Ignacy Nowak (1906–1942)

Ignacy Nowak (ur. 30 lipca 1906 w Goduli, zm. 12 lutego 1942 w Goduli) – członek Polskiej Organizacji Zbrojnej.

Życiorys

Syn Antoniego i Marii Samuel. Członek „Sokoła”, Związku Młodzieży Polskiej, Związku Harcerstwa Polskiego. Maszynista kolejowy na kopalni „Karol” w Orzegowie. W 1930 ożenił się z Marią Wyciślok. Był prześladowany za odmowę podpisania volkslisty.

W 1940 wstąpił do Polskiej Organizacji Zbrojnej, w której odgrywał ważną rolę. W nocy 14/15 listopada 1941 został aresztowany wraz z 450 członkami POZ na skutek zdrady Heleny Mathei. Został przewieziony do mysłowickiego więzienia i tam skazany na karę śmierci przez powieszenie.

Nowaka powieszono publicznie w Goduli wraz z Antonim Tiałowskim 12 lutego 1942 roku[1][2].

Pamięć Ignacego Nowaka została uczczona tablicą pamiątkową w miejscu egzekucji oraz nadaniem jego imienia jednej z ulic w Goduli.

Przypisy

  1. ↑ AVX HOSTING - adres nie istnieje, publik.cku.bytom.pl [dostęp 2017-11-23].
  2. ↑ Śląsk chciał być polski, Mieczysława Mitera-Dobrowolska, Krystyna Heska-Kwaśniewicz (red.), Katowice: Śląski Instytut Naukowy, 1984, s. 250-251, ISBN 83-00-00650-8, OCLC 297854017.