honoris causa Wydziału Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Jako senator podpisał 25 stycznia 1831 roku akt detronizacji Mikołaja I Romanowa^[2].

Odznaczony Orderem Świętego Stanisława I klasy z nadania Aleksandra I Romanowa w 1818 oraz Orderem św. Anny z brylantami I klasy w 1825^[3]

Potomkowie

• Henryk August Miączyński (zm. 1861) – dziedzic majątku Rudniki – w 1836 r. ufundował nowy kościół we wsi Pożdżenice

Zobacz też

• Ignacy Miączyński

Przypisy

Bibliografia

• Biografia w iPSB

Linki zewnętrzne

• Mowy i pisma Ignacego Miączyńskiego w bibliotece Polona